Στο Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής

του Δήμου «Πάνος Μυλωνάς.

Στις 28 Μαρτίου τα τμήματα Γ1 και Γ2 μαζί με τις εκπαιδευτικούς: Ανθή Γεωργοπούλου, Ελένη Παπαδοκωνσταντάκη, Πηνελόπη Τσουρούτη και Σταυρούλα Γαντζούδη επισκέφτηκαν το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής  στην Πάτρα στα πλαίσια του προγράμματος της Κυκλοφοριακής Αγωγής. Η εκπαίδευση αφορούσε την θεωρητική κατάρτιση των παιδιών όσο και την πρακτική ως πεζοί και ξεκινούσε από το πώς θα περνούν από τις διαβάσεις και στο πώς θα περπατούν σε ένα πεζόδρομο που είναι μαζί και ποδηλατόδρομος. Αφού πρώτα ο εκπαιδευτής μας έκανε μια γενική παρουσίαση των κανόνων οδικής κυκλοφορίας με πολύ γλαφυρό και κατανοητό ύφος επικεντρώθηκε στη  βιωματική μάθηση (π.χ. παιχνίδια ρόλων, όπου άλλοι παρίσταναν τα αυτοκίνητα άλλοι τους πεζούς τηρώντας τον Κ.Ο.Κ. κρυφτό με την παραλλαγή ότι οι μαθητές θα έβρισκαν τον εκπαιδευτή περνώντας σωστά τον δρόμο) μέσω της οποίας τα παιδιά διασκέδασαν αλλά και αντιλήφθηκαν τη σημασία της Κυκλοφοριακής Αγωγής. Ήταν μια ευχάριστη εκπαιδευτική επίσκεψη σε ένα οργανωμένο και  φιλικό περιβάλλον.

 

Στο ζωολογικό Μουσείο του Πανεπιστημίου στην Πάτρα.

Στεγάζεται στο κτίριο Βιολογίας – Μαθηματικών της Πανεπιστημιούπολης, στο Ρίο Πατρών. Οι μαθητές είχαν τη δυνατότητα να γνωρίσουν και να ενημερωθούν για τον πλούτο των ειδών της ελληνικής πανίδας και κάποιων ζώων που τα συναντάμε σε άλλες χώρες (π.χ. πύθωνας , κροταλίας), τους τόπους και τους τρόπους ζωής τους, αλλά και τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν. Στις περισσότερες από 60 προθήκες του εκθετηρίου υπάρχει μεγάλος αριθμός ταριχευμένων ή με άλλο τρόπο συντηρημένων ζώων. Τα είδη των εκτιθέμενων ζώων ανήκουν στην πλειονότητά τους στα Σπονδυλωτά και ειδικότερα στις κλάσεις των Χονδριχθύων, Οστεϊχθύων, Λισσαμφιβίων, Ερπετών, Πτηνών και Θηλαστικών, υπάρχουν όμως και πολλά δείγματα διαφόρων ομάδων ασπονδύλων, όπως  Κνιδοζώων, Μαλακίων, Δακτυλιοσκωλήκων, Αρθροπόδων, Εχινοδέρμων κ.ά. Ήταν μια  πολύ εντυπωσιακή και ενδιαφέρουσα επίσκεψη για μικρούς και μεγάλους  όπου  ο ξεναγός μας είχε όλη την καλή διάθεση να απαντήσει σε κάθε απορία των παιδιών και στο τέλος τους έλυσε και την κύρια απορία τους : «Πώς γίνεται να ‘ναι αληθινά, να μοιάζουν σαν να είναι ζωντανά αλλά να μην είναι;».

 

Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΩΡΑ…

Εξαιρετικά αφιερωμένο στην ημέρα που όλα τα παιδια περιμένουν με αγωνία και άγχος…το ίδιο και οι δάσκαλοι…όλο το τρίμηνο!Την ημέρα των βαθμών!!!

Πώς άραγε θα ήταν τα πράγματα σε ένα φανταστικό σχολείο;Με άλλα μαθήματα και άλλη βαθμολογία;

Δείτε κάποιες ιδέες…που δεν απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα ,γιατί τα παιδιά μας είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι τελικά..Και διαβάστε το απόσπασμα από την ημέρα των ελέγχων  του πολυαγαπημένου  μικρού Νικόλα και της παρέας του.Θα διαπιστώσετε ότι παντού αυτή η ημέρα δημιουργεί τα ίδια συναισθήματα!!!

 

