Διαρρήκτες του ήλιου
δεν είδαν ποτέ τους πράσινο κλωνάρι
δεν άγγιξαν φλογισμένο στόμα
δεν ξέρουν τι χρώμα έχει ο ουρανὸς.
Σε σκοτεινά δωμάτια κλεισμένοι
δεν ξέρουν αν θα πεθάνουν
παραμονεύουν
με μαύρες μάσκες και βαριὰ τηλεσκόπια
με τ᾿ άστρα στην τσέπη τους βρωμισμένα με ψίχουλα
με τις πέτρες των δειλών στα χέρια
παραμονεύουν σ᾿ άλλους πλανήτες το φως
Να πεθάνουν
Να κριθεί κάθε Άνοιξη απὸ τη χαρά της
απὸ το χρώμα του το κάθε λουλούδι
απὸ το χάδι του το κάθε χέρι
απ᾿ τ᾿ ανατρίχιασμά του το κάθε φιλὶ.
Πρόσφατα σχόλια