Την Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου στο Σχολείο κάναμε το αποκριάτικο πάρτυ μας. Οι μαθητές, αφού πρώτα έκαναν τις αποκριάτικες κατασκευές στην τάξη τους , έφαγαν σουβλάκια, τυροπιτάκια, γλυκά, αναψυκτικά, που είχαν ετοιμάσει οι γονείς τους, βγήκαν στην αυλή του σχολείου ντυμένοι μασκαράδες και διασκέδασαν με την ψυχή τους. Χόρεψαν το παραδοσιακό γαϊτανάκι και άλλους δημοτικούς και λαϊκούς χορούς. Το βράδυ, το γλέντι συνεχίστηκε στο χορό του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων στο κέντρο “ΚΑΛΛΑΣ” .
Με πολύ κέφι και μεράκι οι μαθητές των Α΄και Β΄τάξεων του Σχολείου μας, ετοίμασαν φέτος τη χριστουγεννιάτικη γιορτή μας. Τους βοήθησαν οι μαθητές της Γ΄τάξης που παρουσίασαν τα τραγούδια της γιορτής. Δούλεψαν αρκετά και κατάφεραν με τα όμορφα θεατρικά τους να μας μεταφέρουν στο χριστουγεννιάτικο πνεύμα και να μας μεταδόσουν τα μηνύματα των Χριστουγέννων:
ΕΛΠΙΔΑ– ΑΓΑΠΗ-ΕΙΡΗΝΗ- ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ
Στο τέλος ο Αη Βασίλης μοίρασε δώρα σε όλα τα παιδιά!!!
Οι μαθητές της Ε΄τάξης του Σχολείου μας και η δασκάλα τους κ. Αργυρώ Καρρά ήταν υπεύθυνοι φέτος να μεταδόσουν τα μηνύματα της επετείου της εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου και όλων των Ελλήνων, στις 17 Νοεμβρίου 1973, κατά του φασισμού και τα κατάφεραν με πολύ μεγάλη επιτυχία!!
Με πάθος , με στόμφο, και με θάρρος παρουσίασαν ένα απόσπασμα από το θεατρικό “Το καφενείον η Ελλάς”, τραγούδησαν πολλά επίκαιρα τραγούδια και βροντοφώναξαν τα μηνύματα του Πολυτεχνείου,
ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ -ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. 
Κάθε σχολική γιορτή είναι ένα μικρό ταξίδι στην ιστορία μας.
Την Παρασκευή, 27 0κτωβρίου οι μαθητές της Γ΄ και της Δ΄ τάξης του Σχολείου μας, μας ταξίδεψαν 77 χρόνια πίσω, στο πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940, όταν οι Ιταλοί μας κήρυξαν τον πόλεμο.
Αυτή την ιστορική στιγμή η Ελλάδα απάντησε «ΟΧΙ», γνωρίζοντας πως μεγαλύτερο αγαθό από το αγαθό της ελευθερίας δεν υπάρχει. Εκείνο το πρωί οι σειρήνες του πολέμου ήχησαν και όλοι οι Έλληνες ξεχύθηκαν στους δρόμους και ζητούσαν όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του, να προσφέρει σ’ αυτόν τον πόλεμο.
Οι συμμαθητές μας με την καθοδήγηση των δασκάλων μας , μας μετέφεραν με το χρονικό, τα σκετς, τα τραγούδια , τα βίντεο , τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τις γελοιογραφίες της εποχής , στη θρυλική εποποιία του 1940.
Ταξιδέψαμε στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου , όπου οι Έλληνες αγωνίστηκαν για την πατρίδα τους, αψηφώντας το κρύο, το χιόνι, την πείνα τον εχθρό.
Ταξιδέψαμε στα μονοπάτια που βάδισαν οι γυναίκες της Ηπείρου, μεταφέροντας στους στρατιώτες μας πυρομαχικά, τρόφιμα, ζεστά ρούχα.
Ταξιδέψαμε στις στιγμές που οι Έλληνες κατέκτησαν το Αργυρόκαστρο, τη Χιμάρα , την Πρεμετή, τους Άγιους Σαράντα χαρίζοντας στην πατρίδα μας την περηφάνια της Νίκης.
Ταξιδέψαμε και στις σκοτεινές μέρες της επέμβασης του Άξονα, της πτώσης του Αλβανικού μετώπου , στη Κατοχή , την Αντίσταση και τέλος ζήσαμε το θρίαμβο της Νίκης και την Απελευθέρωση.
Καταλάβαμε ότι το μεγαλύτερο αγαθό είναι η ειρήνη και η ελευθερία. Η ειρήνη οδηγεί στην πρόοδο και την ευημερία ενός λαού, αρκεί να βάζουμε όλοι σαν στόχο το κοινό, το συλλογικό καλό.