Ζαν Ζακ Σεμπέ – Ρενέ Γκοσινύ Οι έλεγχοι ήμερα τ’ απόγευμα δεν ήταν καθόλου αστεία τα πράγματα στο σχολείο, γιατί ήρθε ο διευθυντής στην τάξη να μας μοιράσει τους ελέγχους μας. Δεν έδειχνε καθόλου ευχαριστημένος όταν μπήκε στην τάξη με τους ελέγχους κάτω απ’ τη μασχάλη του. «Βρίσκομαι σ’ αυτό το επάγγελμα εδώ και πολλά χρόνια», είπε ο διευθυντής, «και δεν είδα ποτέ άλλη τάξη τόσο άτακτη. Οι παρατηρήσεις που σημείωσε η δασκάλα σας πάνω στους ελέγχους αποδείχνουν ακριβώς αυτό το πράγμα. Αρχίζω να σας τους μοιράζω». Κι ο Κλοταίρ άρχισε να κλαίει. Ο Κλοταίρ είναι ο τελευταίος στην τάξη κι όλους τους μήνες η δασκάλα γράφει ένα σωρό πράγματα μέσα στον έλεγχο του κι ο μπαμπάς κι η μαμά του Κλοταίρ δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι και δεν του επιτρέπουν να φάει γλυκό και να δει τηλεόραση. Έχουν τόσο πολύ συνηθίσει, μου λέει ο Κλοταίρ, που κάθε φορά που πρόκειται να πάει τον έλεγχο του, η μαμά δεν έχει κάνει γλυκό κι ο μπαμπάς έχει πάει να δει τηλεόραση στους γείτονες.Στον έλεγχο μου έγραφε: «Μαθητής που κάνει όλη την ώρα φασαρία, συχνά αφηρημένος. Θα μπορούσε να γίνει καλύτερος». Στον έλεγχο του Εντ έγραφε: «Μαθητής πάρα πολύ άτακτος. Δέρνεται συνέχεια με τους συμμαθητές του. Θα μπορούσε να γίνει καλύτερος». Του Ρούφους έγραφε: «Επιμένει να παίζει στην τάξη με μια σφυρίχτρα. Θα μπορούσε να γίνει καλύτερος». Ο μόνος που δεν μπορούσε να γίνει καλύτερος ήταν ο Ανιάν. Ο Ανιάν είναι ο πρώτος μαθητής στην τάξη κι ο χαϊδεμένος της δασκάλας. Ο διευθυντής μάς διάβασε τον έλεγχο του Ανιάν. «Μαθητής προσαρμοσμένος, έξυπνος, τακτικός». Ο διευθυντής μάς είπε πως έπρεπε ν’ ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ανιάν και πως ήμασταν άτακτοι και τεμπέληδες και πως θα καταλήγαμε στο κάτεργο* και πως αυτό θα προκαλούσε πολύ πόνο σίγουρα στους μπαμπάδες και στις μαμάδες μας, που είχαν άλλα όνειρα για μας. Κι έφυγε.Εμείς ήμασταν όλοι καταστενοχωρημένοι, γιατί τους ελέγχους πρέπει να τους υπογράψουν οι μπαμπάδες μας, κι αυτό δεν είναι πάντα ευχάριστο. Λοιπόν, όταν χτύπησε το κουδούνι για το σχόλασμα, αντί να τρέξουμε όλοι στην πόρτα, να στριμωχτούμε, να σπρωχτούμε και να πετάμε ο ένας τη σάκα του στο κεφάλι του άλλου, όπως συνήθως, βγήκαμε ήσυχα ήσυχα, χωρίς να βγάλουμε τσιμουδιά. Ακόμη κι η δασκάλα μας φαινόταν λυπημένη. Αλλά δεν τα ‘χουμε με τη δασκάλα μας. Πρέπει να πούμε πως αυτό τον καιρό κάναμε πολύ φασαρία κι ύστερα ο Γκοφρουά δεν έπρεπε ν’ αναποδογυρίσει το μελανοδοχείο* του πάνω στο Γιοακίμ, που ‘χε πέσει στο πάτωμα κάνοντας ένα σωρό γκριμάτσες, γιατί ο Εντ του έδωσε μια γροθιά στη μύτη, ενώ ήταν ο Ρούφους που είχε τραβήξει τα μαλλιά του Εντ.Στο δρόμο περπατούσαμε αργά, σέρναμε σχεδόν τα πόδια μας. Μπροστά στο ζαχαροπλαστείο περιμέναμε τον Αλσέστ που είχε μπει ν’ αγοράσει έξι γκοφρέτες με σοκολάτα, που άρχισε να τις τρώει αμέσως. «Πρέπει να κάνω προμήθειες», μας είπε ο Αλσέστ, «γιατί απόψε δεν έχει γλυκό…», κι έπειτα έβγαλε ένα βαθύ αναστεναγμό, πάντα μασώντας. Πρέπει να πούμε πως ο έλεγχος του Αλσέστ έγραφε: «Αν αυτός ο μαθητής είχε την ίδια όρεξη για τα μαθήματά του όση και για το φαγητό, θα ‘ταν ο πρώτος μαθητής στην τάξη, γιατί θα μπορούσε να τα καταφέρνει καλύτερα».Εκείνος που φαινόταν λιγότερο στενοχωρημένος ήταν ο Εντ. «Εγώ», είπε, «δε φοβάμαι. Ο μπαμπάς μου δε θα μου πει τίποτα, τον κοιτάζω κατευθείαν στα μάτια, κι έπειτα αυτός τον υπογράφει, κι ύστερα τέλος, αυτό είναι όλο κι όλο». Όταν φτάσαμε στη γωνιά, χωρίσαμε. Ο Κλοταίρ έφυγε κλαίγοντας, ο Αλσέστ μασουλώντας κι ο Ρούφους σφυρίζοντας σιγά με τη σφυρίχτρα του με το στραγάλι.Έμεινα μόνος με τον Εντ. «Αν φοβάσαι να γυρίσεις σπίτι σου, είναι εύκολο», μου είπε ο Εντ. «Θα ‘ρθεις μαζί μου και θα μείνεις να κοιμηθείς στο σπίτι μου». Είναι αληθινός φίλος ο Εντ. Φύγαμε παρέα και ο Εντ μού εξήγησε πώς κοίταζε τον μπαμπά του στα μάτια. Αλλά όσο περισσότερο πλησιάζαμε στο σπίτι του, τόσο λιγότερο μιλούσε ο Εντ. Όταν φτάσαμε μπροστά στην πόρτα του σπιτιού, ο Εντ δεν έβγαζε πια λέξη. Μείναμε λίγο ακίνητοι κι ύστερα είπα στον Εντ: «Λοιπόν, θα μπούμε;». Ο Εντ έξυσε το κεφάλι του και μου είπε: «Περίμενέ με ένα λεπτό. Θα γυρίσω να σε φωνάξω». Και μπήκε. Είχε αφήσει την πόρτα μισάνοιχτη, άκουσα λοιπόν ένα χαστούκι, μια χοντρή φωνή που είπε: «Στο κρεβάτι χωρίς γλυκό και φρούτο, άχρηστο πλάσμα!» και τον Εντ που ‘κλαίγε. Νομίζω πως γι’ αυτά που έλεγε για τα μάτια του μπαμπά του ο Εντ δε θα τα κατάφερε και τόσο καλά. Το χειρότερο απ’ όλα είναι πως πρέπει τώρα να γυρίσω στο σπίτι. Άρχισα να περπατάω προσέχοντας να μην πατάω στα χωρίσματα ανάμεσα στις πλάκες του πεζοδρομίου· ήταν πολύ εύκολο, γιατί περπατούσα πολύ αργά. Ο μπαμπάς ήξερα τι θα μου ‘λεγε. Θα μου ‘λεγε πως ήταν ο πρώτος στην τάξη του κι ο μπαμπάς του ήταν πολύ περήφανος για τον μπαμπά μου και πως έφερνε στο σπίτι ένα σωρό επαίνους απ’ το σχολείο και πως θα ‘θελε να μου τους δείξει, αλλά τους έχασε στη μετακόμιση, όταν παντρεύτηκε. Ύστερα ο μπαμπάς θα μου ‘λεγε πως δε θα κατάφερνα τίποτα ποτέ στη ζωή μου. Θα έμενα πάμπτωχος κι οι άνθρωποι θα λέγανε, να αυτός είναι ο Νικόλας, αυτός που είχε κακούς ελέγχους στο σχολείο και θα με δείχναν με το δάχτυλο και θα γελούσαν μαζί μου. Μετά, ο μπαμπάς θα μου ‘λεγε πως σκοτώνεται στη δουλειά για να μου προσφέρει μια προσεγμένη ανατροφή κι ανέσεις, για να είμαι καλά προετοιμασμένος για ν’ αντιμετωπίσω τη ζωή και πως ήμουν αχάριστος και πως επιπλέον δεν υπέφερα καθόλου για τον πόνο που προκαλούσα στους φτωχούς μου γονείς και δεν έχει για μένα ούτε γλυκό ούτε φρούτο και για σινεμά καλύτερα να το ξεχάσω μέχρι να του πάω έναν καλύτερο έλεγχο. Θα μου τα πει όλ’ αυτά ο μπαμπάς, όπως την περασμένη και την προπερασμένη φορά, αλλά έχω βαρεθεί. Θα του πω πως είμαι πολύ δυστυχισμένος, κι αφού είναι έτσι, πολύ καλά, τότε κι εγώ θα τους αφήσω και θα φύγω πολύ μακριά και θα με ψάχνουν και δε θα ξαναγυρίσω, παρά μόνο μετά από πολλά χρόνια και θα ‘χω πολλά λεφτά και ο μπαμπάς μου θα ντρέπεται που μου είπε πως δε θα καταφέρω τίποτα στη ζωή μου κι οι άνθρωποι δε θα τολμούν να με δείχνουν με το δάχτυλο κι ούτε θα γελάνε μαζί μου και με τα λεφτά μου θα πάω τον μπαμπά και τη μαμά στο σινεμά, κι όλος ο κόσμος θα λέει: «Κοιτάξτε, είναι ο Νικόλας, που έχει λεφτά με το τσουβάλι κι αυτός πληρώνει για να πάει στο σινεμά τον μπαμπά και τη μαμά του κι ας μην ήταν και τόσο καλοί μαζί του», και θα πήγαινα στο σινεμά και τη δασκάλα μου και το διευθυντή του σχολείου, και βρέθηκα μπροστά στο σπίτι μου. Ενώ σκεφτόμουν όλα αυτά και διηγιόμουν στον εαυτό μου ωραίες ιστορίες, είχα ξεχάσει τον έλεγχο μου κι είχα περπατήσει πολύ γρήγορα. Είχα έναν κόμπο στο λαιμό μου κι είπα στον εαυτό μου πως θ’ άξιζε ίσως καλύτερα να έφευγα την ίδια ώρα και να ξαναγύριζα μετά από πολλά χρόνια, αλλά είχε αρχίσει να βραδιάζει και δεν αρέσει καθόλου στη μαμά να βρίσκομαι έξω απ’ το σπίτι όταν είναι αργά. Λοιπόν μπήκα. Μέσα στο σαλόνι ο μπαμπάς μιλούσε με τη μαμά. Υπήρχαν ένα σωρό χαρτιά πάνω στο τραπέζι μπροστά του και δεν έδειχνε καθόλου ευχαριστημένος. «Είναι απίστευτο», έλεγε ο μπαμπάς, «τι ξοδεύουμε μέσα σ’ αυτό το σπίτι- θα πίστευε κανείς πως είμαι κανείς εκατομμυριούχος! Κοιτάξτε αυτές τις αποδείξεις! Αυτή την απόδειξη του χασάπη, την άλλη του μπακάλη! Φυσικά, εγώ έχω την υποχρέωση να βρω τα λεφτά!». Αλλά ούτε η μαμά δε φαινόταν να είναι ευχαριστημένη κι έλεγε στον μπαμπά πως δεν είχε ιδέα πόση ακρίβεια υπήρχε και μια μέρα έπρεπε να πάνε να κάνουν μαζί τα ψώνια και πως θα γυρνούσε στη μαμά της και πως δεν έπρεπε να τα συζητάνε αυτά μπροστά στο παιδί. Εγώ, λοιπόν, έδωσα τον έλεγχο στον μπαμπά, τον κοίταξε, τον υπόγραψε και μου τον έδωσε λέγοντας: «Το παιδί δεν έχει να κάνει τίποτα μ’ όλα αυτά. Αυτό που ζητάω να μου εξηγήσουν είναι γιατί ξοδεύουμε τόσα πολλά!» «Πήγαινε να παίξεις στο δωμάτιο σου Νικόλα», μου είπε η μαμά. «Καλά σού λέει η μαμά, πήγαινε», είπε κι ο μπαμπάς. Πήγα στο δωμάτιο μου, ξάπλωσα πάνω στο κρεβάτι κι άρχισα να κλαίω. Πέστε ό,τι θέλετε, αλλ’ αν ο μπαμπάς κι η μαμά μ’ αγαπούσαν, τότε θα ‘χανε ασχοληθεί και λίγο μαζί μου! μετάφραση: Νίκος Δαμιανίδης

