Συνέντευξη από τον ιερέα Πατέρα Θωμά από τους μαθητές του Τμήματος Ένταξης

Δημοσιεύθηκε από τον/την

Οι μαθητές από το Τμήμα Ένταξης της Ποταμιάς Θάσου είχαν τη χαρά να φιλοξενηθούν από τον Πατέρα Θωμά στον Ιερό Ναό Εισοδίων της Θετόκου. Ακολουθούν οι ερωταπαντήσεις:

Πότε αποφασίσατε να γίνετε ιερέας;

Αποφάσισα να γίνω ιερέας από πολύ μικρή ηλικία. Μπορώ να πω από τη δική σας περίπου ηλικία. Όταν από παιδί ερχόμουν σε αυτή εδώ την ηλικία καθημερινώς κι όχι μόνο τις Κυριακές. Ήθελα να βρίσκομαι πιο πολύ εδώ στην εκκλησία, παρά στο σπίτι μου και έξω στους δρόμους.

Γιατί αποφασίσατε να γίνετε ιερέας;

Ήθελα να γίνω ιερέας, γιατί αγαπούσα πάρα πολύ την εκκλησία, τον Χριστό, την Παναγία μας και όλους τους Αγίους. Αυτό που με γέμιζε ήταν η αγάπη που ένιωθα για τον χώρο της εκκλησίας. Μου φαινόταν κάτι πολύ οικείο και πολύ ζεστό. Ένιωθα σαν το σπίτι μου.

Πώς γίνεται κάποιος ιερέας; Τι σπουδάζει;

Πρέπει να έχει τουλάχιστον Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο κι αν μπορεί να πάει και σε θεολογική σχολή μέσω πανεπιστημίου θα είναι ακόμη καλύτερα. Η ιεροσύνη είναι μία, αλλά υπάρχουν διαβαθμίσεις.

Τι αρμοδιότητες έχει ένας ιερέας;

Οι αρμοδιότητες ξεκινάνε πρωτίστως από το ναό και από τους ανθρώπους που απευθύνονται στην εκκλησία για βοήθεια. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να χρειαστεί ο ιερέας να βοηθήσει ή να συμπαρασταθεί σε κάποιους συνανθρώπους τους. Η εκκλησία είναι ο Χριστός κι ο Χριστός είναι αγάπη. Έτσι, η εκκλησία πρέπει να δίνει αγάπη στους ανθρώπους κι αυτό σημαίνει πολλές ευθύνες. Επίσης, ο ιερέας διαχειρίζεται το αρχείο της εκκλησίας. Υπάρχει γραφειοκρατία που πρέπει να τηρεί και να φέρει εις πέρας. Υπάρχει το πρωτόκολλο, το βιβλίο γάμου, βαπτίσεων, κηδειών. Εκεί καταγράφονται όλα, όπως πχ και η αλληλογραφία.

Τι σας αρέσει περισσότερο στη δουλειά σας;

Μου αρέσουν όλα. Με τη μόνη διαφορά πως ποτέ δεν είδα την ιεροσύνη σαν δουλειά. Γιατί συνήθως στη δουλειά υπάρχει ένα συγκεκριμένο ωράριο και μετά σταματάς. Εγώ εδώ στον χώρο της εκκλησίας μπορώ να δουλεύω ακατάπαυστα, γιατί αγαπώ πολύ αυτό που κάνω. Εμένα εδώ με ευχαριστεί να ευρίσκομαι και να προσφέρω αυτό που μπορώ για την εκκλησία και για το σύνολο των ανθρώπων. Γιατί εκκλησία είμαστε όλοι εμείς ως σύνολο.

Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της δουλειάς σας;

Το δύσκολο έχει να κάνει με το θάνατο. Είναι πολύ δύσκολο όταν έχεις να ακολουθήσεις μια εξόδιο ακολουθία, δηλαδή μία ταφή, ενός νέου ανθρώπου. Γιατί όπως κι ο Χριστός μας έφυγε σε νεαρή ηλικία (33 χρόνων), υπάρχουν κι άλλοι νέοι άνθρωποι που λόγω ασθενείας ή λόγω κάποιου ατυχήματος πεθαίνουν. Είναι, λοιπόν, δύσκολο εκείνη τη στιγμή, γιατί δεν έχεις να αντιμετωπίσεις μόνο τη θλίψη απέναντι στη σωρό, αλλά έχεις να αντιμετωπίσεις και τους ανθρώπους της οικογενείας που είναι συντετριμμένοι και προσπαθείς να τους δώσεις κουράγιο.

Πώς λέγεται η εκκλησία στην οποία βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή;

Η εκκλησία μας είναι διυπόστατη, έτσι έχει δύο ονομασίες: Ιερός Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου και Αγίου Χαραλάμπους. Γιατί όμως έχει δύο ονόματα; Γιατί κάτω από τη σημερινή μας εκκλησία υπήρχε ένας άλλος ναός, ο ναός του Αγίου Χαραλάμπους. Είχε χτιστεί το 1804. Επρόκειτο για έναν ιστορικότατο ναό, που κατ’ εμέ δεν έπρεπε να γκρεμιστεί. Ήταν ένα μέτρο και 20 εκατοστά πάνω από τη γη. Ήταν ένας περικαλής ναός με κυκλικά μαρμάρινα σκαλοπάτια. Όταν κατέβαινες τα πρώτα 6 σκαλοπάτια δεξιά και αριστερά πήγαινες στο γυναικωνίτη και μετά κατέβαινες στον κεντρικό ναό κάτω.

