Επίσκεψη της κας Ευαγγελίας Πανούση

Την Παρασκευή 19-11-2021, επισκέφτηκε την Α΄και Β΄τάξη   του σχολείου μας, η γνωστή Βοχαϊτισσα ποιήτρια και παραμυθογράφος,  Ευαγγελία Πανούση. Στα πλαίσια του μαθήματος Εργαστήρια δεξιοτήτων η κα Ευαγγελία αφηγήθηκε στους μικρούς μαθητές ένα εκπληκτικό  παραμύθι που έχει εμπνευστεί από το ποιήμα του Γεωργίου Δροσίνη, “Ακολούθαμε”  με τίτλο “Μια παράξενη φιλία” με θέμα τη διαφορετικότητα και τον αγώνα για την κατάκτηση της ελευθερίας. Οι μικροί μαθητές παρακολούθησαν την αφήγηση με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά τους εντυπωσίασε περισσότερο το γεγονός ότι η κα Πανούση γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βοχαϊκό και πήγε στο ίδιο σχολείο με αυτούς.

20211119 083544 20211119 085952 20211119 085408 20211119 085944 20211119 082626 20211119 082617

ΓΙΟΡΤΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

 Η επίσημη καλεσμένη μας, για να γιορτάσουμε μαζί την Παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου, ήταν η Βοχαϊτοπούλα, ποιήτρια και παραμυθογράφος κ. Ευαγγελία Πανούση, η οποία  μας χάρισε τέσσερις ώρες ευχάριστες και δημιουργικές.  Με την γλυκύτητα και ηρεμία που την χαρακτηρίζουν μας   διηγήθηκε παραμύθια του Γεωργίου Δροσίνη και οι μαθητές την άκουσαν με μεγάλη προσοχή! Στο τέλος πήραν μολύβι, μπογιές και χαρτί και εκφράστηκαν κι αυτοί, άλλοι με ποίηση και άλλοι με ζωγραφική!

 

Παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου!

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (International Boarda on Books for Young Peple – IBBY) το 1966. Από τότε κάθε χρόνο ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης και να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της λογοτεχνίας για παιδιά και νέους.

Το μήνυμα της Irene Zandere:

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2018

Το μικρό είναι μεγάλο μέσα σ’ ένα βιβλίο

Οι άνθρωποι τείνουν προς τον ρυθμό και την τάξη με τον τρόπο που η μαγνητική ενέργεια οργανώνει τα μεταλλικά ρινίσματα σ’ ένα πείραμα φυσικής ή όπως μια νιφάδα χιονιού δημιουργεί κρυστάλλους από το νερό. Σ’ ένα παραμύθι ή σ’ ένα ποίημα, τα παιδιά χαίρονται τις επαναλήψεις, τα ρεφρέν, και τα πασίγνωστα μοτίβα, επειδή κάθε φορά τ’ αναγνωρίζουν –βάζουν τάξη σ’ ένα κείμενο. Ο κόσμος αποκτά μια υπέροχη ομαλότητα.

Θυμάμαι ακόμα πόσο πάλευα με τον εαυτό μου, όταν ήμουν παιδί, για δικαιοσύνη, συμμετρία και ίσα δικαιώματα για το αριστερό και το δεξί: αν χτυπούσα με τα δάχτυλα έναν ρυθμό στο τραπέζι, μετρούσα πόσες φορές έπαιζε το κάθε δάχτυλο, για να μην αδικηθεί κανένα! Όταν χειροκροτούσα, χτυπούσα τη δεξιά παλάμη πάνω στην αριστερή, μα ύστερα σκέφτηκα πως αυτό ήταν άδικο κι έμαθα να κάνω και το αντίθετο –να χτυπώ την αριστερή παλάμη πάνω στη δεξιά. Αυτή η ενστικτώδης επιθυμία για ισορροπία είναι αστεία βέβαια, δείχνει όμως την ανάγκη να εμποδίσει κανείς τη μονομέρεια στον κόσμο. Κι εγώ είχα την αίσθηση ότι ήμουν προσωπικά υπεύθυνη γι’ αυτή την ισορροπία.

