Υλικό που δημιουργήθηκε ή συλλέχτηκε από τους μαθητές μας για την 1η Ενότητα στα Θρησκευτικά της Δ΄ Δημοτικού: Όταν οι άνθρωποι προσεύχονται…
Συγκριτική προσέγγιση ινδιάνικης προσευχής και του ποιήματος του Αχιλλέα Παράσχου ‘Όλα προσεύχονται”. Τα πάντα οδηγούν στον Θεό και πάντα υπάρχει τρόπος αυτό να το διδάξεις.
Ινδιάνικη προσευχή / Idian pray (Δημιουργία: Βασίλης Χρονόπουλος Δ΄τάξη του δημοτικού)
Ινδιάνικη Προσευχή
Ευχαριστούμε τη μητέρα μας τη γη που μας κρατάει.
Ευχαριστούμε τα ποτάμια και τα ρεύματα που μας εφοδιάζουν νερό.
Ευχαριστούμε όλα τα βότανα που μας προμηθεύουν φάρμακα για να γιατρεύουμε τις αρρώστιες μας.
Ευχαριστούμε το καλαμπόκι και τα αδέρφια του, τα φασόλια και τα κολοκύθια, που μας δίνουν ζωή.
Ευχαριστούμε τους θάμνους και τα δέντρα που μας δίνουν φρούτα.
Ευχαριστούμε τον άνεμο που κινώντας τον αέρα διώχνει τις αρρώστιες.
Ευχαριστούμε το φεγγάρι και τα άστρα που μας δίνουν φως, όταν φεύγει ο ήλιος.
Ευχαριστούμε τον παππού μας Heno που προστατεύει τα εγγόνια του από τις μάγισσες και τα ερπετά, και κοιτάζει τη γη με βλέμμα ευεργετικό.
Τελειώνοντας, ευχαριστούμε το Μεγάλο Πνεύμα που ενσαρκώνει όλες τις θεότητες και διευθύνει τα πάντα για το καλό των παιδιών του.
(Από τα προτεινόμενα προς εξέταση και διδασκαλία κείμενα του Υπουργείου. Πηγή:http://iep.edu.gr/index.php/el/40-thriskeftika1/520-thriskeftika-didaktiko-yliko-dimotiko)
“Όλα προσεύχονται” του Αχιλλέα Παράσχου. (Αντιγραφή κειμένου: Θεοδώρα Σκαλτσά Δ΄ τάξη του δημοτικού)
ΟΛΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ
του Αχιλλέα Παράσχου
Όλα προσεύχονται• και γη και ουρανός κι αστέρια,
Και τα πουλιά που έχουνε στα σύννεφα λημέρια,
Και όσα έχουνε ζωή κι όσα ζωή δεν έχουν,
Κ’ εκείνα όπου έρπουνε, κ’ εκείνα όπου τρέχουν!
Όλα προσεύχονται! της γης το ταπεινό χορτάρι,
Ο ήλιος ο περήφανος, το αργυρό φεγγάρι,
Η θάλασσα, οι ρύακες, το δάσος και ή βρύση•
Δεν απομένει τίποτε χωρίς να προσκυνήσει
Και δίχως να προσευχηθεί στου κόσμου τον Πατέρα!
Προσεύχεται και η νυχτιά, προσεύχεται κ’ η ‘μέρα,
Κ’ η φλόγα που σηκώνεται απάνω κι αναβαίνει,
Όταν στα έρημα βουνά, φτωχό βοσκό ζεσταίνει.
Προσεύχεται κι ο ουρανός σαν έχει καλοσύνη,
Κι ο ήλιος όταν σ’ άρρωστο ζωή και ζέστη δίνει•
Του πόλου τ’ άστρο π’ οδηγεί του ναύτη το τιμόνι,
Την ώρα εκείνη δέεται γιατί ψυχές γλιτώνει.
Προσεύχεται και τ’ άγριο θηρίο στη σπηλιά του
Όταν γερμένο κ’ ήσυχο χαϊδεύει τα μικρά του.
Το σκουληκάκι το κορμί στον ήλιο σα ζεσταίνει,
Το χέρι όταν ελεεί, η γη όταν βλασταίνει,
Και τ’ άνθος που τριγύρω του σκορπίζει την πνοή του•
Είναι η μυρισμένη του πνοή η προσευχή του!
Όλα και όλοι δέονται και νύχτα και ημέρα
Στον παντοδύναμο Θεό, στον σπλαχνικό Πατέρα.
Προσεύχεται όταν κανείς το έργο του πιστεύει,
Κάνει μεγάλη προσευχή το χέρι που δουλεύει.
Το χέρι του μικρού παιδιού προσεύχεται και κείνο
Όταν ανοίγει το κλουβί στον σκλαβωμένο σπίνο.
Προσεύχεσαι όταν ζητάς ψωμί για ξένο στόμα,
Και όταν θυμάσαι τους νεκρούς που κείτονται στο χώμα.
Είναι άγια προσευχή το γέρο να ζεσταίνεις,
Και του εχθρού σου την πληγή με δάκρυα να πλένεις.
Κάποτε, αυτό το ποίημα κοσμούσε το Αναγνωστικό του σχολείου. Σήμερα δίνεται πάλι η ευκαιρία οι εκπαιδευτικοί να το διδάξουν στους δικούς τους μαθητές.