Θα μας πείτε λίγα λόγια για τη ζωή του Αγίου Χαραλάμπους;

Επρόκειτο για μία ζωή πολύ δύσκολη. Από παιδί που γεννήθηκε από ορθόδοξους και ευσεβείς γονείς ταλαιπωρήθηκε. Οι γονείς του πέθαναν σε μικρά ηλικία και έτσι έμεινε μόνος του. Και έπρεπε να παλέψει πολύ σκληρά. Όμως, θέλησε να κάνει σπουδαία πράγματα στη ζωή τους. Και περιουσία που είχε, την έδωσε σε ανθρώπους φτωχούς που είχαν ανάγκη, αλλά και μαρτύρησε για την πίστη του. Όλη του η ζωή ήταν ένα μαρτύριο. Στο τέλος αποκεφαλίστηκε.

Θα μας πείτε γιατί αφιερώθηκε ο Ναός μας στα Εισόδια της Θεοτόκου;

Ο ναός μας ονομάστηκε έτσι, γιατί κατεδαφίζοντας τον παλιό ναό, τον ιστορικό ναό του Αγίου Χαραλάμπους, ένιωσαν οι κάτοικοι του χωριού μας πως ανοίγει μια μεγάλη είσοδος και αυτή η είσοδος, η είσοδος της Υπεραγίας Θεοτόκου, μας συνοδεύει ακόμη και σήμερα. Ένιωσαν πως σε ένα μικρό χωριό έγινε κάτι σπουδαίο, έγινε ένας μεγάλος ναός, που δεν βρέθηκε, αλλά χτίστηκε. Χρειάστηκε περίπου 3 χρόνια για να ολοκληρωθεί ο ναός. Αυτά τα 3 χρόνια λειτουργούσαν στο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη και έπειτα έγιναν τα Θυρανοίξια του νέου ναού.

Ένας μικρός θησαυρός στο βίντεο που ακολουθεί:

https://www.youtube.com/watch?v=VKqcMO3V9Uo

Τα Εισόδια της Θεοτόκου

Δημοσιεύθηκε από τον/την

Μεγάλη γιορτή για την Χριστιανοσύνη μας, μεγάλη γιορτή και για το χωριό μας, μιας και πρόκειται για τον πολιούχο του. Μια τέτοια μέρα, λοιπόν, δεν μπορούσε να μας αφήσει ανεπηρέαστους. Μιλήσαμε για το τι γιορτάζουμε ακριβώς στις 21 Νοεμβρίου και κάναμε και μία πολύ ωραία κατασκευή για να στολίσουμε το δωμάτιό μας.

Λίγα λόγια για τα Εισόδια της Θεοτόκου:

Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, η συγκεκριμένη ημέρα είναι αφιερωμένη στην Υπεραγία Θεοτόκο. Οι γονείς της Παρθένου Μαρίας ήταν ο Ιωακείμ και η Άννα, οι οποίοι μέχρι τα βαθιά τους γεράματα δεν είχαν αποκτήσει παιδί. Υποσχέθηκαν, λοιπόν, στο Θεό πως αν τους χαρίσει ένα παιδάκι, μόλις γίνει τριών ετών θα το αφιερώσουν στο ναό Του.

Το κοριτσάκι που απέκτησαν οι ευσεβείς αυτοί άνθρωποι το ονόμασαν Μαρία. Όταν η Μαρία έγινε τριών ετών, οι γονείς της την οδήγησαν στην εκκλησία. Αυτή η είσοδος της Μαρίας στο ναό ονομάστηκε «».

Εκεί την υποδέχτηκε ο Αρχιερέας Ζαχαρίας, ο οποίος την οδήγησε στο ιερό του Ναού, στα Άγια των Αγίων. Σύμφωνα με τις Γραφές, η Παναγία παρέμεινε συνολικά δώδεκα χρόνια στο ναό.

Πηγή:

Εισόδια της Θεοτόκου : Τι γιορτάζει η Ορθοδοξία στις 21 Νοεμβρίου

Οι κατασκευές μας:

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ

Επίσκεψη στο ΚΠΕ Φιλίππων

Δημοσιεύθηκε από τον/την

Την Παρασκευή, 1 Νοεμβρίου, οι μαθητές των Γ και Ε τάξεων, καθώς και του Τμήματος Ένταξης επισκέφτηκαν το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης που βρίσκεται στους Φιλίππους. Εκεί τους υποδέχτηκαν οι υπεύθυνοι του κέντρου, ο κ. Μηνάς και ο κ. Κυριάκος. Αυτοί με τη σειρά τους καλωσόρισαν τους μαθητές και παρουσίασαν εν συντομία το ρόλο και το έργο του ΚΠΕ. Αφού προβλήθηκε ένα βιντεάκι με τις φυσικές ομορφιές της περιοχής, άρχισαν και οι βιωματικές δραστηριότητες του προγράμματος που είχε ως τίτλο: “Βραχογραφίες, ένα παραμύθι χαραγμένο στην πέτρα”. Ακολουθούν ενδεικτικές φωτογραφίες από τις δραστηριότητες.

