Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα σπίτι μακρινό, ήταν ένα παιδάκι που το λέγαν Βασίλη . Αυτό το παιδάκι ήταν πολύ ευγενές . Έτσι, όταν μεγάλωσε έγινε ένας καλός άνθρωπος. Όταν γέρασε , στις φτωχές οικογένειες έδινε δώρα και αγάπη. Μία μέρα, έδωσε σε ένα σπίτι φτωχικό, ένα μαλακό ωραίο κρεβάτι , όμως το παιδάκι ξύπνησε , τον είδε και τον ρώτησε:

– Κύριε , ποιος είστε και τι κάνετε εδώ τέτοια ώρα;

– Εγώ είμαι ο Βασίλης και ήρθα να σας δώσω ένα μαλακό κρεβάτι – Μα, εσείς είστε πολύ παράξενος ! Φοράτε από πάνω μέχρι κάτω μαύρα ρούχα !

– Ναι, σωστά τα λες μικρούλη, αλλά νομίζω πως το ονοματάκι σου είναι Μιχάλης.

– Ναι, ναι , σωστά ! Μα… πώς το ξέρετε;

– Δεν το ξέρω μικρούλη , αλλά το σκέφτομαι και το λέω .

– Αλλά κύριε Βασίλη, το κεφάλι σας γύρω γύρω λάμπει ;

– Αχ μικρούλη, αλήθεια ; Δεν το ξέρω !

– Μήπως σας λένε Άγιο Βασίλη;

– Μάλλον ! Γεια σου τώρα , Μιχάλη.

Κι εξαφανίστηκε μπροστά απ΄ τα μάτια του . Μετά , πήγε σε όλα τα παιδάκια που έχουν ανάγκη. Μετά από πολλά χρόνια, δεν τον λέγαν Βασίλη, τον λέγαν Άγιο Βασίλη και μοίραζε στα παιδάκια δώρα !

Αραμπατζή Ελένη

Δ΄ τάξη