Τα παιδιά του Ε2

ΟΙ ΠΑΡΑΜΥΘΑΔΕΣ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ

Οι μαθητές της Στ΄τάξης βάλθηκαν να μας ταξιδέψουν σε μερη μαγικά και παραμυθένια! Έφτιαξαν, λοιπόν, σε ομάδες τα δικά τους παραμύθια που καμιά φορά το τέλος τους είναι κάπως… απρόσμενο και αντρεπτικό! Απολαύστε τα, λοιπόν!!!

 

«ΤΑ 4 ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΑ ΠΑΙΔΙΑ»

Μια φορά και δυο καιρούς  ήταν  τέσσερις φίλοι, δύο αγόρια που τους έλεγαν Έντι και Μιχάλη και δύο κορίτσια που τα έλεγαν Δανάη και Ιωάννα.Τα παιδιά αυτά ήταν πολύ ενωμένα σαν… αδέλφια! Ώσπου μια μέρα και τα τέσσερα παιδιά είδαν το ίδιο παράξενο όνειρο. Ονειρεύτηκαν έναν παραδεισένιο κόσμο που τον έλεγαν ΟΝΕΙΡΟΠΑΓΙΔΑ. Την επόμενη μέρα ξύπνησαν γεμάτα περιέργεια. Συναντήθηκαν, μίλησαν για το όνειρο και διαπίστωσαν ότι είδαν το ίδιο ακριβώς. Έτσι  αποφάσισαν να κινήσουν γη και ουρανό ώστε να  βρουν αυτόν τον παραδεισένιο κόσμο. Το ταξίδι ήδη είχε αρχίσει. Ξεκίνησαν από την Ευρώπη αλλά δεν βρήκαν κανένα στοιχείο, συνέχισαν στην Ασία αλλά πάλι δεν βρήκαν κάτι. Κάποια στιγμή η Ιωάννα απελπίστηκε και είπε:

-Δεν θα βρούμε ποτέ αυτόν τον κόσμο γιατί απλά ήταν ένα όνειρο…!

-Μην απελπίζεσαι Ιωάννα, ξέρω πως υπάρχει κάπου εκεί έξω, είπε η Δανάη.

Κι έτσι, συνέχισαν το ταξίδι τους στην Αφρική. Μόλις έφτασαν εξαντλημένοι σε μία Έρημο ο Έντι ανακάλυψε κάτι…και φώναξε:

-Παιδιά! Νομίζω πως βρήκα κάτι, κοιτάξτε!!!

Ήταν ένας πολύτιμος χάρτης. Τράβηξαν τον χάρτη όλοι μαζί, επειδή είχε καταπλακωθεί από την άμμο. Όταν τον διάβασαν, λέει ο Μιχάλης:

-Είναι ο χάρτης που οδηγεί στην ΟΝΕΙΡΟΠΑΓΙΔΑ!

