«Εδώ Πολυτεχνείο, Εδώ Πολυτεχνείο, σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων
αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων.»
Στις 15 Νοεμβρίου 1973, δύο ημέρες πριν την εισβολή του τανκ στο Εθνικό Μετσόβιο
Πολυτεχνείο που ήταν κατάμεστο από νέους εξεγερμένους κατά της χούντας, αντήχησε ο
ραδιοφωνικός σταθμός των «ελεύθερων πολιορκημένων» φοιτητών.
Αποτέλεσε την οδό επικοινωνίας τους με τους πολίτες, το μέσο ξεσηκωμού κάθε Ελληνίδας
και κάθε Έλληνα απέναντι σε ένα καθεστώς που επί μία επταετία δίωκε αντιφρονούντες,
βασάνισε, εξόρισε, καταπάτησε κάθε έννοια ελευθερίας και κράτους δικαίου.
Σήμερα, η εξέγερση του Πολυτεχνείου συνεχίζει ακόμη να εμπνέει, υπενθυμίζοντας ότι στη
χώρα όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία, δεν μπορεί αυτή παρά να αποτελεί μονόδρομο.
Ο αγώνας των νέων για την ελευθερία και τη δημοκρατία είναι άοκνος, διαχρονικός και
πανανθρώπινος.
Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ
ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤ

Σήμερα, Παρασκευή 11/11/22 επισκέφθηκε το σχολείο μας το 1ο ΕΠΑΛ Κέρκυρας. Ευχαριστούμε τους καθηγητές και τους μαθητές των δύο τμημάτων μηχανολογίας για αυτή τους την κίνηση. Τα ωφέλη της επίσκεψης στα παιδιά των σχολείων που συμμετείχαν, μεγάλα και πολυποίκιλα αναλόγως την πλευρά. Ιδιώς για το μαθητή της ΣΤ τάξης, ο οποίος θα βρίσκεται σε λίγους μήνες σε μεγάλο σχολείο ήταν μία όμορφη εμπειρία να δει τόσα παιδιά. Δημιουργήθηκαν δεσμοί μεταξύ των σχολείων , των μαθητών/τριών και των διδασκότνω/ουσών που επισφραγίστηκε επιπλέον με τη φύτεση της συγκεκριμένης απεικονιζόμενης ελιάς.

Λόγος ημέρας 28ης Οκτωβρίου

Αξιότιμε Υφυπουργέ,

Σεβαστέ πατέρα,

κ. αστυνόμε,

αγαπητή συνάδελφε,

αγαπητοί κάτοικοι της νήσου Ερείκουσας,

Χρόνια μας πολλά, ελεύθερα, ειρηνικά, χαρούμενα και ευλογημένα.

Σήμερα εδώ, στην Ερείκουσα, στο ακριτικό αυτό μέρος της Ελλάδος μας είμαστε παρόντες και παρούσες και φυσικά με την τόσο τιμητική παρουσία του Υφυπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ευάγγελο Συρίγο καθηγητή Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής πολτικικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο- τον οποίο και θερμά ευχαριστούμε- ώστε

Να αποδώσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής προς Εκείνους, προς τους Ήρωες, προς την Ελλάδα μας.

Να εκφράσουμε τα άπειρα ευχαριστώ μας, την ευγνομοσύνη μας, τις σκέψεις μας, τη μέριμνά μας, το ενδιαφέρον μας, την αναγνώριση, τη συνειδητοποίηση, την απόδοση τιμής, τη χαρά, τη λύτρωσή και το σεβασμό μας.

Να νιώσουμε υπερηφάνια για τους Έλληνες και κατανοώντας τα ιστορικά γεγονότα να πάρουμε θάρρος και να μιμηθούμε την ανδρεία, τον ψυχισμό τους και την πίστη τους.

Να χαρούμε και να συγκινηθούμε. Να μπούμε νοερά στη θέση τους, τη ζωή τους, να αντικρίσουμε κατάματα τις δυσκολίες τους.

