Η πρώτη ενότητα από τα εργαστήρια δεξιοτήτων μόλις έφτασε στο τέλος της.
Για την αξιολόγηση και την ανατροφοδότησή της χρησιμοποιήσαμε δυο χάρτινα ανθρωπάκια, τα οποία κρεμάσαμε στον πίνακα. Αρχικά, θυμηθήκαμε τις πέντε αισθήσεις, τα μέρη του σώματος, τα οστά και τα όργανα δείχνοντάς τα πάνω στους χάρτινους φίλους μας. Για το παιχνίδι μ
άς βοήθησαν οι μπλε κάρτες. Μια από τις αρκετές καινούριες πληροφορίες είναι ότι η λεκάνη, πέρα από πλαστικός κουβάς για νερό, είναι και οστό στο σώμα μας!
Ίσως το πιο ενδιαφέρον σημείο να ήταν η συζήτηση για την αυτοεικόν
α πο υ έχουν τα αγόρια και τα κορίτσια, τη θέση και το ρόλο τους στην οικογένεια και κατ’επέκταση στην ευρύτερη κοινωνία:
«Ποιο από τα δύο είναι το κορίτσι; Ποιο το αγόρι;» Η ροζ μάσκα που φορούσε ο κύριος μαζί με την ωραία μπλε μπλούζα που φορούσε μια μαθήτρια μάς βοήθησε να καταλάβουμε ότι το χρώμα δεν έχει φύλο.
Στη συνέχεια διαβάσαμε τις πορτοκαλί κάρτες με ορισμένες έμφυλες στερεότυπες φράσεις:
-Τελικά, τα αγόρια κλαίνε; -Τα κορίτσια είναι ευαίσθητα και αδύναμα; -Τα αγόρια πρέπει να είναι σκληρά και μπορούν να χτυπάν; -Τα κορίτσια μόνο καθαρίζουν και συμμαζεύουν;
Λίγο πριν το τέλος, στις κόκκινες κάρτες οι μαθητές και οι μαθήτριες είδαν λέξεις από επαγγέλματα και ασχολίες: -Ποιος το κάνει καλύτερα, το αγόρι η το κορίτσι; Δηλαδή ο άλλος δεν μπορεί; Μήπως τελικά μπορούν και οι δύο; Την επόμενη φορά που ένα κορίτσι θα θελήσει να παίξει ποδόσφαιρο και ένα αγόρι να χορέψει, ας το κάνουν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Κλείνοντας κολλήσαμε μια καρδιά ανάμεσα στους χάρτινους φίλους μας με το σύμβολο της ισότητας. Καταλήξαμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι τα αγόρια και τα κορίτσια είναι και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα με αγάπη και χωρίς προκαταλήψεις.
