Αγαπημένα μου παιδάκια…

Αυτές οι μέρες είναι περίεργες για όλους μας..

Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα η επόμενη φορά που θα επικοινωνούσα μαζί σας θα ήταν μέσω ενός τέτοιου μηνύματος. Αυτό σημαίνει, λοιπόν, ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει!

Θα ήθελα πάρα πολύ να σας είχα εδώ μπροστά μου, να λέγαμε τα αστεία μας, τα σοβαρά μας, να μου ανοίγατε την πόρτα της τάξης μας, όπως συνηθίζατε κάθε πρωί, με αυτά τα ωραία και χαρούμενα μουτράκια σας και να λέγαμε «Καλημέρα».. Να κάναμε σχέδια για τις επόμενες κατασκευές μας και διαπραγματεύσεις για τις ασκήσεις της επόμενης ημέρας..

Μα θα μου πείτε… Καλάάά είμαστε βρε κυρία και στα σπιτάκια μας!!! Να, λοιπόν, που έφτασε η μέρα που θα πω «Καλά να είσαστε, στα ΣΠΙΤΑΚΙΑ ΣΑΣ!».

Ήρθε η στιγμή, μικρά μου αστεράκια, να δείξουμε όλοι πόσο έξυπνοι και σοβαροί είμαστε, όταν το απαιτούν οι καταστάσεις. Και ξέρετε κάτι;;;  Είμαι χαρούμενη, γιατί ξέρω ότι έχετε και τη σοβαρότητα και την εξυπνάδα να καταφέρετε τα πάντα! Γι’ αυτό, λοιπόν, σας ζητώ να ακούτε τη μαμά και τον μπαμπά πολύ καλά! Ό,τι λένε, το λένε για το καλό όλων!

Θα έρθουν οι μέρες που θα παίζετε στις πλατείες με την ίδια και περισσότερη χαρά και θα μπορούμε όλοι να αγκαλιαστούμε δίχως φόβο! Μέχρι τότε..ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ..τους εαυτούς σας, τη μαμά σας, τον μπαμπά σας, τα αδερφάκια σας, αλλά πιο πολύ τους αγαπημένους σε όλους μας παππούδες, που τόσες φορές μας έδιναν κρυφά εκείνες τις καραμέλες!! Είναι πολύ απλό..Μείνετε δίπλα τους και συνεχίστε να τους αγαπάτε!!

Αυτά προς το παρόν..

Με πολληηή αγάπη..η δασκάλα σας!!