6 Μαρτίου: Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού

Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.
Ο όρος «σχολικός εκφοβισμός» χρησιμοποιείται για να περιγράψουμε την συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία με σκοπό τον σωματικό και ψυχικό πόνο σε μαθητές/τριες από έναν ή περισσότερους συμμαθητές/τριες τους, εντός και εκτός σχολείου.

Πιο απλά σχολικό εκφοβισμό έχουμε όταν:

  • Κοροιδεύουμε έναν συμμαθητή μας για τα γυαλιά του για το σώμα του για το περπάτημά του
  • Όταν ξεχωρίσουμε κάποιον άλλον επειδή είναι μαύρος ή κίτρινος ή από άλλη χώρα ή για τη θρησκεία του και την καταγωγή του
  • Όταν κάνουμε ντροπιαστικά σχόλια για αυτόν, τον προσβάλουμε και τον κάνουμε να νιώθει άσχημα και να στενοχωριέται…
  • Όταν του πειράζουμε τα πράγματα, του τα ανακατεύουμε ή του τα καταστρέφουμε ,
  • Όταν τον απομονώνουμε από την ομάδα και τον αφήνουμε έξω από το παιχνίδι μας.
  • Όταν τον χτυπάμε
  • Όταν τον σπρώχνουμε
  • Όταν τον κλωτσάμε
  • Όταν του φερόμαστε άσχημα και τον πληγώνουμε

Σκεφτείτε πώς θα νιώθαμε εμείς αν μας συνέβαινε κάτι από τα παραπάνω…

Όμως να ξεκαθαρίσουμε κάτι γιατί πολλές φορές παρεξηγούμε το τι σημαίνει σχολικός εκφοβισμός.
Τα καυγαδάκια μεταξύ των μαθητών ή τα πειράγματα μεταξύ φίλων δεν είναι σχολικός εκφοβισμός. Ο σχολικός εκφοβισμός προϋποθέτει ότι κάποιος πιο δυνατός από εμάς έχει σκοπό να μας βλάψει να μας κάνει κακό και αυτό το κάνει συνεχώς.

Ο εκφοβισμός και η βία στο σχολείο συνήθως είναι ομαδικό φαινόμενο, καθώς δεν αφορά μόνο τον μαθητή που εκφοβίζει και εκείνον που εκφοβίζεται, αλλά και όσους είναι παρόντες ή γνωρίζουν την ύπαρξή του, δηλαδή τους παρατηρητές, οι οποίοι μπορεί να είναι είτε μαθητές είτε ενήλικες και αντιδρούν ανάλογα ή δεν αντιδρούν καθόλου.

Η επιστήμη λέει ότι υπάρχουν πολλοί παράγοντες, ατομικοί και κοινωνικοί, που αλληλεπιδρούν στην εκδήλωση τέτοιων φαινομένων.
Και βέβαια υπάρχουν διαφορετικά είδη εκφοβισμού, περισσότερο ή λιγότερο φανερά. Σωματική βία, λεκτική βία, διαδικτυακός εκφοβισμός, κοινωνική απομόνωση και διάδοση φημών. Στα αγόρια είναι πιο συχνή η σωματική και λεκτική βία και στα κορίτσια η περιθωριοποίηση.

Ευτυχώς στο δικό μας το σχολείο δεν παρατηρούνται τέτοια ακραία φαινόμενα και αυτό οφείλεται στους ίδιους τους μαθητές μας, στους γονείς που δίνουν τις σωστές αρχές στα παιδιά τους αλλά και στους δασκάλους που προσπαθούν να διδάξουν τις αρχές της αγάπης , της φιλίας, της συνεργασίας και της αποδοχής της διαφορετικότητας.

Στόχος των δασκάλων, στόχος του σχολείου μας είναι όλα τα παιδιά να έρχονται το πρωί με χαμόγελο και να φεύγουν με χαμόγελο. Στο σχολείο μας κανένας δεν έχει λόγο να φοβάται.
-Και αν κάποιος αισθανθεί φόβο τι κάνουμε;
-Μιλάμε…. δεν έχουμε κανένα λόγο να κρύβουμε ένα πρόβλημα… Μιλάμε σε όποιον από τους συμμαθητές μας εμπιστευόμαστε, μιλάμε στους γονείς μας, μιλάμε στους δασκάλους μας. Πρέπει να μιλήσουμε γιατί αλλιώς πώς θα καταλάβουν οι άλλοι το φόβο μας.
Γιατί κανένας δεν είναι μόνος του. Το σχολείο μας είναι στήριγμα για όλους γιατί πιστεύει στην συνεργασία, την αγάπη, την κοινή προσπάθεια
Βέβαια ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων είναι η πρόληψη και αυτό προσπαθούμε. Με τη δημιουργία κλίματος αποδοχής και συνεργασίας κάτι που αποτελεί βασική επιδίωξή μας.
Στο σχολείο δε μαθαίνουμε μόνο γλώσσα, μαθηματικά και ιστορία. Μαθαίνουμε να συνεργαζόμαστε και να είμαστε καλοί φίλοι. Μιλάμε για τα συναισθήματα τα δικά μας και των άλλων, τη διαφορετικότητα και τις σχέσεις μεταξύ μας.

Ο Σύλλογος Διδασκόντων του Δημοτικού Σχολείου Μπάφρας,Νεοκαισάρειας

https://youtu.be/3ai2gNyw0iU