   

Συνέντευξη με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Λευκού Μπαστουνιού

Δημοσιεύθηκε από τον/την
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία  μαθητές του Τμήματος Ένταξης του σχολείου μας είχαν την τιμή και την χαρά να συνομιλήσουν με τον κ. Σμαραγδο Κρεμύδα, Πρόεδρο του Νομαρχιακού Συλλόγου Ατόμων με Αναπηρία του Νομού Καβάλας. Ο κ. Κρεμύδας είναι άτομο με αναπηρία όρασης και θέλησε να μοιραστεί με τα παιδιά διάφορες πληροφορίες. Ακολουθούν οι ερωταπαντήσεις που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της διαδικτυακής συνέντευξης που παραχωρήθηκε.
  • Πού γεννηθήκατε; Πού μεγαλώσατε;
    Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Καβάλα και συγκεκριμένα σε μία περιοχή που λέγεται Αγία Βαρβάρα.
  • Πόσο χρονών είστε;
    Είμαι 53 χρονών.
  •  Τι δουλειά κάνετε;
    Αυτή τη στιγμή δεν εργάζομαι κάπου. Είμαι συνταξιούχος. Πλέον καθημερινά προσπαθώ μαζί με τους συνεργάτες μου (μέσω του συλλόγου μας) να υποστηρίξουμε άτομα με αναπηρία όρασης, αλλά και άλλης μορφής αναπηρίας σε διάφορα θέματα. Εκπροσωπούμε δύο συλλόγους: την Περιφερειακή Ένωση Τυφλών Ανατολικής Μακεδονίας με έδρα την Καβάλα και τον Νομαρχιακό Σύλλογο Ατόμων με Αναπηρία πάλι στην Καβάλα. Τα γραφεία είναι στο Διοικητήριο, στο ισόγειο.
  • Έχετε δική σας οικογένεια;
    Ναι, είμαι από τους τυχερούς. Είμαι παντρεμένος από το 1990 και έχω δύο παλικάρια, ένα που είναι 28 χρονών και ένα που είναι 24 χρονών και είναι τώρα φαντάρος. Μάλιστα, είμαι και παππούς.
  • Γεννηθήκατε τυφλός;
    Όχι, γεννήθηκα όπως γεννηθήκατε κι εσείς. Στην πορεία της ζωής μου διαπίστωσα πως είχα ελαττωμένη όραση. Αυτό σιγά σιγά επιδεινωνόταν με τον καιρό. Είχα κάποια προβλήματα στο σχολείο, γιατί δεν έβλεπα πολύ καλά στον πίνακα από τις πίσω θέσεις. Έπρεπε να είμαι στα μπροστινά θρανία για να μπορώ να βλέπω αυτά που έγραφε η δασκάλα μου στον πίνακα. Αργότερα προσπάθησα να κάνω κάποια πράγματα με θεραπείες, αλλά η πάθηση που είχα έφτασε σε σημείο να επιδεινωνόταν. Στη συνέχεια λόγω τροχαίου που είχα έφτασα σε σημείο να μην βλέπω εντελώς. Άρα, ξέρω πώς είναι ο κόσμος, πώς είναι ο ήλιος, πώς είναι η θάλασσα, ξέρω πώς είναι τα δέντρα, οι άνθρωποι, πώς είναι το πρόσωπό τους, τα μάτια τους, έχω την εικόνα αυτή στο μυαλό μου, αλλά για να τον καταλάβω καλύτερα πρέπει να πιάνω με τα δάχτυλά μου.
  • Υπάρχει κάποιο άλλο μέλος της οικογένειάς σας που είναι τυφλό;
    Όχι και ελπίζω να μην υπάρξει ποτέ. Παρόλο που η πάθηση μπορεί να ανήκει στις κληρονομικές παθήσεις, ελπίζω και εύχομαι να μη συμβεί σε κανένα μέλος της οικογένειάς μου. Αλλά αυτά τα πράγματα τις περισσότερες φορές, παιδιά, είναι λαχείο. Σου συμβαίνει κάτι χωρίς να το περιμένεις, χωρίς να το υπολογίζεις. Η αναπηρία λέμε είναι κατάσταση, δεν είναι επιλογή.
  • Αν σας στείλουν μήνυμα στο κινητό ή στον υπολογιστή μπορείτε να το διαβάσετε; Αν ναι, πώς;
