ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑΚΙΑ
Τέσσερα σκυλάκια,
μέσα στα σοκάκια,
μέρα νύχτα τρέχουν,
πόσα πόδια έχουν;
Είχαν τρεις αγρότες,
από πέντε κότες,
άμα ενωνόταν,
πόσες θα γινόταν;
Είδα δυο χταπόδια,
μέτρησα τα πόδια
και σε κόπο μπήκα,
πόσα λέτε βρήκα;
Εύκολα τα λύνεις,
πράξη δεν αφήνεις,
να σε δω στο άλλο,
δύσκολο θα βάλω!
Στη ροδιά μου βρήκα,
δύο ρόδια γλύκα,
θα τα φάμε χώρια,
πόσα έχουν σπόρια;
Δημήτρης Ντάλλας
ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ
Ουρανία, Πολυμνία, Μελπομένη, Ερατώ,
Θάλεια, Ευτέρπη, Τερψιχόρη, με Καλλιόπη, με Κλειώ,
στις κορφές ψηλά του Ολύμπου, εγκωμίαζαν τον Δία,
με τους ύμνους, με τη λύρα, με τη θεία μελωδία!
Αφουγκράζονταν τ’ αστέρια, θάλασσα και ουρανός,
Μουσαγέτης ο Απόλλων, διευθυντής αληθινός,
απ’ τους γάμους Αρμονίας, Κάδμου, Θέτιδας, Πηλέα,
μέχρι ήρωες τραγουδούσαν, θρήνησαν τον Αχιλλέα!
Έφταναν στη Βοιωτία, άλλαζαν για λίγο γη,
πήγαιναν στην Ιπποκρήνη, του Ελικώνος την πηγή,
απ’ τον Παρνασσό Πιερία, γύριζαν, τις συναντούσα,
κοντοστέκονταν η μία, που ήταν η δική μου Μούσα!
Δημήτρης Ντάλλας
Το ποίημα περιέχεται στο βιβλίο ΣΤΙΧΑΝΑΛΥΣΗ(ποιητική συλλογή, έτους 2021)του Δημήτρη Ντάλλα από τις εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος
ISBN: 978-618-5587-04-8
ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
(2η Κυριακή του Μαΐου)
Για της μητέρας τη γιορτή,
να γράψω η καρδιά τι κρύβει,
θα προσπαθήσω με μολύβι,
ν’ αποτυπώσω σε χαρτί.
Δύσκολο φαίνεται πολύ,
είναι φτωχό το ποίημά μου,
μάνα, μητέρα μου, μαμά μου,
δέξου ζεστό μου ένα φιλί.
Μητέρα της ζωής πηγή
εσύ μου έδωσες το φως μου
κι είσαι η καλύτερη του κόσμου,
αφότου μ’ έφερες στη γη.
Δημήτρης Ντάλλας
ΑΓΙΟΣ ΑΧΙΛΛΙΟΣ
Γιορτάζει ο Πολιούχος μας, ελάμπρυνε ο ναός,
να προσκυνήσει ευλαβικά συρρέει ο λαός,
τον Άγιο μας, Αχίλλιο, στις Δεκαπέντε Μάη,
η πόλη μας, η Λάρισα, τη μνήμη του τιμάει.
Κατάρτιση ευρυμάθεια, είχε μοναδική,
στην Πρώτη εκλήθη Σύνοδο, την Οικουμενική,
και θαύμα επιτελέστηκε, εκείνο εκεί το βράδυ,
από την πέτρα ανάβλυσε, με τις ευχές του, λάδι!
Στον Άγιο, τον Αχίλλιο, γυρίζει τώρα ο νους,
απ’ τους Ορθόδοξους πιστούς, από τους Χριστιανούς,
τριάντα πέντε τα έτη του, ποιμαντορίας του τόπου
στη Λάρισα, του Αγίου μας, θαυματουργού επισκόπου.
Δημήτρης Ντάλλας
ΙΟΥΝΙΟΣ Ιούνιος μας έφτασε, το καλοκαίρι εμπρός, πλησιάζουν οι διακοπές, κοντεύει ο καιρός, στις δεκαπέντε του μηνός, που κλείνουν τα σχολεία, τα κουβαδάκια παίρνουμε και πάμε παραλία. Στα δέντρα κόκκινοι καρποί, στα χέρια παγωτά, τα παντελόνια αλλάζουμε, βάζουμε τα κοντά, … Συνέχεια
Να γράψω ποίημα, οφείλω στους γονείς,
αφού δεν ήρθε στη ζωή κανείς
χωρίς να γεννηθεί από μητέρα,
την ευλογία του Θεού και τον πατέρα!
