ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ: Οι επισκέπτες γίνονται περιηγητές  και θα προσπαθήσουν να βρουν το οικόσημο της οικογένειας του Giovanni Bembo  Κυβερνήτη της Μεθώνηςκαι συγκεκριμένα του προγόνου του Antonio Bembo.

Ο Giovanni Bembo έγινε κυβερνήτης της Μεθώνης το 1459 και το 1460 οι συγκυρίες τον ανάγκασαν να υποδεχτεί το σουλτάνο Μωάμεθ Β΄ τον Πορθητή που πριν επτά χρόνια είχε κατακτήσει την Κων/πολη. Παρότι ο τελευταίος πριν επιστρέψει στη Μικρά Ασία είχε επιβεβαιώσει τη συμφωνία ειρήνης που είχε συνάψει με τη Βενετία, οι στρατιώτες του λεηλατούσαν τα χωριά στα περίχωρα της Μεθώνης και έτσι ο Κυβερνήτης Bembo αποφάσισε την κατασκευή του προμαχώνα στο βόρειο τμήμα του κάστρου για την καλύτερη προστασία του. Παρόλα αυτά η Μεθώνη του επεφύλασσε τους επόμενους μήνες μια τραγωδία. Η σύζυγος και η κόρη του που ήταν μαζί του στη Μεθώνη, πέθαναν από επιδημία πανούκλας. Μη αντέχοντας πλέον αυτό το κάστρο όπου τόσο δούλεψε και το οποίο του πήρε ό,τι ακριβότερο είχε στη ζωή, παρακάλεσε τη γερουσία της Βενετίας να τον αποδεσμεύσει από το αξίωμα του Κυβερνήτη Μεθώνης και να του επιτρέψει να γυρίσει πίσω.  Παρότι το αίτημα του έγινε δεκτό δεν αποδεσμεύτηκε και έμεινε για ακόμα δύο χρόνια στη Μεθώνη. Τελικά στις 6 Απριλίου 1462 ο Giovanni Bembo αποχώρησε από την ενεργό υπηρεσία αφού είχε χάσει πλέον κάθε ενδιαφέρον για τη ζωή. Η Μεθώνη του πήρε τη γυναίκα και την κόρη, οι Τούρκοι του γύρισαν ανάποδα το θυρεό, αλλά παρόλα αυτά μια παρήφανη περιγραφή και ένας προσβεβλημάνος θυρεός μας θυμίζουν την ύπαρξή του εδώ. “Με το για δεύτερη φορά αξίωμα του πραίτορα εκλαμπρότατος ανήρ, ο κύριος Τζιοβάνι Μπέμπο εκόσμησε την πόλιν μετά τούτου του απροσπέλαστου καταφυγίου. Το έτος Κυρίου 1460 την 20ην Οκτωβρίου”

Για να το πετύχουν θα πρέπει να ακολουθήσουν μια πορεία οχτώ προορισμών μέχρι να φτάσουν στο επιθυμητό σημείο. Το μόνο που μπορεί να τους πει είναι ότι στο μέρος που ψάχνουν βρίσκεται εκεί που μπορούν να έχουν την καλύτερη θέα προς όλα τα σημεία του ορίζοντα.

ΧΡΩΜΑΤΑ ΘΥΡΕΩΝ: Χρυσό: Μεγαλοπρέπεια, δικαιοσύνη, μεγαλοψυχία, Κόκκινο: Θάρρος, γενναιότητα, αυτοθυσία, Αργυρό (άσπρο): Αθωότητα, ομορφιά, Γαλάζιο: Χάρη, γλυκύτητα, επαγρύπνηση, Πράσινο: Ελπίδα, ευγένεια, Μαύρο: Εσωστρέφεια, ταπεινότητα, πένθος, Τριαντάφυλλο: Σιωπή, διακριτικότητα

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ: Στην είσοδο του κάστρου (κεντρική πύλη) τους περιμένει ο εμψυχωτής και τους δίνει αρκετές πληροφορίες για τα σημεία εκείνα που θα πρέπει ναανακαλύψουν  και να φτάσουν στην πληροφορία, τονίζοντάς τους ταυτόχρονα ότι θα πρέπει να ακολουθήσουν μια διαφορετική πορεία η κάθε ομάδα που όμως θα έχει την ίδια κατάληξη. Βέβαια τους πληροφορεί ακόμα ότι θα πρέπει μόνοι τους να φτάσουν στο συγκεκριμένο σημείο. Πώς; Παίζοντας η κάθε ομάδα ένα παιχνίδι κρυμμένου θησαυρού όπου περνώντας από διαφορετικά σημεία θα προσπαθήσει, παίρνοντας κάρτες που θα βρίσκει, να περάσει από όλα και να φτάσει στον τελικό προορισμό.

