Δημοτικό Σχολείο Σταυρού Καρδίτσας
Σταυρός-Πτελοπούλα
Άρθρα: Χωρίς κατηγορία
Απόκριες. Ημέρες γλεντιού και ξεφαντώματος για μικρούς και μεγάλους. Το έθιμο του μασκαρέματος και του γλεντιού έχει παραμείνει από την αρχαιότητα, από τις γνωστές «Διονυσιακές γιορτές» των Ελλήνων, όπου οι άνθρωποι μεταμφιέζονταν, χόρευαν, έπιναν κρασί και γλεντούσαν προς τιμήν του Διόνυσου.
Με αφορμή λοιπόν αυτό το όμορφο έθιμο (στα πλάισια του προγράμματος μας με θέμα «Ένα ρολόι για τις τέσσερις εποχές»), υλοποιήσαμε ορισμένες δραστηριότητες.
Πιο συγκεκριμένα:
Α) Έγινε η διήγηση της ιστορίας του Αρλεκίνου και στη συνέχεια τα παιδιά προσπάθησαν να ζωγραφίσουν τη στολή του Αρλεκίνου, έτσι όπως τη φαντάστηκαν.
Η ιστορία του Αρλεκίνου
Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη με τις γόνδολες, τη Βενετία, ζούσε ένα φτωχό παιδάκι, ο Αρλεκίνος.
Οι μαθητές της Γ΄και Δ΄τάξης του Σχολείου μας, επισκέφθηκαν στα πλαίσια της υλοποίησης του προγράμματος Αγωγής Υγείας με τίτλο: “Τρώμε υγιεινά – Είμαστε υγιείς”, το φούρνο του χωριού και παρακολούθησαν τον τρόπο παρασκευής του ψωμιού.
Στην επιστροφή τους στο Σχολείο, οι μικροί μαθητές πήραν το πρωινό τους με παραδοσιακά χειροποίητα τρόφιμα που έφεραν από το σπίτι (γάλα, αυγά, δημητριακά, βούτυρο, μέλι, μαρμελάδα).
Στη συζήτηση που ακολούθησε κατανόησαν τη σημασία που έχει το καλό πρωινό στη ζωή μας.
“Το πρωί τρώμε σαν αυτοκράτορες, το μεσημέρι σαν βασιλιάδες, το απόγευμα σαν πρίγκιπες και το βράδυ σαν ζητιάνοι”.
Οι μαθητές την επόμενη κιόλας ημέρα με ενθουσιασμό πάτησαν τα σταφύλια για να πάρουν το μούστο και να φτιάξουν τα νόστιμα μουστοκούλουρα. Σιγά σιγά η αίθουσα μετατράπηκε σε εργαστήριο ζαχαροπλαστικής.
Οι μαθητές κατέγραψαν τα υλικά που χρησιμοποιήσαν, ζύμωσαν και έπλασαν κουλουράκια δίνοντάς τα σχήματα από τα γράμματα της αλφαβήτου. Διαβάστε όλο το άρθρο »
Η 19η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων παρουσίασε την Παρασκευή 12/10/2012 στο Σχολείο μας το εκπαιδευτικό πρόγραμμα “Παντέχνου πυρός σέλας – λαμπερές ιστορίες φωτιάς”
Οι μαθητές της Ε΄και ΣΤ΄ τάξης συνειδητοποίησαν τη σημασία της φωτιάς στην εξέλιξη του ανθρώπου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Διαβάστε όλο το άρθρο »
Έγινε σήμερα Κυριακή, η τελετή βράβευσης των μαθητών που διακρίθηκαν στο Μαθηματικό Διαγωνισμό της ΕΜΕ.
Το Δημοτικό Σχολείο Σταυρού είχε τη χαρά να δει 8 μαθητές ανάμεσα στους διακριθέντες.
Συγχαρητήρια σε όσους έλαβαν μέρος, αλλά και στο παράρτημα Καρδίτσας της ΕΜΕ
για την όμορφη τελετή που διοργάνωσε.
Δείτε τα ονόματα των βραβευθέντων:
Στα πλαίσια του ποδοσφαιρικού τουρνουά 5χ5, συμμετείχαμε με μικτή ομάδα αγοριών και κοριτσιών.
Μπορεί να χάσαμε, αλλά προσπαθήσαμε.
Ευχαριστούμε το Δ. Σ. Καρδιτσομάγουλας, που διοργάνωσε την όμορφη εκδήλωση και μας έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστούμε και να ψυχαγωγηθούμε!
Ο διαγωνισμός διεξήχθη και στο Σχολείο μας, στις 30 Μαρτίου 2012,
ημέρα Παρασκευή, για τους μαθητές των Ε’ και ΣΤ’ τάξεων.
Ο παιδαγωγικός σκοπός του διαγωνισμού είναι :
* Να αντιληφθούν οι μαθητές ότι τα μαθηματικά κρύβουν ομορφιά και προσφέρουν πολλές δυνατότητες στη ζωή μας.
* Να εκτιμήσουν τη χρήση των μαθηματικών σε πολλές εφαρμογές.
* Να χρησιμοποιήσουν τη μαθηματική τους σκέψη σε ευχάριστα και έξυπνα προβλήματα.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΕΛΑΒΑΝ ΜΕΡΟΣ!