Η τάση των παιδιών για ποιήματα και ιστορίες πηγάζει επίσης από την ανάγκη τους να φέρουν τάξη στο χάος τους κόσμου. Από την αβεβαιότητα, όλα τείνουν προς μία τάξη. Ποιηματάκια, παραδοσιακά τραγούδια, παιχνίδια, παραμύθια, ποίηση –όλες αυτές οι ρυθμικά οργανωμένες μορφές ύπαρξης βοηθούν τα παιδιά να διαμορφώσουν την παρουσία τους στο γενικότερο χάος. Δημιουργούν μία ενστικτώδη επίγνωση ότι η τάξη είναι εφικτή στον κόσμο και ότι κάθε άνθρωπος έχει θέση σ’ αυτόν. Όλα συντείνουν προς αυτό τον σκοπό: η ρυθμική οργάνωση του κειμένου, οι σειρές των γραμμάτων και ο σχεδιασμός της σελίδας, η εντύπωση ότι το βιβλίο είναι ένα καλά οργανωμένο σύνολο.

Το μεγάλο αποκαλύπτεται στο μικρό και αυτό το μορφοποιούμε στα παιδικά βιβλία, ακόμα κι αν δεν έχουμε κατά νου τα περί Θεού ή τα περί μορφοκλασμάτων –γνωστών ως φράκταλ. Το παιδικό βιβλίο είναι μια θαυμαστή δύναμη που ενισχύει τη μεγάλη επιθυμία και την ικανότητα του νεαρού ατόμου να υπάρξει. Ενισχύει το θάρρος του να ζήσει.

Στο βιβλίο, το μικρό είναι πάντα μεγάλο, κι όχι μόνο όταν έρχεται η ενηλικίωση. Το βιβλίο είναι ένα μυστήριο, όπου μπορεί να βρεθεί κάτι απρόβλεπτο ή κάτι άπιαστο. Εκείνο που οι αναγνώστες μικρής ηλικίας δεν μπορούν να συλλάβουν στο μυαλό τους παραμένει αποτύπωμα στη συνείδησή τους και συνεχίζει να ενεργεί έστω κι αν δεν ήταν απόλυτα κατανοητό. Ένα εικονοβιβλίο μπορεί να λειτουργήσει ως μικρό θησαυροφυλάκιο σοφίας και πολιτισμού ακόμα και για ενηλίκους, όπως τα παιδιά μπορούν να διαβάσουν ένα βιβλίο για ενηλίκους και να βρουν τη δική τους ιστορία, έναν υπαινιγμό για τη ζωή τους που αρχίζει ν’ ανθίζει. Ο πολιτιστικός περίγυρος διαμορφώνει τους ανθρώπους, τους προετοιμάζει για τις εντυπώσεις που θα έρθουν στο μέλλον, καθώς και για τις δοκιμασίες που θα χρειαστεί ν’ αντιμετωπίσουν παραμένοντας ακέραιοι.

Το παιδικό βιβλίο σηματοδοτεί τον σεβασμό στο μεγαλείο του μικρού. Σηματοδοτεί τον κόσμο που αναδημιουργείται κάθε φορά, μια παιγνιώδη και όμορφη σοβαρότητα, χωρίς την οποία όλα, ακόμα και η παιδική λογοτεχνία, είναι άσκοπη απασχόληση.

Συνοψίζοντας: Το βιβλίο κάνει το παιδί να διαισθανθεί ότι η τάξη είναι εφικτή στον κόσμο και ότι κάθε άνθρωπος έχει μία μοναδική θέση σ’ αυτόν. Όλα συντείνουν προς αυτό τον σκοπό: η ρυθμική οργάνωση του κειμένου, οι σειρές των γραμμάτων, ο σχεδιασμός της σελίδας, η εντύπωση ότι το βιβλίο είναι ένα καλά οργανωμένο σύνολο. Το μεγάλο αποκαλύπτεται στο μικρό και αυτό το μορφοποιούμε στα παιδικά βιβλία. Το βιβλίο είναι ένα μυστήριο, όπου μπορεί να βρεθεί κάτι απρόβλεπτο ή κάτι άπιαστο. Το παιδικό βιβλίο σηματοδοτεί τον σεβασμό στο μεγαλείο του μικρού.

