Γιώργος Καραϊσκάκης
Με το παρακάτω ακατάσχετο υβρεολόγιο έλουσε εν έτει 1823 ο Καραϊσκάκης τον απεσταλμένο του Τούρκου στρατιωτικού αρχηγού των Τρικάλων Σιλιχτάρ Μπόδα, όταν ο απεσταλμένος πήγε να συναντήσει τον Έλληνα οπλαρχηγό στα Άγραφα για μια από τις τετριμμένες «συνομιλίες κορυφής» με θέμα τη στάση που θα τηρούσαν οι αρματολοί της περιοχής απέναντι στις επικείμενες εκστρατείες των Τούρκων για την κατάπνιξη της Επανάστασης:
“Έλα σκατότουρκε, έλα Εβραίε, έλα να ακούσεις τα κέρατα σας, γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας.
Τι θαρεύεστε κερατάδες…
Δεν εντρέπεσθε να ζητάτε από μας συνθήκη με έναν κοντζιά σκατό-Σουλτάν Μαχμούτη;
Να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρη σας και τον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα!”
Γράμματα πολλά δεν ήξερε ο Καραϊσκάκης, όπως και οι περισσότεροι πρωταγωνιστές της Επανάστασης.
Ήξερε όμως -και του άρεσε όσο τίποτε άλλο- να βρίζει. Φίλους, συγγενείς και βεβαίως εχθρούς και αντιπάλους.
Η αθυροστομία του Καραΐσκάκη ήταν ασύγκριτη και παροιμιώδης.
(Πηγή: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, ΤΕΥΧΟΣ 12, ΜΑΡΤΙΟΣ 2010, σελ. 46)
Σχόλιο:
“Δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις, παρά μόνο χυδαίοι άνθρωποι” έχει πει στη Βουλή το 1911 ο λυρικός ποιητής μας Λορέντζος Μαβίλης, που θυσιάστηκε για την Ελλάδα στους Βαλκανικούς πολέμους.
Και ο Καραϊσκάκης δεν υπήρξε ποτέ χυδαίος…
Αιωνία η μνήμη του!
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα
Αφήστε ένα σχόλιο
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.