Αφού βρήκαν τον χάρτη, άρχισαν να φτιάχνουν ένα διαστημόπλοιο και όταν το ολοκλήρωσαν, ξεκίνησαν να πάνε στη Σελήνη. Βρήκαν πολλά εμπόδια, όμως τα κατάφεραν να φτάσουν! Όταν περπάτησαν για πρώτη φορά στη Σελήνη ένιωσαν μαγευτικά. Γύρισαν όλη τη Σελήνη και τελικά βρήκαν την πόρτα που οδηγούσε στον παραμυθένιο κόσμο της ΟΝΕΙΡΟΠΑΓΙΔΑΣ. Από τότε δεν τους ξαναείδε ποτέ κανείς, ούτε αυτούς, ούτε αυτή την μαγική πόρτα…

Δανάη Τσεντούρου

Ιωάννα Κελεπούρη

Έντι Ράντου

Μιχάλης Παπασπυρόπουλος

                

«Η  Πρωτομαγιά και οι περιπέτειές της»

Ήταν μια φορά και έναν καιρό ένα κοριτσάκι που ήταν 10 χρονών. Ζούσε σε ένα χωριό που ονομαζόταν Σούλι. Πήγαινε σε ένα χρωματιστό, πανέμορφο αλλά μικρό σχολείο. Το όνομά της ήταν Πρωτομαγιά!

Στο σχολείο όλα τα παιδιά την κοροϊδεύανε, παρόλο που ήταν όμορφη. Κάποια μέρα η Πρωτομαγιά δεν άντεχε άλλο στο σχολείο της  και έφυγε, χωρίς να το πει στους γονείς της. Όταν οι γονείς της πήγαν να την πάρουν δε την βρήκαν εκεί και πανικοβλήθηκαν. Καθώς  περνούσε η ώρα έψαχναν σε όλα τα σοκάκια του χωριού χωρίς αποτέλεσμα.

Η Πρωτομαγιά στο δρόμο της συνάντησε ένα όμορφο αγόρι που της μίλησε.

-Γιατί κλαις;

– Όλα τα παιδιά στο σχολείο μου με βρίζουν και με  κοροϊδεύουν, απάντησε εκείνη.

– Γιατί σε κοροϊδεύουν;

-Γιατί ονομάζομαι Πρωτομαγιά.

-Τόσο ωραίο όνομα; της είπε, και αυτοί σε κοροϊδεύουν; Γύρνα πίσω στο σχολείο σου και αγνόησέ τους όλους.

Η Πρωτομαγιά τον άκουσε και πήγε στο σχολείο. Από τότε εκείνο το αγόρι την αγάπησε και τα υπόλοιπα παιδιά δεν την κοροϊδεύαν και την αγαπούσαν κι εκείνα.

Μια μέρα τους είπε ότι το όνομά της είναι έτσι γιατί γεννήθηκε πρώτη Μάϊου.

Στο τέλος η Πρωτομαγιά ήταν ευτυχισμένη και έγιναν όλοι φίλοι της. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…

Αλεξία Γαζετά

Σπύρος Μαργαρώνης

Κωνσταντίνος Τριανταφύλλου

Λυδία Βορύλλα

 

 

Μία φανταστική ιστορία

Μια φορά και ένα καιρό, σε ένα δάσος μακρινό, ζούσε ο καλός ο λύκος, που λεγόταν Νίκος

και η κακιά κοκκινοσκουφίτσα που λεγόταν Μηλίτσα.

Μια φορά ο λύκος αποφάσισε την γιαγιά του να επισκεφτεί χωρίς να ξέρει τι θα τον βρει.

Ο λύκος στον δρόμο συνάντησε την κοκκινοσκουφίτσα που τον ρώτησε «Που πας?» και αυτός της απάντησε «Πάω μια βολτίτσα στην γιαγιά, πάω φάρμακα και φαγητά που τα πήρα με μεγάλη μου χαρά»».

Η κοκκινοσκουφίτσα χωρίς να του μιλήσει πήγε στο σπίτι της, το βέλος της να ετοιμάσει και αν χρειαστεί με το σκοινί της να την κρεμάσει.

Άρχισε να ετοιμάζεται πονηρά για να κοροϊδέψει την αθώα γιαγιά. Χτύπησε την πόρτα στην γιαγιά μες στην πονηριά.

Ο φόβος της γιαγιάς όταν την είδε μπροστά της δεν περιγράφεται ούτε με τα χειρότερα όνειρά της.

Κατάφερε την γιαγιά στην ντουλάπα να κλείσει χωρίς να την ρωτήσει.

Ντύθηκε και την γιαγιά μιμήθηκε και δεν κουνήθηκε από το κρεβάτι μέχρι να έρθει ο λύκος από το πιο σύντομο μονοπάτι.

Ο λύκος την κατάλαβε με μιας γιατί ξέρει να ξεχωρίζει τους τρόπους ψευτιάς.

Φώναξε δυνατά για να έρθουν τα ζώα τα τολμηρά.

Έδιωξαν για πάντα την κοκκινοσκουφίτσα και η γιαγιά με τον λύκο δώσανε αγκαλίτσα.

Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!!

Ρέιντι Μουτσάι

Ελένη Αγγελοπούλου

Γιάννης Βορύλλας

Αναστασία Χριστοπούλου

 

«Ο Πίτερ-Παν και οι Πειρατές της Καραϊβικής»

             Μια φόρα και έναν καιρό σε ένα απομονωμένο και ερημικό σπίτι κοντά στη θάλασσα ζούσε ένα αγόρι ο Πίτερ, μαζί με την μικρή του αδελφή την Αλίκη.

Ένα βράδυ που κοιμόντουσαν, η Αλίκη ξύπνησε χωρίς να το καταλάβει ο Πίτερ και είδε από το παράθυρο του δωματίου του ένα άγνωστο φως στη θάλασσα και από κάτω ένα πανί με μια νεκροκεφαλή. Το καράβι αυτό ήταν στην κατοχή των Πειρατών της Καραϊβικής. Το φως ερχόταν όλο και πιο κοντά. Έτσι η Αλίκη δεν κρατήθηκε από τον φόβο της και έτρεξε πανικοβλημένη στο δωμάτιο, όπου ξύπνησε τον Πίτερ. Μετά από λίγα λεπτά το φως σταμάτησε στην αμμουδιά μπροστά στο σπίτι τους. Ο Πίτερ βγήκε έξω και είδε κάποιους άντρες  να βγαίνουν από το καράβι. Ο Πίτερ τους ρώτησε:

-Τι θέλετε; Ποιοι είστε;

-Είμαστε οι Πειρατές της Καραϊβικής και θέλουμε να έρθετε μαζί μας.

-Γιατί; Τι ζητάτε από μας;

-Αν μας βοηθήσετε να βρούμε  τον θησαυρό θα σας δώσουμε ένα μέρος του.

-Ποιον θησαυρό;

-Το θησαυρό της νεότητας.

– Πού βρίσκεται αυτός  ο θησαυρός;

– Στη Χαβάη.

-Ωραία λοιπόν! Φύγαμε!