    Υπάρχουν πλέον συστήματα ηχητικά, τα οποία μπορούμε να τα εγκαταστήσουμε στους υπολογιστές μας. Αυτά τα συστήματα μιλάνε. Μας διαβάζουν, λοιπόν, αυτά που γράφει η οθόνη. Είναι ειδικά λογισμικά, λέγονται αναγνώστες οθόνης. Άρα, τα διαβάζουμε όχι με τα μάτια μας, αλλά μέσω της ακοής μας. Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν διάφορες συσκευές. Πχ μπορεί να έχουμε ένα ομιλούν κομπιουτεράκι. Εγώ πατάω αριθμούς και σύμβολα, επειδή όμως δεν μπορώ να δω αν έχω κάνει κάποιο λάθος, το κομπιουτεράκι κάθε φορά που πατάω κάτι, το διαβάζει δυνατά. Αυτές, αλλά και πολλές άλλες συσκευές διευκολύνουν την καθημερινότητά μας και μας επιτρέπουν να είμαστε ενεργοί πολίτες και να κάνουμε διάφορες δουλειές όπως κι εσείς.
  • Πώς περνάτε τον ελεύθερό σας χρόνο;
    Το πρωί ασχολούμαι με τους συλλόγους που ανέφερα στην αρχή της συνέντευξης. Αλλά πολλές φορές αφιερώνω και τα απογεύματά μου σε θέματα που αφορούν στα μέλη μας. Γενικά, η μέρα μου είναι πολύ γεμάτη. Κάποια απογεύματα τα περνώ με την οικογένειά μου, με τον εγγονό μου, με προσωπικές ενασχολήσεις που μπορεί να έχει ο καθένας που βρίσκεται στη δική μου ηλικία.
  • Πώς μπορεί ένα άτομο που δεν βλέπει να περπατάει με άνεση στο δρόμο;
    Το να περπατάει κάποιος που δεν βλέπει με τη δική του αυτονομία είναι κάπως δύσκολο. Παρόλα αυτά αν κάποιος εκπαιδευτεί, χρησιμοποιώντας το λευκό μπαστούνι, μπορεί να μετακινηθεί σε συγκεκριμένες διαδρομές που γνωρίζει με σχετική ασφάλεια και σχετική αυτονομία. Σε αυτό, βέβαια, παίζει ρόλο και η συμπεριφορά των συμπολιτών μας που δεν πρέπει να καταλαμβάνουν τα πεζοδρόμια στα οποία κινείται ο κόσμος. Δεν πρέπει πχ να βάζουν στα πεζοδρόμια τραπέζια, καρέκλες, διαφημιστικά σταντ, προϊόντα. Αν κάποιος τοποθετήσει πράγματα πάνω σε ένα πεζοδρόμιο εν αγνοία μου, θα χτυπήσω πάνω σε αυτά και θα είναι λίγο δύσκολο εκείνη τη στιγμή να καταλάβω τι συμβαίνει, γιατί δεν θα έχω στο νου μου ότι υπάρχουν εκεί εμπόδια. Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και με τις τέντες των καταστημάτων που είναι κατεβασμένες χαμηλά. Αν περάσω από εκείνο το σημείο, θα χτυπήσω το κεφάλι μου.
  •  Έχετε ανθρώπους κοντά σας που σας στηρίζουν;
    Ναι. Συνήθως έχω ανθρώπους της οικογένειάς μου, αλλά έχω και συνεργάτες από το γραφείο, οι οποίοι με βοηθούν στις μετακινήσεις μου και προσπαθούν όσο το δυνατόν αυτές να γίνονται με ασφάλεια και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο καλύτερος συνοδός βέβαια είναι αυτός που είναι εκπαιδευμένος και γνωρίζει πώς να εξυπηρετεί έναν άνθρωπο με πρόβλημα όρασης. Γιατί αν δε γνωρίζει πώς μπορεί να τον βοηθήσει, πιθανόν από μία λάθος κίνηση να υπάρξει κάποιος τραυματισμός. Γι’ αυτό εμείς που έχουμε πρόβλημα όρασης, καλό είναι να εκπαιδευόμαστε με εκπαιδευτές κινητικότητας που υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Πλέον διαθέτουμε κι εμείς εδώ στην Καβάλα και τη Δράμα και εκπαιδεύουμε τα άτομα που έχουν πρόβλημα όρασης προκειμένου να μπορούν να αποκτούν την αυτονομία με τη χρήση του λευκού μπαστουνιού και να μετακινούνται στις πόλεις και στις περιοχές στις οποίες ζουν όσο το δυνατόν με μεγαλύτερη ασφάλεια.
  • Σας έχουν κοροϊδέψει ποτέ;