Η «Γιορτή της Μητέρας» είναι ίσως μια ευκαιρία για να εκδηλώσουμε μέσα από μια κουβέντα ή χειρονομία την αγάπη προς την μητέρα. Αυτή η επέτειος συμπλήρωσε 100 χρόνια από τον πρώτο εορτασμό της, έχει μελαγχολικές ρίζες και κρύβει μέσα της περισσότερη λύπη από την χαρά που ίσως φανταζόμασταν.
...Καθιερώθηκε ως ημέρα μνήμης από τις γυναίκες που είχαν χάσει τα παιδιά τους στον πόλεμο και θέλησαν να δώσουν έμφαση στην αξία της ειρήνης….
Η απώλεια που οδήγησε στην έμπνευση της επετείου
Όλα ξεκίνησαν από την Αnna Jarvis, μια γυναίκα που δεν έκανε ποτέ δικά της παιδιά, αλλά στιγματίστηκε τόσο έντονα από την απώλεια της δικής της μητέρας το 1905 που βρήκε τον τρόπο να την τιμά ισοβίως ξεκινώντας με τον πρώτο εορτασμό για την «Ημέρα της Μητέρας» το 1908. Η Jarvis επηρεασμένη από την εθελοντική δράση της μητέρας της το 1850 στη δυτική Βιρτζίνια, αφιέρωσε την πρώτη επέτειο στην βελτίωση των συνθηκών υγιεινής, στην μείωση την βρεφικής θνησιμότητας και τον περιορισμό μόλυνσης γάλακτος. Σύμφωνα με την ιστορικό Katharine Antolini, του κολεγίου Wesleyan της Δυτικής Βιρτζίνια, οι γυναίκες φρόντιζαν στρατιώτες και από τα δυο μέτωπα του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου (1861 – 1865).
Η καθιέρωση για την «Γιορτή της Μητέρας» από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Γούντροου Γουίλσον
Μεταπολεμικά η Anna Jarvis με την έμπρακτη βοήθεια της Julia Ward Howe η οποία συνέθεσε τον «Ύμνο της μάχης για τη Δημοκρατία», συνέταξαν την Διακήρυξη για την «Γιορτή της Μητέρας». Στις 10 Μαΐου 1908, συγκεντρώθηκαν για πρώτη φορά οικογένειες στο Grafton της δυτικής Βιρτζίνια γενέτειρα της Jarvis , σε μια εκκλησία που έχει μείνει στην ιστορία ως ο «Διεθνής Βωμός της Ημέρας της Γυναίκας», προκειμένου να γιορτάσουν πρώτη φορά την ημέρα της μητέρας. Οι εκδηλώσεις μνήμης όμως δεν έλειψαν και την Φιλαδέλφεια, τόπο κατοικίας της Anna Jarvis, όπως και σε άλλες πολιτείες που ήθελαν να στηρίξουν ενεργά την προσπάθεια καθιέρωσης αυτής της επετείου. Το 1914 ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Γουίλσον καθιέρωσε επίσημα κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη ως την «Γιορτή της Μητέρας». «Για την Jarvis ήταν η μέρα που πήγαινες σπίτι για να περάσεις χρόνο με τη μητέρα σου και να την ευχαριστήσεις για όσα έκανε», έγραψε η Wesleyan Antolini από τη Δυτική Βιρτζίνια στη διδακτορική της διατριβή με τίτλο «Γιορτάζοντας τη Μητρότητα». «Δεν έγινε για να εορταστούν όλες οι μητέρες. Ήταν για να εορταστεί η καλύτερη μητέρα που έχετε γνωρίσει ποτέ – η δική σου μητέρα – ως γιος ή ως κόρη». Γι’ αυτό η Jarvis επέμενε στον ενικό αριθμό «Mother’s Day» και όχι στον πληθυντικό «Mothers’ Day».
Ο σκληρός αγώνας για την κατάργηση της εμπορικής εκμετάλλευσης της επετείου
Η απόλυτη επιτυχία της γιορτής αμαυρώθηκε στα μάτια της Anna Jarvis όταν άρχισε να αποκτά καθαρά εμπορικό χαρακτήρα. Την εμφάνιση τους έκαναν οι ευχετήριες κάρτες, τα ιδιαίτερα γλυκίσματα και η αγορά λουλουδιών, γεγονός που έθλιβε βαθύτητα την Anna. Απείλησε με μηνύσεις, οργάνωσε μποϊκοτάζ, δεν δίστασε να επιτεθεί και στη Πρώτη Κυρία Έλινορ Ρούσβελτ επειδή χρησιμοποίησε την «Ημέρα της Μητέρας» για να συγκεντρώσει φιλανθρωπίες. Δεν μπορούσε να ανεχτεί τον «ευτελισμό» της επετείου που με τόσο κόπο είχε καταφέρει να καθιερώσει και που τα αρχικά της κίνητρα ήταν η αγνή αγάπη για την μητέρα. Μάλιστα το 1925 συνελήφθη για διατάραξη κοινής ησυχίας όταν διαμαρτυρήθηκε έντονα σε ένα συνέδριο για την «αλλοίωση» της επετείου. Διέθεσε την τεράστια κληρονομιά της προκειμένου να καταργήσει την εμπορική πλευρά της ημέρας.