Ο Πίτερ είπε στην Αλίκη να ετοιμάσει ρούχα για να πάνε μαζί με τους πειρατές. Μετά από λίγα λεπτά ανέβηκαν στο καράβι οι δυο τους και έφυγαν. Οι πειρατές, κατά την διάρκεια του ταξιδιού, τους εξήγησαν πως ψάχνουν για αυτό τον αμύθητης αξίας θησαυρό και επέλεξαν να τους πάρουν μαζί τους, γιατί ήξεραν ότι τα δύο παιδιά είχαν χάσει τους γονείς τους από πολύ μικρά, άρα είχαν ανάγκη από χρήματα για να ζήσουν καλύτερα. Αυτό έκανε τον Πίτερ και την Αλίκη να νιώσουν λίγη ανακούφιση παραπάνω.

Φτάσανε στο νησί του θησαυρού μετά από δύο ώρες. Ύστερα από κάμποση έρευνα βρήκαν το μέρος που ήταν θαμμένος ο  θησαυρός και άρχισαν να σκάβουν. Όταν τελικά το βρήκαν, τον μετέφεραν στο καράβι και ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής. Μόλις έφτασαν στο σπίτι των παιδιών, έκαναν τη μοιρασιά. Τα δύο μικρά αδέλφια γύρισαν σπίτι τους τρομερά ευχαριστημένα. Με αυτά τα χρήματα του θησαυρού θα μπορούσαν τώρα να επισκευάσουν το σπίτι τους και να ζήσουν μια πολύ καλύτερη ζωή…!

Χριστίνα Κελεπούρη

Ανδρέας Τζελέπης

Ρετζίνο Κέφα

Δανάη Λέντζα

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ

             Μια φορά και έναν καιρό, ψηλά στον ουρανό, υπήρχε μια πόλη, η Ουρανούπολη. Τα τρία ομορφότερα κορίτσια της πόλης ήταν η Συννεφένια , η Χιονένια και η Ηλιόλουστη. Τα τρία κορίτσια ήταν κόρες του βασιλιά Ουρανού.

Η Συννεφένια ήταν η πιο ευαίσθητη κόρη κι όταν έβλεπε τον πατέρα της και τις αδελφές της να είναι στεναχωρημένες , έβγαινε στο μπαλκόνι της και δάκρυζε και τότε στη Γη έπεφταν οι σταγόνες της βροχής. Η δεύτερη κόρη ήταν η Χιονένια, η οποία το βράδυ σκεπαζόταν με το πουπουλένιο κάτασπρο πάπλωμά της και κάθε πρωί που ξύπναγε έβγαινε έξω στο μπαλκόνι της και το τίναζε, έτσι ώστε στη Γη να πέφτουν χιονονιφάδες. Η τρίτη και τελευταία κόρη ήταν το πιο γλυκό και ευγενικό κορίτσι της Ουρανούπολης. Κάθε φορά που έβλεπε τις αδελφές τις να έχουν διαφωνίες και να τσακώνονται, αυτή έμπαινε στη μέση και τις χώριζε με αγάπη, με αποτέλεσμα να έχει ηλιοφάνεια στη Γη. Το μόνο κακό που είχε η Ηλιόλουστη ήταν ότι φοβόταν τους ανθρώπους.

Μια μέρα στην Ουρανούπολη, η Συννεφένια έκλαιγε όλη μέρα οι αδελφές της απογοητευμένες δε μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να μη κλαίει η αδελφή τους. Έτσι αποφάσισαν να δράσουν με τις δυνάμεις τους. Πρωί πρωί η Ηλιόλουστη, έδειχνε Αγάπη προς τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να βρέχει και να χιονίζει και να έχει ηλιοφάνεια ταυτόχρονα. Οι άνθρωποι ήταν προβληματισμένοι, δεν ήξεραν τι να κάνουν. Αφού συνεχιζόταν αυτό το περίεργο καιρικό φαινόμενο, οι άνθρωποι αποφάσισαν να επισκεφτούν την Ουρανούπολη.            Αρχικά συγκεντρώθηκαν όλοι σε ένα μέρος της Αθήνας και ταξίδεψαν με πολλά, μεγάλα διαστημόπλοια έως την Ουρανούπολη. Τα καιρικά φαινόμενα άρχισαν να γίνονται ακόμα πιο περίεργα και πιο ισχυρά. Δυο μήνες αργότερα μετά από πολλές προσπάθειες των ανθρώπων, έφτασαν στην Ουρανούπολη. Εκεί βρήκαν τις δύο κόρες να τσακώνονται άγρια και την Ηλιόλουστη να προσπαθεί να τις χωρίσει. Ο κόσμος τρόμαξε και άρχισαν να συζητάνε μεταξύ τους τι μπορούσαν να κάνουν με τη συνεργασία της Ηλιόλουστης.

Μετά από πολλές ημέρες συζήτησης κατέληξαν πως υπάρχει μόνο μία λύση, να χωριστεί ο χρόνος σε εποχές και κανένα κορίτσι να μην έχει παράπονο, ώστε να μην υπάρχουν διαφωνίες ανάμεσα στις δύο αδελφές. Ο μόνος τρόπος για να χωριστούν οι εποχές δίκαια ήταν ρίχνοντας κλήρο. Όμως μια κοπέλα θα είχε έξι μήνες αντί για τρεις, επειδή υπάρχουν τέσσερις εποχές. Τα αποτελέσματα της κλήρωσης ήταν η Συννεφένια να πάρει τους μήνες Σεπτέμβρη, Οκτώβρη και Νοέμβρη. Η Χιονένια πήρε τους μήνες Δεκέμβρη, Γενάρη, Φλεβάρη και η Ηλιόλουστη, με τους πολλούς μήνες, το Μάρτη, τον Απρίλη, τον Μάη, τον Ιούνιο, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Από εκεί προέρχονται και οι τέσσερις εποχές του χρόνου. Από τότε δεν ξανατσακώθηκαν οι τρεις αδερφές και μάλιστα η μια αφήνει την άλλη να μπαίνει στην εποχή της.

Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!!!

Χριστίνα Λιαρομμάτη

Νεκτάριος Παπασταθόπουλος

Αργύρης Φέρλελης

Ανδρέας Θανόπουλος

 

 

ΔΕΝΤΡΟΤΡΕΛΟΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ

Μια φορά και έναν καιρό όπως σε όλα τα παραμύθια έτσι και αυτό,

σε ένα δάσος μαγικό ένα πάρτι θα γινότανε τρελό!

Σε ένα δεντρόσπιτο φανταστικό η Μίνι το πάρτι ετοίμαζε με κέφι και χαρά ,

ώσπου ξαφνικά οι φίλοι της εμφανίστηκαν να την βοηθήσουν και όλους να τους καταπλήξουν!

Το πάρτι είναι έτοιμο! Οι φίλοι όλοι εκεί, ο Μπάρμπας και ο Μακουίν, ο Πλούτο και ο Μίκι, ο Φινέας και ο Φέρμπ , η Τίνκερμπελ και ο Πίτερ Παν, που θα έκαναν το παν , για να είναι εκεί!