    Στα χρόνια που δημιουργήθηκε το πρόβλημα, όχι. Αλλά να ξέρετε ότι κάποιοι που δεν είναι τόσο καλά γνώστες όταν βλέπουν κάποιο άτομο με λευκό μπαστούνι να μετακινείται με έναν τρόπο πιο αργό, πιο επιφυλακτικό κτλ μερικές φορές μπορεί να λένε κάποιες φράσεις είτε θαυμασμού, είτε το αντίθετο, πχ τι του συνέβη, αχ κρίμα κ.α. Τέτοιου είδους εκφράσεις, πολλές φορές δεν μας ικανοποιούν, μπορεί να μας στενοχωρούν. Αλλά τι να κάνουμε, έτσι είναι δομημένη η κοινωνία μας και μερικές φορές όταν κάποιος δεν ξέρει, δεν εκφράζεται και σωστά.
  • Πώς έχετε διαχειριστεί το γεγονός ότι δεν βλέπετε;
    Στην αρχή είναι πολύ δύσκολο να το αντιμετωπίσεις. Όταν περνάνε σιγά σιγά τα χρόνια αναγκαστικά πρέπει να βρεις τρόπο να κινηθείς, να κάνεις διάφορες εργασίες και σιγά σιγά αναγκάζεσαι να προσαρμοστείς και να εκπαιδευτείς. Μετά από αρκετά χρόνια πλέον, νομίζω πως το πρόβλημα που έχω δεν είναι πρόβλημα, έχω ξεπεράσει πλέον όλες αυτές τις αρνητικές σκέψεις που μπορεί να κάνει κάποιος όταν του πρωτοεμφανίζεται ένα πρόβλημα και τον περιορίζει αρχικά στους τέσσερις τοίχους ενός σπιτιού. Νομίζω πλέον μετά από τόσα χρόνια και με την ενασχόλησή μου με το συγκεκριμένο χώρο έχω καταφέρει να βάλω στο περιθώριο την αναπηρία και να θεωρώ πως είμαι ένα άτομο χωρίς αναπηρία, όπως εσείς.
  • Σε τι σχολείο πήγατε; Είχατε εκεί υποστήριξη;
    Τα πρώτα χρόνια που ήμουν στο σχολείο δεν είχα τόσο μεγάλο πρόβλημα, αλλά δεν ήταν και τόσο εξελιγμένη η υποστήριξη των ατόμων με αναπηρία στα σχολεία με παράλληλη στήριξη ή με τμήματα ένταξης. Έτσι δεν υπήρχε κάποια υποστήριξη. Προσπαθούσαμε μόνοι μας με την οικογένειά μας να κάνουμε αυτά που μπορούσαμε, αλλά, ξέρετε, μερικές φορές δεν μπορείς να πετύχεις το καλύτερο δυνατό και σαφώςδυσκολευόμασταν περισσότερο από τους υπόλοιπους μαθητές. Ήταν πολύ δύσκολες εποχές. Βέβαια, μην νομίζετε ότι και τώρα τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Πάντα υπάρχουν δυσκολίες και ο καθένας πρέπει να ξεπερνάει τα προβλήματά του, πρώτα με τη δική του επιμονή, με το δικό του το μυαλό. Οφείλει βέβαια και η κοινωνία από τη μεριά της να υποστηρίζει και να διευκολίνει τα άτομα που έχουν οπτική αναπηρία.
  • Τι είναι το σύστημα Braille;
    Είναι ένα σύστημα γραφής και ανάγνωσης που χρησιμοποιούν τα άτομα που έχουν οπτική αναπηρία/προβλήματα όρασης και τυφλότητα. Είναι μία γραφή κωδικοποιημένη και δεν έχει καμία σχέση με τη γραφή των βλεπόντων. Δημιουργούνται κουκίδες πάνω στο χαρτί και έτσι σχηματίζεται μία ανάγλυφη επιφάνεια.
  • Αξίζει κάποιος που βλέπει να μάθει Braille; Πού θα του χρειαστεί;
    Πλέον πάρα πολλά άτομα εκπαιδεύονται στο σύστημα αυτό ενώ δεν έχουν τα ίδια οπτική αναπηρία. Θέλουν να έρθουν σε επαφή με την κουλτουρα και τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας μας. Υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποί μας που από ενδιαφέρον και περιέργεια θέλουν να μάθουν πώς μπορεί κάποιο άτομο με πρόβλημα όρασης να διαβάσει και να γράψει. Έρχονται και αρκετοί εκπαιδευτικοί για να πάρουν πιστοποίηση στο σύστημα Braille. Θεωρώ πως ό,τι μαθαίνει στη ζωή του ένας άνθρωπος είναι καλό, γιατί ξυπνάει και άλλα ερεθίσματα του μυαλού. Διευρύνει τους ορίζοντές του.

