Παραδοσιακά ομαδικά παιχνίδια που παίζονταν στο παρελθόν στις αυλές των σπιτιών και στους ήσυχους δρόμους κάθε γειτονιάς, αναβίωσαν αυτό το Μάη από την Ε΄ τάξη στην αυλή του σχολείου μας. “Πινακωτή”, “βόλοι”, “ένα λεπτό κρεμμύδι”, “βασιλιά, βασιλιά”, “κουτσό”, “τενεκεδάκια”, είναι μερικά από τα παιχνίδια που πλέον είναι εντελώς άγνωστα στα σημερινά παιδιά.
Το κοινό χαρακτηριστικό των περισσότερων παραδοσιακών παιχνιδιών είναι η ύπαρξη της «μάνας». Το παιδί αυτό επιλέγεται κάθε φορά με διάφορους τρόπους, όπως με την απαγγελία στίχων (α-μπε-μπα-μπλομ…), με το κρύψιμο στη χούφτα μιας πέτρας, με το πέταγμα ενός νομίσματος για “κορώνα ή γράμματα”, με μονά-ζυγά κτλ.
“Πινακωτή, Πινακωτή!”
Στο παιχνίδι αυτό παίρνουν μέρος 10-12 παιδιά.
Από τα παιδιά που παίρνουν μέρος, ένα κάνει τη «μάνα» (Πινακωτή) και κάθεται στο τέλος, ενώ 8 παιδιά κάθονται κάτω στο χώμα και μπροστά από τη Πινακωτή με ανοιχτά τα πόδια, έτσι ώστε το ένα να μπαίνει ανάμεσα στα πόδια του άλλου. Το πρώτο παιδί που κάθεται μπροστά στη Πινακωτή και το αγκαλιάζει, είναι το μικρό της το αρνάκι, το αγαπημένο της. Επίσης άλλα 4 παιδιά κάνουν το βασιλιά και τους φρουρούς του.
Πώς παίζεται
Ο βασιλιάς στέλνει έναν από τους φρουρούς του στην Πινακωτή και της λέει:
– Πινακωτή, Πινακωτή!
–Έλα απ’ το άλλο μου τ’ αυτί, γιατί είν’ η μάνα μου κουφή! απαντά η Πινακωτή.
Ο απεσταλμένος του βασιλιά πάει από την άλλη πλευρά της Πινακωτής και λέει τα ίδια λόγια. Τα ίδια απαντά και η Πινακωτή. Αυτό γίνεται 3-4 φορές. Τέλος η Πινακωτή λέει:
–Τι θες και με ζαλίζεις όλη μέρα;
–Είπε ο βασιλιάς να μου δώσεις το καλύτερο αρνί, λέει ο απεσταλμένος του βασιλιά και η Πινακωτή απαντά:
–Διάλεξε και πάρε!
Τότε ο απεσταλμένος του βασιλιά τα μυρίζει ένα-ένα και για όποιο δεν του αρέσει, λέει:
–Πουφ! αυτό μυρίζει σκόρδο. Πουφ! αυτό μυρίζει κρεμμύδι.
Όταν κάποιο του αρέσει, λέει:
–Α! αυτό μυρίζει δυόσμο και κανέλα και του βασιλιά κοπέλα.
Τραβά τότε το αρνί από τη θέση του και το πηγαίνει στο βασιλιά.
Το παιχνίδι συνεχίζεται μέχρι να μείνει στην Πινακωτή μόνο το μικρό της το αρνί. Όταν ο φρουρός το ζητά κι αυτό, η Πινακωτή δεν του το δίνει και του λέει:
–Ένα τόχω, δεν το δίνω, μα τον Άγιο Κωνσταντίνο!
Όταν φεύγει ο απεσταλμένος του βασιλιά, η Πινακωτή κοιμάται. Τότε της κλέβουν το αρνάκι της και το πηγαίνουν στο βασιλιά. Όταν η Πινακωτη ξυπνάει και δεν το βρίσκει, πάει στο βασιλιά και του το ζητά. Οι φρουροί όμως δεν της το δίνουν. Αυτή τότε πλησιάζει στο μέρος όπου είναι τα αρνάκια της, μυρίζει τα δαχτυλάκια τους και αφού αναγνωρίσει το μικρότερο, το τραβά και το παίρνει. Οι φρουροί του βασιλιά την κυνηγούν για να της το πάρουν πίσω. Όταν την πιάσουν, αλλάζουν ρόλους και ξαναπαίζουν το παιχνίδι.
(Ελένη Ασημακοπούλου)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.