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ

Στο Σχολείο μας φέτος, για τον εορτασμό της παγκόσμιας ημέρας παιδικού βιβλίου καλέσαμε την ποιήτρια και παραμυθατζού κ. Ευαγγελία Πανούση. Η κ. Ευαγγελία Πανούση κατάγεται από το Βοχαϊκό Κορινθίας!  Ήρθε στο σχολείο μας βαθιά συγκινημένη, γιατί ξαναθυμήθηκε τις όμορφες παιδικές στιγμές που είχε ζήσει κι αυτή στις αίθουσες και στην αυλή του σχολείου μας .  Η κ. Ευαγγελία μίλησε στους μαθητές για τα σχολικά της χρόνια, για τις όμορφες αναμνήσεις της, τους διηγήθηκε το παραμύθι της: ” Το πέταγμα της πεταλίδας” , τους απήγγηλε ποιήματά της και τους άκουσε να απαγγέλουν τα δικά τους ποιήματα. Τους μιλούσε  τόσο γλυκά,  τόσο τρυφερά ώστε οι μαθητές να την παρακολουθούν με πολύ πολύ ενδιαφέρον!!

Ήταν μια πολύ όμορφη μέρα για τους μαθητές, μια μέρα   γεμάτη θετικά συναισθήματα, πολύ αγάπη και πολύ αισιοδοξία. Οι κ. Πανούση με το ήφος της, με τη γλύκα της, με την υπομονή της και την θετική της ενέργεια κατάφερε να αγγίξει την ψυχή των μικρών και μεγάλων μαθητών μας!!!

Σας ευχαριστούμε πολύ κ. Ευαγγελία μας!!!!

Η κ. Πανούση αφηγείται “Το πέταγμα της πεταλίδας”

Οι μαθητές απαγγέλουν ποιήματά τους

 

 

Η πρώτη μέρα στο σχολείο του Νίκου Καζαντζάκη

 

2010-11_sto_sxoleio
Ήμουν σαν ένα μικρό καταστολισμένο σφαγάρι κι ένιωθα μέσα μου περφάνια και φόβο. Μα το χέρι μου ήταν σφηνωμένο βαθιά μέσα στη φούχτα του πατέρα μου κι αντρειευόμουν. Μπήκαμε σ’ ένα παλιό χτίρι, με μια φαρδιά αυλή κι ένα κατασκονισμένο πλατάνι στη μέση. Κοντοστάθηκα, δείλιασα. Το χέρι μου άρχισε να τρέμει μέσα στη μεγάλη ζεστή φούχτα.
Ο πατέρας μου έσκυψε, άγγιξε τα μαλλιά μου, με χάιδεψε. Τινάχτηκα. Ποτέ δε θυμόμουν να μ’ έχει χαϊδέψει. Σήκωσα τα μάτια και τον κοίταξα τρομαγμένος. Είδε πως τρόμαξα, τράβηξε πίσω το χέρι του:

-Εδώ θα μάθεις γράμματα, είπε, να γίνεις άνθρωπος. Κάμε το σταυρό σου.

Ο δάσκαλος πρόβαλε στο κατώφλι. Κρατούσε μια μακριά βίτσα και μου φάνηκε άγριος, με μεγάλα δόντια, και κάρφωσα τα μάτια μου στην κορφή του κεφαλιού του να δω αν έχει κέρατα, μα δεν είδα, γιατί φορούσε καπέλο.

-Ετούτος είναι ο γιος μου, του ‘πε ο πατέρας μου

-Ξέμπλεξε το χέρι μου από τη φούχτα του και με παράδωκε στο δάσκαλο.

-Το κρέας δικό σου του ‘πε, τα κόκαλα δικά μου. Μη τον λυπάσαι, δέρνε τον, κάνε τον άνθρωπο.

-Έγνοια σου, καπετάν Μιχάλη. Έχω εδώ το εργαλείο που κάνει τους ανθρώπους, είπε ο δάσκαλος κι έδειξε τη βίτσα.

old
Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com