Αγώνες και Ήρωες του Έθνους

Ιερός Λόχος

Στις 24 Φεβρουαρίου του 1821, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο οποίος είχε διακριθεί ως αξιωματικός του τσαρικού στρατού, «εις το γενικόν στρατόπεδον του Ιασίου» εξέδωσε την επαναστατική προκήρυξη με τον τίτλο «Μάχου ὑπέρ πίστεως και πατρίδος» με την οποία ξεκίνησε επίσημα ο Αγώνας των Προγόνων για την αποτίναξη του προαιώνιου ζυγού των βαρβάρων.
Η επαναστατική προκήρυξη άρχιζε με τη φράση «Ἡ ὤρα ἦλθεν, ὦ Ἄνδρες Ἕλληνες!» και κατέληγε: «Εἰς τά ὅπλα λοιπόν, φίλοι, ἡ Πατρίς Μᾶς προσκαλεῖ!».

Στον επαναστατικό στρατό που συγκρότησε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ξεχώρισε τραγικά ο ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ, που απαρτιζόταν από 500 σπουδαστές των ελληνικών παροικιών της Μολδοβλαχίας και της Οδησσού.
Στην αναμέτρηση με τις οθωμανικές δυνάμεις στο Δραγατσάνι το φοβερό καλοκαίρι του 1821, ο άπειρος επαναστατικός στρατός είχε τρομακτικές απώλειες και ως εκ τούτου διαλύθηκε.
Ο δε ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ κυριολεκτικά αποδεκατίστηκε, θυμίζοντας τους ηρωικούς Ιερολοχίτες της Θήβας, που έπεσαν μέχρις ενός στη μάχη της Χαιρώνειας.

Οι ΙΕΡΟΛΟΧΙΤΕΣ ήταν νέοι με σάρκα και οστά· γνώριζαν  τη χαρά της ζωής, αλλά είχαν το φοβερό μεγαλείο να την αξιολογήσουν στη ζυγαριά του θανάτου με το αίμα τους…
Όντας πάνω στον ανθό της νιότης, όταν απειλήθηκαν από το κύμα της βαρβαρότητας και της βίας, προτίμησαν να προτάξουν τα στήθη τους και να μην κατασπιλώσουν την τιμή τους.
Δεν λιποτάχτησαν, δεν δείλιασαν, δεν σήκωσαν λευκό πανί, δεν ικέτεψαν για έλεος, δεν τράπηκαν σε άτακτη φυγή.
Αγωνίστηκαν χωρίς βαριές αρματωσιές πολεμικής τέχνης και πείρας, αλλά με συναίσθηση ότι η Ελευθερία είναι ευψυχία.
Αιωνία η μνήμη τους…

ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΛΟΧΟΝ
Ας μη βρέξει ποτέ
το σύννεφον, και ο άνεμος
σκληρός ας μη σκορπίσει
το χώμα το μακάριον
που σας σκεπάζει.

Ας το δροσίση πάντοτε
με τ᾿ αργυρά της δάκρυα
η ροδόπεπλος κόρη
και αυτού ας ξεφυτρώνουν
αιώνια τ᾿ άνθη.

Ω γνήσια της Ελλάδος
τέκνα, ψυχαί που επέσατε
εις τον αγώνα ανδρείως,
τάγμα εκλεκτών Ηρώων,
καύχημα νέον

σας άρπαξεν η τύχη
την νικητήριον δάφνην,
και από μυρτιά σας έπλεξε
και πένθιμον κυπάρισσον
στέφανον άλλον.

Αλλά αν τις απεθάνη
δια την πατρίδα, η μύρτος
είναι φύλλον ατίμητον
και καλά τα κλαδιά
της κυπαρίσσου.

Αφ᾿ ου εις του πρώτου ανθρώπου
τους οφθαλμούς η πρόνοος
φύσις τον φόβον έχυσε
και τας χρυσάς ελπίδας
και την ημέραν

επί το μέγα πρόσωπον
της γης πολυβοτάνου,
ευθύς το ουράνιο βλέμμα
βαθυσκαφή εφανέρωσε
μνήματα μύρια.

Πολλά μεν σκοτεινά
φέγγει επ᾿ ολίγα τ᾿ άστρον
το της αθανασίας
την εκλογήν ελεύθερον
δίδει το θείον.

Έλληνες της πατρίδος
και των προγόνων άξιοι,
Έλληνες σεις, πώς ήθελεν
από σας προκριθείν
άδοξος τάφος;

Ο Γέρων φθονερός
και των έργων εχθρός
και πάσης μνήμης έρχεται
περιτρέχει την θάλασσαν
και την γην όλην.

Από την στάμναν χύνει
τα ρεύματα της λήθης
και τα πάντα αφανίζει.
Χάνονται οι πόλεις, χάνονται
βασίλεια κι έθνη.

Αλλ᾿ ότε πλησιάσει
την γην οπού σας έχει,
θέλει αλλάξειν τον δρόμον του
ο Χρόνος, το θαυμάσιον
χώμα σεβάζων.

Αυτού, αφού την αρχαίαν
πορφυρίδα και σκήπτρον
δώσωμεν της Ελλάδος,
θέλει φέρειν τα τέκνα της
πάσα μητέρα,

και δακρυχέουσα θέλει
την ιεράν φιλήσειν
κόνιν και ειπείν:
τον ένδοξον Λόχον,
τέκνα, μιμήσατε,
Λόχον Ηρώων.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!