Ξάφνου η μάγισσα εμφανίστηκε και τους ρώτησε:

Μάγισσα: Που είναι η πρόσκληση μου; Εγώ δεν είμαι καλεσμένη;

Μίνι: Εγώ την πρόσκληση την έστειλα με το δεντροταχυδρομείο!

Όμως η μάγισσα δεν την πίστεψε, νευρίασε, και τους μεταμόρφωσε όλους σε βάτραχους! Όλους εκτός… από τον Πλούτο και την Τίνκερμπελ!

Τίνκερμπελ: Οχ τι έπαθαν όλοι; Είμαι σίγουρη ότι θα το έκανε η μάγισσα.

Πλούτο: Είδα ότι κρατούσε κάτι χρωματιστά μπαλόνια που έγραφαν τα ονόματα των φίλων μας!

Τίνκερμπελ: Ας πάμε στο φρικτό της δεντρόσπιτο τα μεσάνυχτα όπου όλοι θα κοιμούνται.

Πλούτο: Γουφφ , ωραία ιδέα!!! Και τα μπαλόνια να σκάσουμε !

Το ΄παν και το καναν!

Τα μεσάνυχτα πήγαν στο φρικτό δεντρόσπιτο της μάγισσας για να ελευθερώσουν τους φίλους τους . Πήγαν λοιπόν στο σπίτι έψαξαν και βρήκαν τα μπαλόνια.

Πλούτο: Εδώ είναι τα μπαλόνια! Ας τα πάρουμε και ας φύγουμε !

Μα η γάτα η Φουφί τους είδε και πήγε να τους γρατζουνίσει.

Πάνω στην  βιασύνη της τα  μπαλόνια έσκασε  και τους φίλους τους   ελευθέρωσε!!!

Έφυγαν γρήγορα και βιαστικά για το σπίτι της Μίνι .

Στο τέλος το πάρτι έγινε και όλοι χαρούμενοι έτρωγαν και έπιναν .

Το παραμύθι μας αυτό στο τέλος του έχει φτάσει και όλοι χαρούμενοι είναι εντάξει !!!

Ιωάννα Βαρβιτσιώτη      

Κωνσταντίνος  Μίνκαν                               

Χριστίνα Μουτσάι

Λήδα Νικολάου

Κωνσταντίνα  Παναγοπούλου                                    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΟΒΑΡΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ

Οι μαθητές της Στ΄ τάξης, στα πλαίσια του μαθήματος της Γλώσσας και με λίγη… μαθηματική βοήθεια, έκαναν έρευνα με θέμα τα παιδικά ατυχήματα, με σκοπό να συνειδητοποιήσουν κυρίως τις αιτίες των ατυχημάτων, αλλά και το πόσο σοβαρές επιπτώσεις μπορούν να έχουν αυτά. Παρακάτω μπορείτε να δείτε το ερωτηματολόγιο που δόθηκε στους μαθητές των τάξεων Γ΄, Δ΄ και Ε΄, και τον αριθμό απαντήσεων των μαθητών.
Έρευνα από τους μαθητές της ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Καλαβρύτων στα πλαίσια του μαθήματος της γλώσσας

 Θέμα: Σοβαρά παιδικά ατυχήματα

Ερωτηματολόγιο – απαντήσεις

ΣΥΝΟΛΟ:     67

 ΦΥΛΟ: ΑΓΟΡΙΑ  29 ΚΟΡΙΤΣΙ Α 38

 

• Τι έγινε στο πιο σοβαρό ατύχημα που σου έχει συμβεί;

• Πτώση από τις σκάλες 11
• Πτώση από γλίστρημα 6
• Πτώση από ποδήλατο 21
• Πτώση από μικρό ύψος 8
• Σύγκρουση με άλλο παιδί 3
• Κάψιμο 5
• Πρόσκρουση σε κάποια επιφάνεια 2
• Τροχαίο
• Χτύπημα από κάποιο αντικείμενο 6
• Άλλο 5

 

• Πού συνέβη το ατύχημα;

• Στο σπίτι 28
• Στο σχολείο 4
• Στο δρόμο 10
• Στη γειτονιά 3
• Στην πλατεία/ παιδική χαρά 10
• Στο γήπεδο 3
• Στο σπίτι κάποιου συγγενή ή φίλου 4
• Σε κάποιο κατάστημα 1
• Αλλού 4

 

• Γιατί νομίζεις ότι συνέβη το ατύχημα;

• Απροσεξία – αφηρημάδα δική μου 16
• Απροσεξία – αφηρημάδα άλλων 5
• Υπερβολική βιασύνη 16
• Τσακωμός με άλλα παιδιά  1
• Από απροσεξία στο παιχνίδι 8
• Κάποιος χώρος δεν ήταν αρκετά ασφαλής 11
• Άλλη αιτία 10

 

 

 

• Πόσο χρονών ήσουν όταν έπαθες το ατύχημα; (Γράψε μας τον αριθμό) _______

1	2
2	3
3	3
4	7
5	6
6	3
7	12
8	11
9	13
10	5
11	2

 

 

• Ποια ήταν τα αποτελέσματα του ατυχήματος;

• Γρατσουνιές – μώλωπες 15
• Ανοικτές πληγές 20
• Διάσειση 1
• Στραμπούληγμα 5
• Σπάσιμο οστού 2
• Σκισίματα που ήθελαν ράμματα στο νοσοκομείο 11
• Εξάρθρωση
• Κάποια ασθένεια από μικρόβιο
• Άλλο 13

 

• Είχες κάποιον να σε βοηθήσει εκείνη τη στιγμή;

• ΝΑΙ 57
• ΟΧΙ 10

 

• Χρειάστηκε να επισκεφτείς ή να νοσηλευτείς σε νοσοκομείο εξαιτίας του ατυχήματός σας;

• ΝΑΙ 34
• ΟΧΙ 33

 

• Αν απάντησες ΝΑΙ, πες μας τι συνέβη στο νοσοκομείο;

• Κάνατε ράμματα 12
• Δέσατε κάτι με επίδεσμο 4
• Βάλατε γύψο 3
• Κάνατε χειρουργείο
• Κάνατε ένεση
• Σας καθάρισαν απλά τις πληγές 6
• Κάνατε εξετάσεις αίματος 2
• Κάνατε υπέρηχο/ ακτινογραφία/ αξονική/ μαγνητική 2
• Σας έκαναν εισαγωγή και μείνατε μέσα για κάποιες ώρες ή μέρες 3
• Άλλο 2

 

• Σου έχει μείνει κάποιο σημάδι από αυτό το ατύχημα;

• ΝΑΙ 43
• ΟΧΙ  24

 

• Πόσο καιρό έκανε το χτύπημά σου να αναρρώσει;

• Λίγες μέρες 17
• 1 εβδομάδα 12
• Σχεδόν 1 μήνα 20
• 1 χρόνο 6
• Άλλο  12

 

• Πώς ένιωσες τη στιγμή του ατυχήματος;

• Φόβο 12
• Άγχος 2
• Πόνο 25
• Λύπη 4
• Έκλαψα 20
• Αγωνία για το μετά 4
• Τίποτα 12
• Άλλο  2

 

• Τι θα συμβούλευες τα υπόλοιπα παιδιά να κάνουν για να αποφύγουν σοβαρά ατυχήματα;

• Να είναι πιο προσεκτικοί 36
• Να μη φοβούνται 5
• Να ακούνε τους γονείς τους 24
• Να μην παίζουν
• Να μην τσακώνονται 8
• Να ακολουθούν τους κανόνες ασφαλείας 19
• Άλλο  2

Στ΄τάξη

 

Έπειτα, σχεδιάσαμε τα αποτελέσματα της έρευνάς μας σε πίτες:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                                                                             Λιαρομμάτη Χριστίνα

 

6 ΜΑΡΤΙΟΥ
Παγκόσμια Ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού
STOP BULLYING!!!