Σήμερα Τετάρτη 15-2-2012, το Σχολείο μας συμμετείχε σε τουρνουά πετοσφαίρισης. Η καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής κ. Πατούλια Όλγα καθοδήγησε τους μικρούς αθλητές.
Η ομάδα των αγοριών κατάφερε να φτάσει μέχρι το μικρό τελικό, αλλά αρκέστηκε στην κατάκτηση της 4ης θέσης. Σημασία έχει ότι αγόρια και κορίτσια αγωνίστηκαν και θα θυμούνται για πολλά χρόνια την εμπειρία αυτή. ΜΠΡΑΒΟ!
Η Χριστίνα γυρνώντας από το φροντιστήριό της βλέπει κάποιες νιφάδες χιονιού να πέφτουν. Καθισμένη αργότερα στο γραφείο της προσπαθεί να διαβάσει τα μαθήματα του σχολείου. Κάθε τόσο όμως σηκώνει το βλέμμα της από το βιβλίο της Ιστορίας και κοιτάζει έξω. Αχ, πόσο θέλει να χιονίσει! «Αν ρίξει μπόλικο χιόνι, ίσως αύριο δεν έχουμε σχολείο και έτσι θα βγω στην αυλή μου να παίξω χιονοπόλεμο», σκέφτεται.
Με το που αρχίζει να πέφτει το σκοτάδι, αρχίζει να πέφτει και το χιόνι πυκνό. Πέφτει με τόσο θυμό, που μέσα σε λίγα λεπτά ασπρίζουν οι στέγες των σπιτιών, οι φυλλωσιές των δέντρων και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Μόνο στους δρόμους δεν μπορεί να σταθεί, γιατί το λιώνουν τα διερχόμενα αυτοκίνητα και οι βιαστικοί διαβάτες.
Ξημερώνοντας όλη η πόλη είναι ντυμένη στα λευκά. Τα σχολεία δεν λειτουργούν και πολλά παιδιά βγαίνουν να απολαύσουν το χιόνι.
Η Χριστίνα ξυπνάει από τις φωνές της μητέρας της. Τρέχει στο παράθυρο και κοιτάζει έξω. Η γειτονιά της, τα σπίτια, τα δέντρα, οι δρόμοι της φαίνονται ασυνήθιστα όμορφα. Τρώει βιαστικά το πρωινό της, φοράει μάλλινα ρούχα και κατεβαίνει τρέχοντας στην αυλή. Θέλει να νιώσει τις νιφάδες να της χαϊδεύουν το πρόσωπό της, να προσπαθήσει να τις πιάσει στη χούφτα της, να φτιάξει χιονόμπαλες με το αφράτο χιόνι. Τρέχει και πηδάει γεμάτη χαρά. Θέλει να προλάβει να το χαρεί, πριν γίνει κάτι και λιώσει.
Η μύτη της και τα μάγουλά της έχουν κοκκινίσει από το κρύο, αλλά δε θέλει να πάει στο σπίτι της πριν φτιάξει έναν χιονάνθρωπο. «Θα είναι ο πρώτος χιονάνθρωπός μου!» λέει με ενθουσιασμό στον εαυτό της. Μαζεύει γρήγορα χιόνι, φτιάχνει μια μεγάλη χιονόμπαλα για σώμα και μια μικρότερη για κεφάλι. Για μύτη του βάζει ένα καρότο, δυο μαύρες ελιές για μάτια και κλαδιά για χέρια. Γύρω από το λαιμό του τυλίγει το κασκόλ της και στο κεφάλι του βάζει ένα καπέλο του μπαμπά της.
Μόλις τελειώνει, στέκεται δίπλα του, απλώνει τα χέρια της και φωνάζει με χαρά θέλοντας να την ακούσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι:«Αυτός είναι ο φίλος μου, ο …».
Όλοι οι φίλοι της έχουν ένα όνομα. Πρέπει να του δώσει ένα όνομα. Στην προσπάθειά της να βρει ποιο όνομα του ταιριάζει, το μυαλό της ταξιδεύει στο χωριό, εκεί όπου ζει η αγαπημένη της γιαγιά, η οποία κάθε φορά που θέλει να πει ότι κρυώνει χρησιμοποιεί τη λέξη «μαργώνω».
«…ο φίλος μου, ο Μαργόνης» συμπληρώνει και τον κοιτάζει με καμάρι.
«Μάργωσα τόσες ώρες στο κρύο» λέει ψιθυριστά με ένα μικρό χαμόγελο και αφού χαιρετά το φίλο της, μπαίνει στο σπίτι να ζεσταθεί. Πού και πού ρίχνει από το παράθυρο κλεφτές ματιές να δει πώς είναι ο Μαργόνης. Νιώθει πολύ χαρούμενη, που απέκτησε ένα νέο φίλο, αν και ξέρει πολύ καλά πως, όταν βγει ο ήλιος ή βρέξει ο χιονάνθρωπός της δε θα υπάρχει. «Άραγε υπάρχει τρόπος να μείνει για πάντα μαζί μου;» αναρωτιέται.
Το βράδυ αποκοιμιέται μ΄αυτή τη σκέψη και ονειρεύεται…
- Ποια νομίζετε ότι είναι η συνέχεια; Ολοκληρώστε την ιστορία όπως σας αρέσει.
- Δώστε ένα δικό σας τίτλο.
Μερικές οδηγίες προς τους γονείς για να διαβάζουν με το δυσλεξικό παιδί τους στο σπίτι: Διαβάστε όλο το άρθρο »