Η 25η Μαρτίου και ο εορτασμός στο σχολείο
Διπλή γιορτή, διπλή χαρά για μας τους Έλληνες η 25η Μαρτίου. Δυο χαρμόσυνα μηνύματα μας θυμίζει η άγια αυτή μέρα.
Ουράνιο το πρώτο: Άγγελος Κυρίου, το έφερε στην Παναγία πριν είκοσι σχεδόν αιώνες. Με το θεϊκό μήνυμα του ερχομού του Σωτήρα στη γη, αρχίζει η θαυμαστή ιστορία του Χριστιανισμού.
Ανθρώπινο το δεύτερο: Από λίγους βασανισμένους ανθρώπους, που είχαν βαθιά πίστη στον Χριστό και στην Πατρίδα, αρχίζει το όνειρο της λευτεριάς τους να πραγματοποιείται. Τετρακόσια χρόνια λαχταρούσαν το μήνυμα αυτό οι ψυχές των Ελλήνων. Κι όταν την 25η Μαρτίου 1821 από την Άγια Λαύρα άναψε η σπίθα της λευτεριάς, απλώθηκε σ? όλη τη σκλαβωμένη χώρα, κι έγινε φλόγα μεγάλη κι άσβεστη.
Αυτή τη φλόγα περίμεναν όλοι οι Έλληνες, για να αρχίσουν τον Ιερό αγώνα της Επανάστασης. Έναν αγώνα άνισο, που στην αρχή προκάλεσε ειρωνεία στην Ευρώπη, αφού η δύναμη των Τούρκων ήταν τεράστια.
Όσοι συμπαθούσαν τον σκλαβωμένο λαό μας, θρηνούσαν για τη μοίρα του, γιατί ήταν βέβαιοι ότι κι αυτή η προσπάθεια θα πνιγόταν στο αίμα πριν καλά καλά αρχίσει.
Όμως έπεσαν έξω, γιατί δε λογάριαζαν την αλύγιστη ψυχή των Ελλήνων.
Γι? αυτό και οι πρώτες, ελληνικές νίκες προκάλεσαν τη συμπάθεια, ακόμη και των ξένων, αδιάφορων λαών.
Στα 8 χρόνια που κράτησε ο Ιερός αγώνας, οι Έλληνες πολέμησαν σα λιοντάρια. Το σύνθημα «Λευτεριά ή Θάνατος» κυριαρχούσε στη σκέψη τους. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά έδωσαν τα πάντα για την Πατρίδα.
Από την πρώτη μέρα της Επανάστασης, ως την τελευταία, ποτάμια αίματος χύθηκαν στη βασανισμένη γη μας. Σελίδες άφταστου ηρωισμού γράφτηκαν από τους γενναίους εκείνους ανθρώπους. Ολόκληρη η οικουμένη τους θαύμασε και πολλά διδάχτηκε από αυτούς.
Σ? αυτούς λοιπόν τους ήρωες, που εμείς σήμερα χρωστάμε το πιο πολύτιμο αγαθό, την Ελευθερία, στρέφουμε με συγκίνηση κι ευγνωμοσύνη τη σκέψη μας.
Στην ιερή τους μνήμη, δίνουμε όρκο, να μην προδώσουμε τα ιδανικά της φυλής μας, και να είμαστε άξιοι συνεχιστές του έργου τους, να είμαστε πραγματικά Ελληνόπουλα. Οι Θράκες στους αγώνες του 21
Στο μεγάλο προσκλητήριο του 1821, παρόντες ήταν και οι κάτοικοι της Θράκης, που είχαν τη δυστυχία να πέσουν στα χέρια των Τούρκων, σχεδόν 100 χρόνια πριν από τους υπόλοιπους Έλληνες.
Οι Θρακιώτες, που ζούσαν τόσα χρόνια σκλαβωμένοι, κατόρθωσαν να διατηρήσουν την εθνική τους συνείδηση και να πολεμήσουν για την ελευθερία τους. Αυτό μεγαλώνει ακόμη περισσότερο το μεγαλείο τους. Οι δυσκολίες για εξέγερση ήταν περισσότερες και οι ελπίδες πολύ πιο λιγοστές, απ? ότι στην υπόλοιπη Ελλάδα. Κι όμως αντιστάθηκαν ηρωικά.
Κατά καιρούς, έγιναν διάφορα αποτυχημένες εξεγέρσεις, ώσπου φθάνουμε στο 1821. Η ώρα της θυσίας για τους Θρακιώτες έρχεται πολύ νωρίς, γιατί ο χώρος της Θράκης είναι κοντά στην έδρα του Σουλτάνου, την Κωνσταντινούπολη. Βαρύς είναι ο φόρος του αίματος και μακρύς ο κατάλογος των μαρτύρων. Ανάμεσά τους και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κύριλλος ο 6oς.
Αυτό που δεν μπορούν να καταφέρουν οι Θρακιώτες στον τόπο τους, έρχονται να το κάνουν στη νότια Ελλάδα: Άλλοι απ? αυτούς πολέμησαν στη θάλασσα και άλλοι στη στεριά. Πολλοί απ? τους κατοίκους της Αίνου, διέθεσαν τα πλοία τους στον αγώνα. Εκείνοι όμως που ξεχώρισαν, ήταν η οικογένεια Βισβίζη: Ο καπετάν Χατζηαντώνης Βισβίζης και η γυναίκα του Δόμνα, που η φήμη της ξεπέρασε τα όρια της Ελλάδας. Μα και στους αγώνες στην ξηρά συναντούμε Θρακιώτες. Στο Ναύπλιο, στη Μάνη, στην Ύδρα, δίνουν πρόθυμα το παρόν τους. Στο Μεσολόγγι μάλιστα, ανάμεσα στους πολιορκημένους, βρίσκονται πολλοί απ? αυτούς. Ξεχωριστή μορφή του Αγώνα υπήρξε και ο μητροπολίτης Κωνστάντιος, που το άγαλμά του βρίσκεται στην εκκλησία του Ευαγγελισμού στην Κομοτηνή.
Σ? όλους αυτούς τους επώνυμους και ανώνυμους Θρακιώτες αγωνιστές, οφείλουμε απέραντη ευγνωμοσύνη. Τιμή και δόξα τους πρέπει.