Το σχολείο είναι ένας χώρος, στον οποίο οι μαθητές σπαταλούν το μεγαλύτερο μέρος της μέρας τους.

Θα έπρεπε να αποτελεί έναν ασφαλή χώρο αποδοχής, γεμάτο ζεστασιά και αγάπη για το κάθε παιδί ξεχωριστά! Κάτι σαν μητρική αγκαλιά…

Πόσο συχνά όμως έχει αυτόν τον χαρακτήρα;

Μήπως εμείς οι “μεγάλοι” τον έχουμε μετατρέψει σ’ ένα “εργοστάσιο” μάθησης, εξωθώντας τα παιδιά σ’ έναν καθημερινό αγώνα ταχύτητας;

Τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξει αυτή η κατάσταση άραγε;

Μα να βάλουμε τις πιτζάμες μας και να έρθουμε στο σχολείο φυσικά!

Πώς προέκυψε η ιδέα;

Συνήθως φοράμε τις πιτζάμες μας όταν είμαστε στο ασφαλές μας καταφύγιο, συντροφιά με ανθρώπους που δεν μας κρίνουν.

Μας κάνουν να νιώθουμε ζεστά και άνετα.

Για να γίνει το σχολείο σπίτι μας και οι συμμαθητές μας οικογένεια στην πράξη, ο καταλληλότερος χώρος για να τις φορέσουμε, δεν είναι άλλος από το σχολείο. Δε συμφωνείτε;

Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ’ τάξης, έβαλαν τα χρωματιστά τους πιτζαμάκια και κατέφθασαν στο σχολείο, γεμάτοι ενθουσιασμό!

Σαν μια οικογένεια, φτιάξαμε παρέα το πρωινό μας, ανταλλάξαμε ευχές για τη μέρα, χαλαρώσαμε διαβάζοντας βιβλία τυλιγμένοι στα απαλά μας κουβερτάκια και καταγράψαμε τα μεγαλύτερα όνειρά μας! Εκείνα που αργά ή γρήγορα θα κατακτήσουμε!

Το μήνυμα προς τους μαθητές και τους συμμαθητές μας ΕΝΑ!

Να είσαι περήφανος/-η για τον εαυτό σου και να προχωράς με το κεφάλι ψηλά, ακόμη κι αν στέκεσαι με τις πιτζάμες σου στη μέση του σχολικού προαυλίου!