Κατά το δεύτερο δεκαήμερο του Ιανουαρίου συνήθως καλοσυνεύει ο καιρός και απολαμβάνουμε για μερικές μέρες μια σχετική καλοκαιρία. Οι γλυκές αυτές χειμωνιάτικες ημέρες, είναι οι γνωστές «Αλκυονίδες ημέρες», που σύμφωνα με τον πανάρχαιό μας μύθο, πήραν το όνομά τους από την Αλκυόνα, το ψαροπούλι της ακτής που κλωσά τα αυγά του αυτές τις μέρες.

Στα πλαίσια του προγράμματος «Ένα ρολόι για τις τέσσερις εποχές: Χειμώνας», οι μαθητές των Α΄και Β΄τάξεων είχαν την ευκαιρία να ακούσουν μία εκδοχή του  μύθου. Ως βοηθητικό υλικό τους δόθηκε σχετικό φυλλάδιο με το μύθο της Αλκυόνας, όπου οι μαθητές καλούνταν παρατηρώντας τις εικόνες να συμπληρώσουν τα κενά με τις κατάλληλες λέξεις. Ακόμη συμπλήρωσαν μια ακροστοιχίδα και χρωμάτισαν εικόνες σχετικές με το θέμα.

Ο  μύθος της Αλκυόνας

Σύμφωνα με το μύθο , η Αλκυόνη πριν γίνει πουλί, ήταν μια πεντάμορφη  κοπέλα  , κόρη του Αίολου , του  θεού του ανέμου   και της Ενάρετης .

Η Αλκυόνη ήταν παντρεμένη με τον Κύηκα  κι ήταν τρισευτυχισμένη . Περνούσαν τόσο όμορφα , που άρχισαν να πιστεύουν σιγά – σιγά ότι δεν είναι κοινοί θνητοί , αλλά ισάξιοι με τους  δώδεκα θεούς του Ολύμπου.

Ο Κύηκας θεώρησε τον εαυτό του ισάξιο του Δία και η Αλκυόνη πίστευε πως ήταν ισάξια της Ήρας. Μάλιστα άρχισαν να αποκαλούν ο ένας τον άλλο με τα ονόματα των Θεών . Αυτό προκάλεσε την οργή του Δία . Όταν το έμαθε θύμωσε τόσο πολύ , που έριξε έναν κεραυνό στο καράβι του Κύηκα κι αυτός μη μπορώντας να παλέψει με τα μανιασμένα κύματα , πνίγηκε .

Η Αλκυόνη περίμενε τον άνδρα της στο ακρογιάλι και καθώς περνούσε η ώρα κι ο καιρός, η αγωνία της  μεγάλωνε ακόμη περισσότερο . Μέσα από τη μανιασμένη θάλασσα το μόνο που μπορούσε πια να αντικρύσει ήταν κάποια ξύλα από το καράβι του Κύηκα . Άρχισε τότε να κλαίει απαρηγόρητα . Ημερόνυχτα θρηνούσε το χαμό του αγαπημένου της Κύηκα . Ο Δίας στο τέλος τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε ένα πανέμορφο πουλί , με λαμπερά γαλάζια φτερά , την αλκυόνα .

Το μαρτύριο όμως της αλκυόνας δεν τελείωνε εδώ. Γεννούσε τα αυγά της μέσα στη βαρυχειμωνιά και τα κλωσούσε πάνω σε πέτρες και βράχια στις ακτές. Κάποιες φορές τα αγριεμένα κύματα όμως ορμούσαν με μανία πάνω στη φωλιά της κι αυτή καταστρεφόταν μαζί με τα αυγά  της.

Ο Δίας και πάλι έδειξε συμπόνια στην αλκυόνα και έτσι μέσα στην καρδιά του χειμώνα, οι άνεμοι κοπάζουν και ο ήλιος λάμπει, βοηθώντας την αλκυόνα να γεννήσει τα αυγά της.

Σαν επιπλέον δραστηριότητα  παρουσιάστηκε φωτογραφικό υλικό της αλκυόνας που βοήθησε τους μαθητές να παρατηρήσουν και να μιλήσουν για τα χαρακτηριστικά του πουλιού (τα πολύχρωμα φτερά-το ράμφος του κ.ά), να μάθουν με τι τρέφεται και πού γεννάει τα αυγά του.