Η οικονομική καταστροφή και το τέλος
Η Anna Jarvis, πέθανε το 1948 σε ένα σανατόριο της Βιρτζίνιας πάμπτωχη. «Αυτή η γυναίκα, που πέθανε απένταρη σε ένα σανατόριο σε κατάσταση άνοιας, ήταν μια γυναίκα που θα μπορούσε να είχε ωφεληθεί από την Ημέρα της Γυναίκας, αν το ήθελε», είπε η Antolini. «Αλλά εναντιώθηκε σε όσους το έκαναν, και αυτό της κόστισε τα πάντα, οικονομικά και σωματικά». …
ΠΗΓΗ : Νational Geographic
Τη χριστουγεννιάτικη γιορτή που έγινε στο σχολείο μας στις 21-12-2016 είχαν αναλάβει η Α΄, η Β΄ και η Στ΄τάξη του σχολείου μας. Η Α΄ τάξη παρουσίασε το θεατρικό: ”Ο Εγωιστής γίγαντας¨, διασκευή του ομώνυμου παραμυθιού του Όσκαρ Ουάιλντ” . Η Β΄τάξη παρουσίασε την “Αγέλαστη πολιτεία¨ των αδερφών Κατσιμίχα, και η Στ΄τάξη είχε αναλάβει τη μουσική επένδυση της γιορτής.
Πολύς κόσμος παρακολούθησε με ενδιαφέρον την όμορφη γιορτή μας και καταχειροκρότησε τους μικρούς μαθητές, οι οποίοι κατάφεραν να τους διασκεδάσουν και να τους μεταφέρουν τα μηνύματα των Χριστουγένννων. Στο τέλος, ο άι Βασίλης μοίρασε δώρα στους μαθητές που συμμετείχαν στην γιορτή. Την άλλη μέρα μοίρασε δώρα και στους υπόλοιπους μαθητές του Σχολείου μας.
Οι μαθητές της Ε΄τάξης οργάνωσαν φέτος στο Σχολείο μας τη γιορτή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Με την όμορφη παρουσίαση του χρονικού της εξέγερσης της 17ης Νοεμβρίου 1973, πλαισιωμένη με πολλά και ωραία τραγούδια , κατάφεραν να περάσουν το νόημα της ημέρας στους συμμαθητές τους και τους γονείς που τους παρακολουθούσαν.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ
Και φέτος γιορτάσαμε στο Σχολείο μας την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, το ΟΧΙ απέναντι στους κατακτητές, το ΟΧΙ απέναντι στο φασισμό, το ΟΧΙ απέναντι σε κάθε είδους καταπίεση των λαών.
ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΚΟΝΤΕ
Στις 27 Οκτωβρίου το πρωί έγινε η παράδοση της σημαίας στο σημαιοφόρο Χρήστο Κοντέ και στους παραστάτες, από τη διευθύντρια του σχολείου.
Μετά μαθητές, γονείς και δάσκαλοι παρακολούθησαν την όμορφη γιορτή που διοργάνωσαν οι μαθητές μαζί με τις δασκάλες τους κ. Παπαγιαννοούλου Χριστίνα και κ. Γομάτου Ελένη της Γ΄και Δ΄τάξης αντίστοιχα.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗ Δ΄ΤΑΞΗ
Οι μαθητές της Δ΄τάξης παρουσίασαν το χρονικό του Σαράντα και οι μαθητές της Γ΄τάξης το θεατρικό “Φον Δημητράκης” απόσπασμα από το ομώνυμο έργο του Δ. Ψαθά. Η γιορτή πλαισιώθηκε από επετειακά τραγούδια.
“ΦΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ” ΑΠΟ ΤΗ Γ΄ ΤΑΞΗ
Στις 28 Οκτωβρίου οι μαθητές παρακολούθησαν τη δοξολογία στον Ναό του Αγίου Δημητρίου, έγινε κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των Ηρώων και μετά ακολούθησε η καθιερωμένη παρέλαση στην πλατεία του χωριού. Ο πανηγυρικός της ημέρας, στον οποίο τονίστηκε ιδιαίτερα η σημασία της εθνικής επετείου, διαβάστηκε από τον εκπαιδευτικό κ. Χρήστο Κατρίνη.