ΕΜΨΥΧΩΤΗΣ

Το κάστρο της Μεθώνης, αν και υπήρχε ως οχύρωση από την αρχαιότητα, χτίστηκε  μετά τη συνθήκη της Σαπιέντζας το 1209 από τους Ενετούς, όταν οι Φράγκοι παραχώρησαν τη Μεθώνη σε αυτούς. Ακολούθησαν δύο ενετοκρατίες και δύο τουρκοκρατίες με αρκετές προσθήκες στα τείχη κυρίως και ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούσαν κατά καιρούς. Λόγω της σημαντικής της θέσης στη Μεσόγειο ήταν απαραίτητη η διαρκής ενίσχυση της οχύρωσής της. Όταν καταλήφθηκε από τους Τούρκους και άλλαξαν οι απαιτήσεις από τη χρήση των πυροβόλων όπλων ενισχύθηκαν τα τείχη και απέκτησε η πόλη καθαρά στρατιωτικό χαρακτήρα, αφού οι τελευταίοι έπρεπε να επιβληθούν στην περιοχή. Όταν την ξαναπήραν οι Ενετοί στα τέλη του 17ου αιώνα προστέθηκαν σημαντικές οχυρώσεις όπως ο προμαχώνας Loredan. Τις τελευταίες οχυρωματικές επεμβάσεις έκαναν οι Τούρκοι στη δεύτερη Τουρκοκρατία μέχρι  να ελευθερωθεί η περιοχή το 1828 μετά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου από τους Γάλλους του στρατηγού Μαιζών. Η πολιτεία ήταν μέσα στο κάστρο, αλλά μετά την απελευθέρωση μεταφέρθηκε εκτός στη θέση που είναι σήμερα και χτίστηκε πάνω σε σχέδιο των Γάλλων. Δυστυχώς η πέτρα που χρησιμοποιήθηκε προήλθε από το γκρέμισμα των κτιρίων εντός του κάστρου, γι’  αυτό και ελέχιστα κτίσματα σώζονται σήμερα.

Βρισκόμαστε στη βόρεια κεντρική είσοδο και για να μπούμε θα περάσουμε την τοξοτή γέφυρα με τα δεκαέσσερα τόξα που κατασκευάστηκε από τους Γάλλους μετά την απελευθέρωση για άμεση επικοινωνία με το εσωτερικό. Η γέφυρα μας οδηγεί στην “Πύλη της ξηράς” που είναι και η κύρια είσοδος. Μπροστά μας βρίσκεται η τάφρος που προστάτευε αμυντικά το κάστρο και η διάνοιξή της ξεκίνησε πριν από το 1500 όταν οι Τούρκοι έδειχαν ότι σύντομα θα προσπαθούσαν να το καταλάβουν. Η πρώτη φάση της κατασκευής της ξεκίνησε από τον Giovanni Bembo το 1460 και αποτελούσε σημαντικό φυσικό εμπόδιο για κάθε επιτιθέμενο από την ξηρά. Τελευταίο οχυρωματικό έργο πριν από την κατάληψη της Μεθώνης ήταν ο προμαχώνας Bembo το χτίσιμο του οποίου ολοκληρώθηκε και αυτό το 1460.

Η οικογένεια Bembo θα μας απασχολήσει στην ξενάγησή μας και γι’  αυτό μπαίνοντας θα κινηθούμε ανάμεσα στο εξωτερικό και εσωτερικό τείχος ώστε να γνωρίσουμε αυτόν τον καστελάνο και μετά θα οδηγηθούμε στο εσωτερικό του κάστρου όπου θα πάρετε και τις οδηγίες για το παιχνίδι μας.

Ένα ακόμα πρόγραμμα με βάση την τοπική ιστορία και ενταγμένο στη θεματική ενότητα “Ενδιαφέρομαι και Ενεργώ” των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων ολοκληρώθηκε στο “Γεωργακοπούλειο”. Με θέμα “Ο τόπος μας μέσα από τον ύμνο της Μεθώνης” δώσαμε μια ξεχωριστή άποψη στο ποίημα του Βασίλη Μοσκόβη με τις φωνές των μαθητών μας να συνοδεύουν τη μουσική του συνθέτη Θοδωρή Ξυδιά σε ενορχήστρωση του μουσικού μας Κώστα Κατσικογιώργου. Με φόντο σημεία από το κάστρο μας οι μαθητές μας φωτογραφήθηκαν με φορεσιές εποχής, απέδωσαν με ζωγραφικές τους στίχους του ποιήματος και έντυσαν με τις φωνές τους τη μουσική. Το αποτέλεσμα: ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!! Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Ωδείο Πύλου και το Γιάννη Σταθόπουλο για το στούντιο ηχογράφησης, καθώς στον Πολιτιστικό Σύλλογο Μεθώνης για την παραχώρηση φορεσιών από το βεστιάριό του.

Ένα ακόμα ταξίδι στην Κύπρο που τα είχε όλα.

Γνωριμίες με νέους τόπους ιδιαίτερα στις κατεχόμενες περιοχές (Κερύνεια, Λάπηθο, Μόρφου)

Στιγμές γαστρονομίας της κυπριακής κουζίνας.

Επαφές με ευχάριστους, χαρούμενους και άκρως δοτικούς ανθρώπους της Ορούντας.

Συναναστροφές των μαθητών μας με τους μαθητές της Ορούντας.

Χαρές και γέλια με την απροβλημάτιστη συνεργασία των μελών της ομάδας.

Συγκίνηση από την επίσκεψη στη Λάπηθο και την εξιστόρηση των γεγονότων στον τόπο που σημάδεψε ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του Νίκου Νικολάου. Εξάλλου αυτό ήταν και το θέμα, “Η κυρά της Λαπήθου” της φετινής συμμετοχής μας στο διαγωνισμό “Κύπρος, Ελλάδα, Ομογένεια” και της διπλής βράβευσής μας.

Και φυσικά η αδελφοποίηση του “Γεωρακοπούλειου” Δημοτικού Σχολείου μας με το Δημοτικό Σχολείο Ορούντας. Μια αδελφοποίηση που σηματοδοτεί τη δυνατότητα για μελλοντικές ανταλλαγές τόσο στη Μεθώνη όσο και στην Ορούντα.