Στίχοι : Ελεάννα Καυγά
Κατασκευή αφίσας και συνθήματα από όλα τα παιδιά του Ε2

Το χαμόγελο ενός παιδιού!

Το χαμόγελο ενός παιδιού σου δίνει χαρά
Το χαμόγελο ενός παιδιού σου δίνει αγάπη, εμπιστοσύνη και μια ζέστη αγκαλιά .
Το χαμόγελο ενός παιδιού θα είναι πάντα μέσα στη δική μας την καρδιά.
Το χαμόγελο ενός παιδιού είναι σπάνιο , ξεχωριστό
Και σε όλο τον κόσμο είναι ξακουστό.
Όταν ένα παιδί χαμογελούσε για πρώτη φορά ,
Τότε ο κόσμος θα πει : « Μπράβο ! Αυτά είναι παιδιά !»
που στην μαμά τους δίνουν δυο φιλιά , που έχουν μάθει να αγαπούν
και το πιο σημαντικό να χαμογελούν ,
Αλλά στην ζωή τους έχουν έναν σκοπό , να κάνουν τον κόσμο
Πιο δυνατό με ένα χαμόγελο αληθινό !!!

Μην εμποδίζετε τα χαμόγελα των παιδιών!!!

Παραδοσιακά μπερδέματα!!!

Τι γίνεται όταν η ΄΄Τυφλόμυγα ΄΄ μπερδεύεται με το ΄΄Κρυφτό΄΄;
Τα ΄΄Μήλα΄΄ με τα ΄΄Αγαλματάκια -Ακούνητα΄΄;
Το ΄΄Κυνηγητό΄΄ με τις ΄΄Ψείρες΄΄;
Το ΄΄Χαλασμένο τηλέφωνο΄΄ με το ΄΄Μαντηλάκι΄΄;
Αν η ΄΄Μάγισσα – μάγισσα ΄΄ μαγειρέψει τα ΄΄Μανιταράκια΄΄;
Ε, τότε γίνεται ένα ωραίο μπέρδεμα όλων αυτών των αγαπημένων παραδοσιακών παιχνιδιών που όλοι έχουμε παίξει και που ευτυχώς τα παιδιά συνεχίζουν να παίζουν ακόμα!
Και από αυτό το μπέρδεμα , με αφορμή την ενότητα της Γλώσσας για τα παιχνίδια,φτιάχτηκε ένα επιδαπέδιο παιχνίδι με εργασίες,ζωγραφιές και πολλή φαντασία από τα παιδιά του Ε2!
Το όνομά του;;;
Παραδοσιακά Μπερδέματα!!!
Απολαύστε το και ελάτε να παίξουμε!!!

 

1.Σχεδιάζουμε τα κουτάκια 2. Κολλάμε τις ζωγραφιές και τις εργασίες μας  3.΄΄Βάζουμε΄΄ τις απαραίτητες παγίδες! 4. Για πιόνια χρησιμοποιούμε καπάκια πλαστικά και ένα ζάρι.  5.Έτοιμο!!!  6. Δείτε μας εν δράση και την ώρα της νίκης της ομάδας των αγοριών εναντίον της ομάδας των κοριτσιών!

Aν…

…δεν υπήρχε η μουσική ,θα πήγαινα να βρω τις χαμένες νότες .

…δεν είχαμε Χριστούγεννα ,δε θα δίναμε αγάπη στους συνανθρώπους μας .

… είχαμε περισσότερα χρήματα ,δε θα γεμίζαμε τη ζωή μας με πιο όμορφα πράγματα .

…δεν είχαμε διαγωνίσματα ,δε θα διάβαζα ποτέ !

…δεν είχαμε διαγωνίσματα, θα είχαμε το κεφάλι μας ήσυχο.

…δεν είχαμε διαγωνίσματα δε θα είχαμε άγχος για τους βαθμούς!

…δεν είχαμε διαγωνίσματα τα παιδιά θα έκαναν τρικούβερτο γλέντι.

… δεν υπήρχαν πρέπει ,θα ήμασταν ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θέλουμε ,όποτε θέλουμε!

…δεν υπήρχαν πρέπει ,θα ήμασταν ανεξάρτητοι .

…δεν υπήρχαν πρέπει οι γονείς τι θα έκαναν δεν ξέρω;

…δεν είχαμε χρώματα ,οι ταινίες θα ήταν άχρωμες .

…ήμουν σούπερ ηρωίδα θα ξανάφτιαχνα τον κόσμο καλύτερο !

…ήμουν σούπερ – ήρωας θα πολεμούσα το κακό.

…δεν είχαμε φίλους ,δε θα εκφράζαμε τα συναισθήματά μας !

…δεν είχαμε φίλους ,η ζωή μας θα ήταν βαρετή.

…δεν είχαμε φίλους , θα νιώθαμε μοναξιά .

…δεν είχαμε καλοκαίρι ,τα παιδιά δε θα έτρωγαν παγωτό!

…τα φαγητά δεν πάχαιναν , θα έτρωγα συνέχεια …

…τα φαγητά δεν πάχαιναν , όλοι θα ήμασταν τσίχλες !

…δεν υπήρχαν γιορτές ,δε θα κάναμε πάρτι .

…δεν είχαμε σοκολάτα ,δεν θα μπορούσα να ζήσω ούτε ένα λεπτό.

…δεν υπήρχε θάλασσα ,οι ψαράδες τι θα έπιαναν ;

…ήμουν αόρατος ,θα έκανα συνέχεια φάρσες !

…ήμουν αόρατη , θα έκανα τα λυπημένα άτομα χαρούμενα!

…δεν είχαμε αστέρια , δε θα κάναμε ευχές .

…δεν είχαμε καλοκαίρι , θα κάναμε σχολείο όλο τον χρόνο.

Με ένα αν ζωή μας θα ήταν πολύ διαφορετική …
Εσείς τι λέτε ;

Σκέψεις από τους μαθητές και τις μαθήτριες του Ε2 ,με αφορμή την ενότητα της Γλώσσας για τον Υποθετικό Λόγο.