Θα θέλαμε να κλείσουμε τη συνέντευξη με εξής λόγια του κ. Κρεμύδα…

Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Κρεμύδα που ανταποκρίθηκε στην πρόσκλησή μας και ειλικρινά ανυπομονούμε για την επόμενη κοινή μας δράση.

Ανακυκλώνω – Επαναχρησιμοποιώ!

Δημοσιεύθηκε από τον/την

Αγαπητοί γονείς, στα πλαίσια του περιβαλλοντικού προγράμματος που θα υλοποιήσουν οι μαθητές/τριες του Τμήματος Ένταξης του σχολείου μας με τίτλο «Ανακυκλώνω – Επαναχρησιμοποιώ», σας παρακαλούμε να συμμετέχετε κι εσείς από την πλευρά σας χαρίζοντας στο σχολείο -εφόσον το επιθυμείτε- τα ακόλουθα:

παλιά επιτραπέζια παιχνίδια,

παλιά παιδικά βιβλία,

παλιές αποκριάτικες στολές,

παλιά ρούχα παρέλασης,

πλαστικά καπάκια από μπουκάλια νερού, αναψυκτικού, γάλακτος.

Τα επιτραπέζια παιχνίδια και τα βιβλία θα τα χρησιμοποιούμε προκειμένου να απασχολούνται δημιουργικά τα παιδιά, τα πλαστικά καπάκια θα τα δίνουμε σε συλλόγους που αγοράζουν αναπηρικά αμαξίδια και με τα ρούχα (παρέλασης και αποκριάτικες στολές) θα προσπαθήσουμε να φτιάξουμε ένα βεστιάριο, το οποίο θα χρησιμοποιούμε για παιδιά που χρειάζονται τέτοιου είδους ρούχα και δεν έχουν, όπως επίσης και σε διάφορες εκδηλώσεις του σχολείου μας. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε όλοι μας πως πράγματα που για εμάς δεν έχουν μεγάλη αξία, μπορεί να είναι πολύ χρήσιμα σε συνανθρώπους μας.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη συνεργασία
Η ειδική παιδαγωγός

4η Οκτωβρίου – Παγκόσμια Ημέρα Ζώων

Δημοσιεύθηκε από τον/την

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων 5 μαθητές από το Τμήμα Ένταξης του σχολείου μας επισκέφτηκαν το Κτηνιατρείο της κ. Σταματέκου Λοβολίνας και της πήραν μία μικρή συνέντευξη. Ακολουθούν οι ερωταπαντήσεις:

  1. Τι σημαίνει η λέξη «κτηνιατρείο»;

Το κτηνιατρείο είναι ένας χώρος, ένα ιατρείο όπου πηγαίνουμε τα ζωάκια μας. Εδώ φέρνουμε τα ζώα, είτε όταν είναι άρρωστα για να γίνουνε καλά, είτε όταν είναι καλά, αλλά χρειάζονται εμβόλια ή εξετάσεις για να δούμε αν είναι υγιή. Η λέξη κτηνιατρείο έχει μέσα της δυο λεξούλες, το κτήνος που σημαίνει ζώο και το ιατρείο.

  1. Τι σπουδάσατε;

Σπούδασα κτηνιατρική. Πήγα στο πανεπιστήμιο που μαθαίνεις την ιατρική για τα ζώα.

  1. Πού σπουδάσατε;

Στην Ελλάδα υπάρχουν δύο σχολές Κτηνιατρικής, μία στην Καρδίτσα και μία στη Θεσσαλονίκη. Εγώ σπούδασα στη Θεσσαλονίκη στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.

  1. Τι μαθήματα κάνατε στο πανεπιστήμιο; Ποιο ήταν το αγαπημένο σας μάθημα;

Έκανα πολλά μαθήματα. Έκανα πρώτα μαθήματα για να μάθω την ανατομία των ζώων. Έμαθα ποια κόκαλα έχουν, ποιους μύες, πώς συνδέονται αυτά μεταξύ τους. Έκανα φυσιολογία και έμαθα πώς λειτουργούν όλα τα όργανα στον οργανισμό του ζώου. Έκανα παθολογία. Έμαθα τις ασθένειες των ζώων και πώς μπορούμε να τα κάνουμε καλά και πολλά άλλα μαθήματα. Το αγαπημένο  μου μάθημα ήταν η παθολογία, γιατί το έκανα στις κλινικές και κάναμε παρέα με τα ζωάκια.

  1. Ποιες είναι οι ανάγκες ενός ζώου;

Το ζωάκι χρειάζεται φαγητό, νερό, ξεκούραση. Χρειάζεται ένα σπίτι, εμβόλια, φάρμακα όταν είναι άρρωστο. Αυτό όμως που χρειάζεται περισσότερο είναι παρέα και αγάπη. Ακριβώς ό,τι χρειαζόμαστε εμείς, χρειάζονται και τα ζωάκια.

  1. Έχουν τα ζώα συναισθήματα;

Φυσικά και έχουν τα ζώα συναισθήματα. Και θυμώνουνε και αγαπάνε και είναι χαρούμενα και είναι λυπημένα και φοβούνται.

  1. Τι είναι το τσιπάκι που βάζουμε στα ζώα; Γιατί το βάζουμε;

Έχει το σχήμα ενός κόκκου ρυζιού. Το υλικό του είναι ανενεργό. Το βάζουμε στο λαιμό του ζώου και δεν το ενοχλεί. Το τσιπάκι έχει μέσα ένα νούμερο. Το νούμερο αυτό αντιστοιχεί στα στοιχεία του ιδιοκτήτη του ζώου. Άμα χαθεί το ζώο αυτό και το πάνε σε κάποιον κτηνίατρο, με ένα ειδικό σκάνερ μπορεί να δει το νούμερο που έχει το τσιπάκι και να βρει ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του ζώου.

  1. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να φροντίζει κάποιος ένα ζωάκι;

Δεν είναι πολύ εύκολο να φροντίζεις ένα ζωάκι, είναι σαν να φροντίζεις ένα παιδάκι. Πρέπει να το ταΐζεις, να του δίνεις νερό, να ασχολείσαι μαζί του, να παίζεις, να προσέχεις αν είναι καλά ή όχι. Άμα είναι σκυλάκι πρέπει να το βγάζεις βόλτες. Άμα είναι γατάκι, δεν χρειάζεται να το βγάζεις βόλτα, αλλά πρέπει να παίζεις μαζί του, γιατί δεν θέλουν μόνο φαγητό και νερό τα ζωάκια. Θέλουν και παρέα, θέλουν και αγάπη. Επομένως δεν είναι πολύ εύκολο. Είναι εύκολο άμα το αγαπάς. Αν όμως το παίρνεις απλά και μόνο για να λες ότι έχεις ζωάκι, τότε είναι δύσκολο.

