Αγώνες και Ήρωες του Έθνους

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

Τούτος ο τόπος είναι καταδικασμένος να γεννά Ήρωες. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς;
Είμαστε ένας έθνος, απέναντι στο οποίο η Ιστορία στάθηκε σκληρή. Όμως, υπάρχουμε αδιάλειπτα εδώ από τέσσερις χιλιάδες χρόνια και μάλιστα μόνοι και ανόμοιοι από όλους τους βαρβάρους γύρω μας. Και (τι τραγικό και ηρωικό μαζί…) χωρίς το προνόμιο σε στιγμές κρίσιμες για την ύπαρξή μας να μας στηρίξει κανείς.

Τούτος ο τόπος, όμως, γεννά και Ηρωίδες. Όχι μόνο αυτές τις – αμέτρητες – καθημερινές ηρωίδες, που μέσα στη βαρβαρότητα του πολέμου, την προσφυγιά και τις στερήσεις ετοίμασαν γιους να τιμήσουν την Τιμή της Πατρίδας…
Όχι μόνο αυτές – τις αμέτρητες – ηρωίδες που με τα “γυναίκεια κλάματα”, θρηνώντας το λεβέντη τους, φώναξαν το Χρέος…
Αλλά και ηρωίδες, σαν την ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΑΒΡΑΑΜ, που κανένας άλλος τόπος δε μπορεί να γεννήσει…

«Η ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΑΒΡΑΑΜ, 78 ετών το φοβερό καλοκαίρι της εισβολής, από το κατεχόμενο σήμερα χωριό Λάρνακα της Λαπήθου (στην επαρχία Κερύνειας) παρέμεινε μέσα στη φωτιά του πολέμου και βοηθούσε ποικιλοτρόπως τους άνδρες της ΕΛ.ΔΥ.Κ. που μάχονταν εναντίον του “Αττίλα”. Αρνήθηκε επανειλημμένα, όταν της υποδείχτηκε, να εγκαταλείψει την περιοχή.»

Καί πού να πήγαινε; Παιδιά και εγγόνια της ήταν τα παλικάρια της ΕΛ.ΔΥ.Κ.· τα παλικάρια που από πάνω τους πέρασαν οι ερπύστριες των τούρκικων αρμάτων· τα παλικάρια που έκαψαν οι βόμβες ναπάλμ της τούρκικης αεροπορίας· τα παλικάρια που κομμάτιασαν οι όλμοι των βαρβάρων…
Λίγο νερό μπορούσε να κουβαλήσει, για να βρέξουν οι λεβέντες της το πικρό τους στόμα, και το κουβαλούσε…
Λίγο ψωμί μπορούσε να προσφέρει, για να στυλωθούν οι λεβέντες της στα πόδια τους, και το πρόσφερε…
Ποια γιαγιά θα εγκατέλειπε τα εγγόνια της στη φωτιά, για να σώσει το σαρκίο της;

«Η ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΑΒΡΑΑΜ […] σκοτώθηκε στις 16 Αυγούστου 1974 από βόμβα του Τούρκου εισβολέα μαζί με πέντε άνδρες της ΕΛ.ΔΥ.Κ. στο κτήριο της Σχολής Γρηγορίου, σε μικρή απόσταση από το στρατόπεδο των Ελλήνων.
Τάφηκε τον Αύγουστο του 1974 αγκαλιά με τα νεκρά εγγόνια της στο στρατιωτικό κοιμητήριο Λακατάμιας. Και σαν αναγνωρίστηκαν τα οστά της με τη μέθοδο του DNA τάφηκαν, όπως ορίζουν τα πανάρχαια ελληνικά θέσμια, σε χωριστό τάφο στο στρατιωτικό κοιμητήριο Λακατάμιας.»

Την ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΑΒΡΑΑΜ φωτίζει το πιο δυνατό και εκτυφλωτικό φως.
Αυτή μαζί με άλλους διαλεχτούς μπορεί να κοιτά κατάματα το Φως, το αιώνιο φως που φωτίζει από το πρόσωπο της Λευτεριάς…
Αιωνία η μνήμη της!

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!