Αφηγηματικές τεχνικές είναι οι ακόλουθες:

– Ο αφηγητής

– Το είδος της αφήγησης (δηλαδή, οι αφηγηματικοί τρόποι)

– Η οπτική γωνία

– Η εστίαση

– Ο χρόνος της αφήγησης

– Ο ρυθμός της αφήγησης

Αφηγηματικοί τρόποι είναι οι ακόλουθοι:

– Αφήγηση

– Διάλογος

– Περιγραφή

– Σχόλια

– Ελεύθερος Πλάγιος Λόγος

– Εσωτερικός μονόλογος

Οι αφηγηματικοί τρόποι θα πρέπει να διακρίνονται από τους εκφραστικούς τρόπους. Όταν αναζητούμε τους εκφραστικούς τρόπους, αναζητούμε ουσιαστικά το πώς λέγεται κάτι, τα σχήματα λόγου δηλαδή που χρησιμοποιεί ο αφηγητής, και ό,τι άλλο σχετίζεται με την ιδιαιτερότητα της έκφρασής του.

Ο αφηγητής με βάση τη συμμετοχή του στην ιστορία ονομάζεται:

• Ομοδιηγητικός:

Συμμετέχει στην ιστορία την οποία αφηγείται είτε ως πρωταγωνιστής (αυτοδιηγητικός αφηγητής) είτε ως παρατηρητής ή αυτόπτης μάρτυρας.

• Ετεροδιηγητικός:

Δεν έχει καμιά συμμετοχή στην ιστορία που αφηγείται.

• Παντογνώστης αφηγητής: Είναι ο αφηγητής που γνωρίζει τα πάντα, εποπτεύει τα πάντα, αλλά δεν μετέχει στη δράση, δεν είναι δηλαδή ένα από τα πρόσωπα της ιστορίας. Στον παντογνώστη αφηγητή αντιστοιχεί η αφήγηση χωρίς εστίαση (μηδενική), δεδομένου ότι αυτός δεν παρακολουθεί την αφήγηση από μια οπτική γωνία, αλλά είναι πανταχού παρών σαν ένας μικρός θεός.

Ο αφηγητής με βάση το αφηγηματικό επίπεδο ονομάζεται:

• Εξωδιηγητικός: αφηγείται την κύρια ιστορία είτε συμμετέχοντας είτε όχι.
• Ενδοδιηγητικός: βρίσκεται μέσα στην ιστορία και αφηγείται μια δεύτερη ιστορία.

Εστίαση (ποιος βλέπει τα γεγονότα

• Μηδενική: Ο αφηγητής ξέρει περισσότερα από ό,τι τα πρόσωπα, είναι έξω από τη δράση (παντογνώστης)

{Αφηγητής > Πρόσωπα}

• Εσωτερική: Ο αφηγητής ξέρει όσα και τα πρόσωπα

{Αφηγητής = Πρόσωπα}

• Εξωτερική: Ο αφηγητής ξέρει λιγότερα από τα πρόσωπα

{Αφηγητής < Πρόσωπα }