ΛΕΜΕ ΝΑΙ ΣΤΗ ΧΑΡΑ!

Στις 6 Μαρτίου 2016, για ακόμα μια χρονιά, το σχολείο μας έλαβε μέρος στο Καρναβάλι των Μικρών της Πάτρας. Η στολή μας είχε κάτι από 50’s και θύμιζε τα χρόνια του Rock ‘n’ Roll! Το θέμα μας; Μα φυσικά, «Rocking around the clock»!!! Τα παιδιά το διασκέδασαν με όλη τους την ψυχή, χόρεψαν, τραγούδησαν και ξεχύθηκαν στους δρόμους. Σύμμαχός μας ήταν ο καλός και ηλιόλουστος καιρός, με θερμοκρασίες που θύμιζαν αρχές καλοκαιριού! Το ταξίδι μας στην Πάτρα έκλεισε με ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο «Μαρίνα», στην περιοχή Θεατράκι.

Η μουσική, το τραγούδι και ο χορός δε σταμάτησαν μέχρι να φτάσουμε έξω από το σχολείο ξανά! Ο στόχος επετεύχθη: τα παιδιά επέστρεψαν με ένα πλατύ χαμόγελο και πολλή κούραση από το χορό! Συνεπώς, και οι μεγαλύτεροι μόνο ικανοποίηση μπορούμε να νιώσουμε!
Ήταν μια ακόμα φανταστική εμπειρία για όλους μας!!

Προσωπικά, ήταν για μένα μια μεγάλη επιθυμία που πραγματοποιήθηκε, καθότι πέρσι δεν μπόρεσα να ακολουθήσω την ομάδα, λόγω ασθενείας και γιατί φέτος αποχαιρετώ αυτή την τάξη που έχω τόσο πολύ αγαπήσει. <3  Πέρασε κι αυτό στο μνημονικό αρχείο με τις πιο γελαστές και συναισθηματικές μας στιγμές!

Τελειώνοντας, μην ξεχάσω να ευχαριστήσω θερμά: τη Ρία μας (Ρία Κόρδα) για τις υπέροχες στολές και την υπομονή της και τις 3 μαμάδες των παιδιών που συνόδευσαν την ομάδα (Έφη Γκουβάτσου, Τζένη Νανόγλου και Σία Πετροπούλου), για τη στήριξη και την ακούραστη εμψύχωση!!!

Και του χρόνου!!!

Γουλιμή Ανδριάνα

 

 

ΤΟ… ΤΣΙΚΝΙΣΑΜΕ!

Μέσα σε χαρούμενο κλίμα και με την ενθουσιώδη συμμετοχή των μικρών μας μαθητών, γιορτάσαμε και φέτος την Τσικνοπέμπτη στο σχολείο μας! Ο Σύλλογος των Εκπαιδευτικών οργάνωσε για τα παιδιά ένα υπαίθριο πάρτι με σουβλάκια και αναψυκτικά, αλλά κυρίως με… τέρμα τη μουσική! Τα παιδιά όλων των τάξεων, αφού ευχαριστήθηκαν το φαγητό τους, χόρεψαν σε ρυθμούς παραδοσιακούς και καρναβαλικούς με πολύ κέφι! Ο ρυθμός παρέσυρε ακόμα και τους πιο… «δύσκολους»! Κι εμείς φυσικά το γλεντήσαμε και με το παραπάνω και χαρήκαμε με τη δική τους χαρά!!!
Μην ξεχάσουμε να ευχαριστήσουμε τα παιδιά από το ψητοπωλείο «Γύρo γύρo όλοι», Ανδρέα Καραμούζη και Νίκο Μπίρμπα και τον Γιώργο Αναγνωστόπουλο (ηχοληψία), για την ευγενική και άμεση βοήθειά τους σε όσα ζητήσαμε!

Και του χρόνου σε όλους!!!!

 

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΑΝΟΙΞΗ!!!

Πρώτη μέρα της άνοιξης σήμερα και τα παιδιά των τμημάτων Γ1 και Γ2 με τη βοήθεια των δασκάλων τους Παπαδοκωνσταντάκη Ελένη και Γεωργοπούλου Ανθούλα την υποδέχτηκαν με έναν ξεχωριστό τρόπο!
Οι μαθητές κρατώντας στο χέρι τους ένα ομοίωμα χελιδονιού επισκέφτηκαν τις τάξεις του σχολείου και τραγούδησαν ένα είδος καλάντων, «Τα χελιδονίσματα».
Στα πρώτα βυζαντινά χρόνια, το “ελληνικό” έθιμο της χελιδόνας θεωρήθηκε ειδωλολατρικό και στην αρχή απαγορεύτηκε από την εκκλησία. Παρ’ όλα αυτά όμως τα παιδιά συνέχιζαν να τραγουδούν τον ερχομό της Άνοιξης και έτσι το έθιμο διατηρήθηκε όπως ακριβώς και στην αρχαιότητα. Σε κάθε μεριά της Ελλάδας, την πρώτη μέρα του Μάρτη τα παιδιά ξεχύνονταν στους δρόμους για να καλωσορίσουν τα χελιδόνια τους, τους αγγελιοφόρους της Άνοιξης. Κρατούσαν στα χέρια τους ένα ξύλινο χελιδόνι και του κρεμούσαν στο λαιμό κουδουνάκια . Πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και έλεγαν τα “χελιδονίσματα” ενώ τα κουδουνάκια συνόδευαν το τραγούδι τους. Οι νοικοκυρές συνήθως έδιναν στα παιδιά λάδι, κρασί, αλεύρι, σιτάρι, αυγά και σε λίγες περιπτώσεις χρήματα. Τα λεφτά όμως και ό, τι προϊόντα μάζευαν τα παιδιά τα αφιέρωναν στην εκκλησία.

«Τα χελιδονίσματα»
Xελιδόνα έρχεται
απ’ τη Mαύρη θάλασσα
θάλασσα ν απέρασε
έκατσε και λάλησε.

Mώρ’ καλή νοικοκυρά
σέβα, έβγα στο κελάρι
φέρε αυγά σαρακοστιά
και σκοινιά πεντηκοστά
για να δέσομε το Mάρτη
και τον τσιλιμπουρδάκη.

Κι αν δεν έχετε αυγά
παίρνομε την κλωσσαριά
να γεννάει, να κλωσάει
και να σέρνει τα πουλιά.

«Μάρτη, Μάρτη μου καλέ,
Και Φλεβάρη φοβερέ
Κι αν φλεβίσεις κι αν τσικνίσεις
Πάλιν άνοιξη θα ανθίσεις!
Κι αν χιονίσεις κι αν κακίσεις
Καλοκαίρι θα μυρίσεις!»

Παρακάτω βλέπουμε φωτογραφίες από την αναβίωση του εθίμου όπως πραγματοποιήθηκε σήμερα από τους μαθητές .