Τα παλιά τα χρόνια, όταν τα καλοκαίρια δεν έβρεχε και ο κόσμος δεν είχε τα τεχνικά μέσα να ποτίσει τα σπαρτά του και τα έβλεπε να στεγνώνουν, μαζεύονταν μαζί με τον παπά στην πλατεία να κάνουν λιτανεία για να τους ακούσει ο Θεός και να βρέξει. Παράλληλα, στολίζανε μια κοπέλα με διάφορα χόρτα, της στερέωναν ένα μεγάλο ταψί στο κεφάλι και την ονόμαζαν «Πιρπιρίτσα». Άρχιζε η λιτανεία ο παπάς έψελνε ύμνους προς τον Θεό και ο κόσμος έριχνε νερό πάνω στο ταψί της Πιρπιρίτσας, φωνάζοντας : Πιρπιρίτσα περπατεί, τον Θεό παρακαλεί για να βρέξει μια βροχή, καλή βροχή να χορτάσει καλά η γης. Πολλές φορές έβρεχε μετά τη λιτανεία κι ο κόσμος γέμιζε χαρά πιστεύοντας ότι ο Θεός τους άκουσε και ικανοποίησε το αίτημά τους.

Τασιούλα Σπυριδένια

Μαθήτρια της Ε’ τάξης