  1. Τι θα θέλατε να συμβουλέψετε κάποιον που πρόκειται σε λίγο καιρό να αποκτήσει ένα ζώο;

Το πρώτο πράγμα που λέω σε όλους είναι πως το ζώο δεν το παίρνω για ένα ή δύο χρόνια και μετά όταν το βαρεθώ, το παρατάω. Είναι μία δέσμευση και μία ευθύνη για μία ολόκληρη ζωή. Επίσης, πρέπει όποιος πάρει ένα ζωάκι (π.χ έναν σκύλο ή μία γάτα) να είναι έτοιμος να το φροντίσει για περίπου 10 με 15 χρόνια.

  1. Τι είναι οι φιλοζωικές οργανώσεις;

Είναι οργανώσεις που βοηθάνε τα αδέσποτα ζωάκια, δηλαδή τα ζωάκια που δεν έχουν ιδιοκτήτες και βρίσκονται μόνα τους στο δρόμο χωρίς φροντίδα.

  1. Υπάρχει συγκεκριμένη νομοθεσία που αφορά στα ζώα; Τι λέει;

Υπάρχει σχετική νομοθεσία, όπου αναφέρονται τα δικαιώματα των ζώων, αλλά και οι κυρώσεις που μπορεί να έχει όποιος κακομεταχειρίζεται τα ζώα.

  1. Πιστεύετε πως θα έπρεπε η νομοθεσία να είναι πιο αυστηρή;

Η νομοθεσία είναι αρκετά αυστηρή, αλλά πιστεύω πως θα έπρεπε να είναι ακόμη πιο αυστηρή. Δυστυχώς τα ζώα δεν μπορούνε να μιλήσουν, δεν μπορούνε να αντιδράσουν, δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, όπως μπορούμε εμείς. Αυτή τη δυσκολία των ζώων κάποιοι άνθρωποι την εκμεταλλεύονται και αυτό είναι πολύ λυπηρό.

  1. Ποιο από τα δικαιώματα που αναφέρονται στην Παγκόσμια Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων πιστεύετε πως είναι το πιο σημαντικό;

Όλα είναι το ίδιο σημαντικά. Και πρέπει να τα προσέχουμε τα ζώα μας και πρέπει να τα αγαπάμε και δεν πρέπει να τα σκοτώνουμε και να τα κακομεταχειριζόμαστε. Όλα είναι πάρα πολύ σημαντικά!

Ευχαριστούμε θερμά την κ. Λοβολίνα Σταματέκου που αποδέχτηκε την πρότασή μας!

1η τακτική συνάντηση γονέων – Λειτουργία Τμήματος Ένταξης

Δημοσιεύθηκε από τον/την

Τη Δευτέρα , 30 Σεπτεμβρίου και ώρα 13.15 πραγματοποιήθηκε η πρώτη τακτική συνάντηση εκπαιδευτικού-γονέων μαθητών που φοιτούν στο Τμήμα Ένταξης του σχολείου μας. Η ειδική παιδαγωγός, κ. Καζάρα Ελένη, ενημέρωσε τους γονείς για τον τρόπο λειτουργίας του Τμήματος Ένταξης, για τα αποτελέσματα των αξιολογήσεων που έλαβαν χώρα, καθώς και για τις ώρες που θα χρειαστεί να παρακολουθήσει κάθε μαθητής εξατομικευμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Δόθηκαν οδηγίες για τον τρόπο μελέτης στο σπίτι και για τον τρόπο συνεργασίας ανάμεσα στην ειδική παιδαγωγό, τους δασκάλους των γενικών τάξεων και τους γονείς. Μεγάλη βαρύτητα δόθηκε στην ενθάρρυνση που χρειάζονται όλα τα παιδιά και που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για μια εποικοδομητική σχολική χρονιά.  Τέλος, η ειδική παιδαγωγός ενημέρωσε τους γονείς για τα καινοτόμα προγράμματα που θα υλοποιηθούν φέτος στο Τμήμα Ένταξης.

 

Μελέτη στο σπίτι: Πώς μπορεί να γίνει πιο αποδοτική;

Δημοσιεύθηκε από τον/την
 Ένα από τα θέματα που απασχολούν τους γονείς είναι ο τρόπος μελέτης των παιδιών στο σπίτι. Συχνά λοιπόν ρωτούν για το ποιος είναι ο πιο αποτελεσματικός και πιο αποδοτικός τρόπος μελέτης. Σίγουρα η απάντηση δεν είναι απλή και σίγουρα δεν υπάρχει μία και μόνο απάντηση. Αυτό όμως που είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου είναι πως κάθε οικογένεια (όπως και κάθε παιδί) έχει διαφορετικές ανάγκες και διαφορετικά θέλω. Ωστόσο, όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε πως χρειάζεται μία ρουτίνα, δηλαδή αφού δούμε ποιος τρόπος διευκολύνει το παιδί μας και ταιριάζει στους ρυθμούς της οικογένειάς μας, να τον ακολουθούμε πιστά.