Το μαρτύριο του Αγίου Δημητρίου την 26η Οκτωβρίου του 305 μ.Χ. συνέδεσε από τότε τη συγκλονιστική μορφή του με τη Θεσσαλονίκη, παιδί της οποίας, άλλωστε, και ήταν. Το τίμιο σώμα του έθαψαν κρυφίως οι χριστιανοί στο υπόγειο του τόπου του μαρτυρίου του, δηλαδή στο ρωμαϊκό λουτρό κοντά στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου.
Όπως γράφει στην εφημερίδα «Δημοκρατία» ο Αθανάσιος Καραθανάσης, πρώην πρόεδρος Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ, εκεί, μετά το 313 και το διάταγμα του Μ. Κωνσταντίνου περί ανεξιθρησκίας, οι χριστιανοί έκτισαν μικρό ναό και περί το 463 μ.Χ. ο έπαρχος του Ιλλυρικού Λεόντιος, που θεραπεύθηκε θαυματουργικά από τον άγιο, έκτισε μεγαλοπρεπή ναό ως ευχαριστία. Στην Κρύπτη, όπου μαρτύρησε ο άγιος, δηλαδή κάτω από το ιερό του ναού, βρισκόταν το άγιο λείψανό του, από το οποίο ανέβλυζε «ακένωτος πηγή θείων μύρων», προσέρχονταν χιλιάδες Θεσσαλονικέων, Μακεδόνων και ξένων προσκυνητών.
Το μύρο του αγίου, γι’ αυτό και ονομάστηκε Μυροβλήτης, είχε θαυματουργικές ιδιότητες και όσοι ήσαν μακριά και αδυνατούσαν να έλθουν στη Θεσσαλονίκη, το προμηθεύονταν από φίλους τους προσκυνητές που το μετέφεραν σε φιαλίδια, γνωστά ως κουτρούβια.
Από πολύ ενωρίς οι Θεσσαλονικείς και ως σήμερα ζουν προστατευόμενοι από τον άγιο Δημήτριο, που είναι γι’ αυτούς ο «φιλόπολις», ο «πολιούχος», ο «υπέρμαχος». Ο άγιος προστάτευε την πόλη του από επιδρομές βαρβάρων, από επιδημίες, από την πείνα και τη δίψα. Ηταν αυτός που πολεμούσε μαζί με τους υπερασπιστές, αστραφτερή προστασία των Θεσσαλονικέων, τιμωρώντας τους εισβολείς και τρέποντάς τους σε φυγή. Στον μεγαλοπρεπή ναό του, που κάηκε το 620 και τον οποίο η ευσέβεια των Θεσσαλονικέων ανίδρυσε αμέσως, κατέφυγαν και καταφεύγουν έως σήμερα οι Θεσσαλονικείς, δεόμενοι για τη σωτηρία τους.
Αυτήν την ομορφιά του ναού, που οι Θεσσαλονικείς τoν είχαν κοσμήσει με λογής λογής ψηφιδωτά και που η κακότητα των καιρών άφησε μόνον λίγα, συνόψισε ο καθηγητής Χ. Μπακιρτζής με τη χαρακτηριστική έκφραση «ηρώον της Θεσσαλονίκης».
Τα βιβλία των «θαυμάτων» του αγίου γράφουν ότι την άτρωτη προστασία του αγίου τους βλέπουν οι Θεσσαλονικείς με τα ίδια τους τα μάτια. Αυτό ομολογούσαν και αιχμάλωτοι εισβολείς, ότι δηλαδή τον έβλεπαν πάνω στα κάστρα να τρέχει καβαλάρης με την άσπρη χλαμύδα και να τους πολεμά νικηφόρα. Το ίδιο ομολογούν οι Ελληνες στρατιώτες του 1912, ότι δηλαδή τον έβλεπαν να μάχεται μαζί τους στη συγκλονιστική εποποιία του Ελληνικού Στρατού από το Σαραντάπορο έως τη Θεσσαλονίκη. Μέχρι, διηγούνταν οι παλαιοί ήρωες του 1912, τύφλωνε με τη λάμψη της μορφής του τα εχθρικά κανόνια.
Έτσι η Θεσσαλονίκη γίνεται το φρούριό του και το σύμβολο Ελληνισμού του νικηφόρου και ελπιδοφόρου Ελληνισμού και οι Θεσσαλονικείς ενισχύονται ακόμη περισσότερο, όταν και πάλι σε δύσκολες στιγμές, με τον σεισμό του 1978, το τίμιο λείψανό του επέστρεψε στην πόλη του ύστερα από αιώνων απουσία, όταν το άρπαξαν οι Φράγκοι στην τέταρτη Σταυροφορία τους το 1204.
Ένα πολύ ωραίο βίντεο-αφιέρωμα στην ηρωικό έπος το ’40
«Ο πόλεμος δεν είναι παιχνίδι» Μια πολύ ωραία ταινία animation για προβληματισμό και συζήτηση…