Μας έφεραν στον κόσμο και στη γη,
μας έδωσαν αγάπη και στοργή,
δύσκολα χρόνια, αν έζησαν και κρίσης,
δεν ήθελαν να ζούμε με στερήσεις.
Φροντίδα αξίζουν, σεβασμό οι γονείς,
να μην τους βάζουμε σε θέση αναμονής,
αλλά στην πρώτη θέση στην καρδιά μας
κι έτσι θα βλέπουν τους γονείς τους, τα παιδιά μας!
Δημήτρης Ντάλλας
Καλημέρα μπαρμπα-Νίκο, καλημέρα βρε Μαριώ,
καλημέρα θεία Όλγα, κάναμε συμπεθεριό,
έλα πέρνα για λουκούμι, το απόγεμα απ’ το σπίτι,
θα σε περιμένω να ’ρθεις, πάρε και τη θεια-Αφροδίτη.
Καλημέρα πρόεδρέ μας, μήπως ήρθε ο γιατρός;
καλημέρα Σωτηράκη, αδυνάτισες, δεν τρως;
πάρε καναδυό καρύδια, αν δε θέλεις σ’ άλλον δώσ’ τα
καλημέρα θείε Φώτη, καλημέρα παπα-Κώστα.
Κατασπάραξε τις πόλεις, ένα άγριο θεριό
κι έφαγε τις καλημέρες, διώξτε το απ’ το χωριό,
πείτε του τις καλημέρες, δεν είναι σωστό να τρώμε,
καλημέρα στον μανάβη, καλημέρα ταχυδρόμε.
Δημήτρης Ντάλλας
(2η Κυριακή του Μαΐου)
Για της μητέρας τη γιορτή,
να γράψω η καρδιά τι κρύβει,
θα προσπαθήσω με μολύβι,
ν’ αποτυπώσω σε χαρτί.
Δύσκολο φαίνεται πολύ,
είναι φτωχό το ποίημά μου,
μάνα, μητέρα μου, μαμά μου,
δέξου ζεστό μου ένα φιλί.
Μητέρα της ζωής πηγή
εσύ μου έδωσες το φως μου
κι είσαι η καλύτερη του κόσμου,
αφότου μ’ έφερες στη γη.
Δημήτρης Ντάλλας
ΠΑΣΧΑ!
Ήρθε η Μεγάλη, η Εβδομάδα,
νονά με δώρο και με λαμπάδα,
Λαμπρή, η νύχτα η πιο ωραία,
στο «δεύτε λάβετε φως», του ιερέα.
Χριστός Ανέστη! Χτυπάει η καμπάνα,
παιδιά ασπάζονται, πατέρα, μάνα,
αυγά, με κόκκινο, τσουγκρίζουν χρώμα,
ευχές ακούγονται, στόμα από στόμα.
Χωριά γεμίζουν και άδειοι τόποι,
αρνιά στη σούβλα με γλεντοκόπι,
το Πάσχα ετούτο, ας γίνει η αρχή μας,
για την Ανάσταση και στην ψυχή μας.
Δημήτρης Ντάλλας
Φοράς τον Μάρτη ασπροκόκκινο στο χέρι,
αφήνεις πίσω σου τα κρύα του χειμώνα
και περιμένεις νά ’ρθει η χελιδόνα,
το μήνυμα της άνοιξης να φέρει.
Η μυγδαλιά που βιάζεται ν΄ ανθίσει,
φοράει το νυφικό της, καμαρώνει,
κατάλευκα στολίζονται οι κλώνοι
και κελαηδούν πουλιά, γιορτάζει η φύση.
Γεννά το πράσινο χορτάρι η πλάση,
πορτρέτο έγχρωμο στη γη, στολίδι,
απ’ το πρωί ως το βράδυ το παιχνίδι,
κράζει η μητέρα, το παιδί… πού να διαβάσει!
Δημήτρης Ντάλλας