    Στη συνέχεια αναφέρονται κάποιες γενικές παρατηρήσεις και προτάσεις σχετικά με τον τρόπο μελέτης και κυρίως με το περιβάλλον όπου μελετά ένα παιδί. Επιλέγουμε να ακολουθήσουμε αυτές που πιστεύουμε ότι θα βοηθήσουν το παιδί μας να μελετά όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά.

Μελέτη σε συγκεκριμένο χώρο. Ένα παιδί μπορεί να διαβάζει στο δωμάτιό του, άλλο παιδί μπορεί να διαβάζει στο σαλόνι. Είναι σημαντικό όμως το παιδί να ξέρει πού μπορεί να διαβάζει. Ο χώρος που θα επιλεγεί πρέπει να είναι καθαρός και συμμαζεμένος, να έχει καλό φωτισμό, καλό εξαερισμό και σταθερή θερμοκρασία. Φανταστείτε να είστε σε ένα μέρος όπου όλα είναι ανακατεμένα, έχει πολλή ζέστη και δεν έχει πολύ φως. Πιστεύετε ότι μπορείτε να διαβάσετε με άνεση;

Σωστή στάση και θέση του σώματος. Καλό είναι το παιδί να μην διαβάζει ξαπλωμένο στο κρεβάτι ή στον καναπέ. Είναι σημαντικό να είναι σε εγρήγορση και να μην νυστάζει. Επίσης, πρέπει να κάθεται ίσια, να μην καμπουριάζει και να μην βάζει το κεφάλι του πολύ κοντά στο βιβλίο.

Όχι ενοχλήσεις. Καλό είναι να επικρατεί (όσο γίνεται βέβαια) ησυχία. Θόρυβοι και ήχοι, όπως από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο ή από μικρότερα αδέρφια που παίζουν και τραβάνε τα βιβλία και τα τετράδια των μεγαλύτερων αδερφών, μπορεί να διασπάσουν την προσοχή τους και να μειώσουν το ενδιαφέρον τους.

Πρόγραμμα – Διαλείμματα – Διαχείριση χρόνου. Το παιδί ανοίγει την τσάντα του, βλέπει τι έχει να κάνει και βάζει τις εργασίες του σε μία σειρά. Καλό είναι να τελειώνει ένα μάθημα και μετά να πηγαίνει σε κάποιο άλλο (και όχι να κάνει μία άσκηση από τη γλώσσα, μετά μία άσκηση από τα μαθηματικά και μετά να επιστρέφει στη γλώσσα κ.τ.λ.). Αφού τελειώσει ένα μάθημα μπορεί να κάνει κάποιο διάλειμμα σύντομο για να ξεκουραστεί. Συνεχίζει με το επόμενο μάθημα.

Κατάλληλη ώρα. Το παιδί θα πρέπει να διαβάζει αρκετή ώρα μετά το φαγητό (και όχι αμέσως μετά το φαγητό). Κάποια παιδιά διαβάζουν γύρω στις τρεις, άλλα παιδιά προτιμούν να κοιμηθούν και μετά να διαβάσουν. Αυτό έχει να κάνει με τους ρυθμούς του κάθε παιδιού. Καλό θα ήταν να κάνει μία μικρή επανάληψη προτού το βραδινό ύπνο. Υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι αν διαβάσουμε κάτι και μετά κοιμηθούμε, τότε έχουμε πολλές πιθανότητες να το θυμόμαστε καλύτερα.

Επανάληψη.  Δεν είναι καθόλου τυχαία η φράση ‘επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως’. Ο εγκέφαλός μας βομβαρδίζεται με πληροφορίες και δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει τα ουσιώδη από τα επουσιώδη. Γι’ αυτό είναι σημαντικό το παιδί να κάνει συχνές επαναλήψεις των κεντρικών σημείων κάθε ενότητας. Βέβαια, με τη σωστή επανάληψη  το παιδί δεν θα δυσκολεύεται όταν θα πρέπει να διαβάσει τα μαθήματα μιας ενότητας για κάποιο διαγώνισμα.

Διατροφή – ύπνος – καλή φυσική και συναισθηματική κατάσταση. Αυτός είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας. Φανταστείτε ότι θέλετε να ολοκληρώσετε μία εργασία, αλλά πεινάτε ή έχετε φάει πάρα πολύ, νυστάζετε ή σκέφτεστε κάτι που έγινε και σας στενοχώρησε. Πόσο εύκολα μπορείτε να συγκεντρωθείτε;
Βοήθεια – υποστήριξη από τους γονείς. Είναι καίριας σημασίας οι γονείς να επιβραβεύουν την προσπάθεια που καταβάλλει το παιδί, να του δείχνουν ότι χαίρονται για το ότι είναι μελετηρό και ότι κάνει τις εργασίες του. Αν το παιδί δεν είναι τυπικό στις υποχρεώσεις του, χρειάζεται οι γονείς να του εξηγούν το όφελος που έχει η μάθηση για το ίδιο το παιδί και να το βοηθούν να οργανώνει το διάβασμά του. Σε καμία περίπτωση οι γονείς δεν πρέπει να λύνουν τις ασκήσεις του παιδιού.
Καλό διάβασμα!!!
Πηγή: https://kazaraeleni.blogspot.com/