Ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΤΣΙΓΓΑΣ, όταν την 20ή Ιουλίου του ᾿74 η Πατρίδα δεχόταν την απρόκλητη και βάρβαρη επίθεση της Τουρκίας, 17χρονος έφηβος μαθητής του Παγκυπρίου Γυμνασίου, γιος του Κώστα και της Χρυστάλλας, ορφανός από πατέρα πριν γεννηθεί (1958), προσέτρεξε στο σάλπισμα της πατρίδας και κατατάχθηκε εθελοντικά στην Ε.Φ. για να προσφέρει τις υπηρεσίες του, για να αντισταθεί, για να πολεμήσει ενάντια στους Τούρκους επιδρομείς.
Ο 17χρονος έφηβος εθελοντής ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΤΣΙΓΓΑΣ έπεσε μαχόμενος την 20ή ιουλίου 1974 στις 3:30 το απόγευμα στα φυλάκια του Αγίου Κασιανού στη Λευκωσία και πέρασε στην Αθανασία.
Ο Λοχαγός (ΠΖ) Νικόλαος Καλογήρου διοικητής του 2ου Λόχου του 211 ΤΠ κατέθεσε:
«Ο εθελοντής ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΤΣΙΓΓΑΣ του Κώστα παρουσιάστηκε στην 2α διμοιρία στην περιοχή Αγίου Κασιανού και τοποθετήθηκε στο Φυλάκιο 1046 όπου και έπεσε μαχόμενος ηρωικώς, αμυνόμενος του πατρίου εδάφους κατά του Τούρκου εισβολέως.»
Και ο διμοιρίτης Νικόλαος Παλάλας κατέθεσε:
«Ο εθελοντής ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΤΣΙΓΓΑΣ του Κώστα κατά την ημέρα της ενάρξεως του πολέμου, στις 20/7/74 κατατάχθηκε στη διμοιρία μου εθελοντικώς και τοποθετήθηκε στο φυλάκιο όπου ήμουν και εγώ, το 1046 στον Άγιο Κασιανό. Εκεί τραυματίστηκε θανάσιμα διά σφαίρας εις το λαιμό, μαχόμενος εναντίον του εχθρού.»
Ο ήρωας έφηβος ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΤΣΙΓΓΑΣ κηδεύτηκε στις 30 Μαΐου του 2000 με την απόδοση των νενομισμένων τιμών, όταν με τη μέθοδο DNA ταυτοποιήθηκαν τα οστά του που ήταν θαμμένα, χωρίς κηδεία, σε ομαδικό τάφο στο Νέο Κοιμητήριο Λευκωσίας.
Έπεσε πριν προλάβει να ενηλικιωθεί.
Δεν είχε κλείσει ούτε τα 17 του χρόνια.
Δεν πρόλαβε να προσκληθεί για τη στρατιωτική του θητεία στην Ε.Φ. ούτε καν πρόλαβε να εκπαιδευτεί στον χειρισμό των όπλων.
Πρόλαβε όμως με ωριμότητα πολλών Ελληνικών αιώνων να αφουγκραστεί το προσκλητήριο της Πατρίδας για την υπεράσπιση της Ελευθερίας.
Πρόλαβε να τρέξει εθελοντής πολεμιστής, πρώτος από τους πρώτους, στα πρώτα φυλάκια του Αγίου Κασιανού απέναντι στον Τούρκο επιδρομέα. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Χωρίς οποιονδήποτε ενδοιασμό.
Πρόλαβε να κερδίσει με την αρετή και την ένοπλη ανδρεία του τα εύσημα του ηρωισμού και την Αθανασία.
Πρόλαβε με τα ανδραγαθήματά του να κάνει περήφανους τους δικούς του και να θέτει όλους εμάς προ των ευθυνών και του χρέους μας.
Πρόλαβε να γραφτεί στα μητρώα των Αθανάτων Ηρώων της Ελληνικής ιστορίας, στα μητρώα μιας ηρωομάνας Πατρίδας, μια Πατρίδας με έφηβους Ήρωες.
Αιωνία η μνήμη του!
(Πηγή: http://www.ouranios.net/speeches_03.htm)
Τέσσερα παλικάρκα πασίν στον πόλεμον (mp3)
(Αφιερωμένο στους πολλούς σημερινούς εφήβους που δεν γνωρίζουν ούτε καν την ημερομηνία της Εισβολής, καθώς και στους γονείς και τους δασκάλους τους, που δε φρόντισαν να τους μάθουν…)
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα
Αφήστε ένα σχόλιο
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.