Εργαστήριο 1ο :
| «Δύο αλήθειες και ένα ψέμα» Οι μαθητές καλούνται να εστιάσουν αρχικά στον εαυτό τους και να καταγράψουν σε ένα φύλλο χαρτί «δύο αλήθειες (δύο καλά στοιχεία) και ένα ψέμα (ένα αρνητικό στοιχείο που θα θέλανε να μην το είχαν) για τον εαυτό τους». Στη συνέχεια οι πληροφορίες που επιθυμούν θα μοιραστούν με τους άλλους και θα καταγραφούν στον πίνακα οι καλές και οι κακές συνήθειες των μαθητών της τάξης. Στόχος οι κακές συνήθειες να μοιάζουν ψέμα και να εξαφανιστούν από τη σχολική τάξη! |
2. Μια ζωγραφιά για την τάξη μας: Οι μαθητές συνεργάζονται σε μια κοινή καλλιτεχνική έκφραση με εστίαση στην αποτύπωση μιας κατάστασης στο πλαίσιο της κοινής σχολικής τους ζωής. Κατά την παρουσίαση της εργασίας τους δίνουν σε αυτή και το δικό τους τίτλο. Συζητάμε πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε σε κάθε περίσταση σχολικής συνεργασίας. Η ζωγραφιά αυτή έγινε διακόσμηση πόρτας.
Εργαστήριο 2ο: Οι μαθητές συνεργάζονται παρακινούμενοι να συζητήσουν για το «τι τους αρέσει και τι όχι» σε σχέση με πράγματα και καταστάσεις που συμβαίνουν στην τάξη τους. Σημειώνοντάς τις η δασκάλα στον πίνακα, δίνει αφορμή συζήτησης για τα ευχάριστα συναισθήματα ή τις ευχάριστες λέξεις που μπορεί να οδηγήσουν στην αγάπη και τη συνεργασία μέσα στην τάξη. Οι συνεισφορές τους τοποθετούνται στο «δέντρο αγάπης της τάξης». Σε επίπεδο ολομέλειας σχολιάζονται όλα όσα έχουν κατατεθεί με εστίαση σε ό,τι «δεν αρέσει». Ο δάσκαλος μπορεί να παρακινήσει τους μαθητές να αναφέρουν τρόπους με τους οποίους μπορούν να περιοριστούν οι συγκεκριμένες καταγραφές, ώστε να αποφευχθούν οι δυσάρεστες καταστάσεις στην τάξη.
Οι μαθητές καλούνται να συμφωνήσουν σε κοινά αποδεκτούς κανόνες και να προχωρήσουν στη δημιουργία ενός συμβολαίου. Οι κοινές τους αποφάσεις τοποθετούνται σε εμφανές σημείο της τάξης για τη δυνατότητα υπενθύμισης σε τακτά διαστήματα .Οι μαθητές αναστοχάζονται για τη διαδικασία και το ενδεχόμενο παραβίασης των κανόνων.
Εργαστήριο 3ο:
| 1.Αφορμή μπορεί να αποτελέσει μια σκηνή σύγκρουσης– είτε από το έργο ενός εικαστικού (όπως του Matt Mahurin, με τίτλο «Bullying) είτε όπως αυτή αναπαρίσταται με τη συμβολή των ίδιων των μαθητών ως «παγωμένη εικόνα», στην ολομέλεια της τάξης. Απαντούν σε έναν καταιγισμό ιδεών («Τι βλέπουν;», «Τι σκέπτονται;» και «Τι τους κάνει να αναρωτιούνται;»). Τελικά γιατί τσακωνόμαστε;;;!!!!
2.Αυτό με θυμώνει: Μιλάμε για το θυμό ως υπαρκτό συναίσθημα πού όλοι βιώνουμε κάποια στιγμή. Ζητάμε από τα παιδιά να θυμηθούν την τελευταία φορά που θύμωσαν τι συνέβη και με ποιο τρόπο αντέδρασαν. Μοιράζουμε «Τα φύλλα εργασίας αυτό με θυμώνει». Αφήνουμε τα παιδιά να διαβάσουν μόνα τους το φύλλο ζητώντας τους να σημειώσουν το κατάλληλο κουτάκι. Πρέπει να αποφασίσουν βασιζόμενοι στην αντίδραση που θεωρούν πιθανότερη σε περίπτωση που τους συνέβαινε η κατάσταση που αναφέρεται ως παράδειγμα.Αφού τελειώσουν όλοι συντονίζουμε την ομάδα, για να εξηγήσουν τα παιδιά γιατί κάτι που επέλεξαν τα θυμώνει πάρα πολύ, ενώ κάτι άλλο όχι. Αφού ξεχωρίζουμε τα ερεθίσματα που προκαλούν θυμό αρχίζουμε να δουλεύουμε πάνω σε στρατηγικές αντιμετώπισης του θυμού ή της επιθετικότητας . Σαν Συμπέρασμα ζωγραφίζουμε το παγόβουνο των συναισθημάτων για να καταλάβουμε ότι πίσω από το θυμό κρύβονται άλλα ενδιαφέροντα και συνήθως και κεκαλυμμένα συναισθήματα. |