Να μελετήσουμε τρόπους σκέψης,δράσης, αντίδρασης, οργάνωσης, έκφρασης και παλλικαριάς.

Να δηλώσουμε πως όλοι αυτοί οι ήρωες είναι ακόμη εδώ γιατί εμείς-ο καθένας με τον τρόπο του- δεν τους ξεχνάμε.

Να πάρουμε τις πράξεις ακι τα έργα τους και να τα κάνουμε ύμνους και δοξολογίες.

Μέσα από τη λειτουργία των δύο μας σχολείων προσπαθούμε να χαρούμε μέσα από τη χαρά και τη συμμετοχή τόσο των παιδιών όσο και της δικής σας στη μέγαλη αυτή επετειακή μέρα.

Χθες στη σχολική μας εορτή στον καθιερωμένο λόγο ημέρας μιλήσαμε για τη σπουδαιότητα και τη χαρά της επετείου του “Οχι” τονίζοντας ως κύρια σημεία τους επετειακούς εορτασμούς κατά τη διάρκεια της κατοχής με τις προεκτάσιες τους καθώς και τον βιωματικό τρόπο καλλιέργειας της εθνικής συνείδησης στα νεώτερα παιδιά μαθητές του Δημοτικού Σχολείου. Κυρίως όμως μέσα από τις αφηγήσεις, τα ποιήματα, τις αναγνώσεις, τα τραγούδια, το θεατρικό έργο και τους παραδοσιακούς χορούς τα ίδια τα παιδιά μας διηγήθηκαν το ιστορικό της ημέρας και μας μετέφεραν τη συγκίνηση και όλα τα συναισθήματα που με σεβασμό ακουμπάμε πάνω στους ήρωες του έπους του 1940. Κλείνοντας τη χθεσινή γιορτή μας είπαμε πως στο σημερινό μας λόγο ανήμερα της εθνικής επετείου θα μιλήσουμε-όπως κάθε φορά άλλωστε- και για τη θρησκευτική γιορτή, την εορτή της αγίας Σκέπης, το δεύτερο δηλαδή σκέλος της σημερινής μας εθνικής εορτής. Φυσικά για την Ελλάδα μας όλοι οι αγώνες της ήταν αρρηκτα συνδεδεμένοι με τον Χριστό και τη μάνα Του και μάνα μας την Παναγία.

Οι ήρωες του 1940 απέδωσαν τον αγώνα και την ολοφάνερη προστασία τους στην Παναγία και έχουεμ το χρέος να το κάνουμε κι εμείς.

Αναρίθμητα είναι πραγματικά τα θαύματα , οι εμφανίσεις και οι επεμβάσεις της Παναγίας μας στους στρατιώτες στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και στο αλβανικό μέτωπο.

Να σημειώσουμε πως την Παναγία την έβλεπαν και οι Ιταλοί. Ιταλοί αιχμάλωτοι ανακρινόμενοι, κατέθεσαν ότι βλέπουν από το μέρος το δικό τους μια μαυροφορεμένη γυναίκα να προχωρεί εμπρός από τις τάξεις του Ελληνικού στρατού και να το οδηγεί εναντίον τους.

Με απόφαση της εκκλησίας της Ελλάδος ορίστηκε η εορτή της αγίας Σκέπης, τη μέρα εθνικής εορτής της 28ης Οκτωβρίου για τη θαυμαστή προστασία του έθνους κατά τον β Παγκόσμιο Πόλεμο. Ανατρέχοντας πίσω στο χρόνο περιληπτικά θα γράψω τα εξής . Βρισκόμαστε Στα χρόνια του βασιλέως Λέοντος του Μεγάλου (457-474 μ. Χ.) στην Κων/πολη  Μια νύχτα που γινότανε αγρυπνία στο ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, ο όσιος Ανδρέας μαζί με τον μαθητή του Επιφάνιο, που έγινε αργότερα πατριάρχης Κων/πόλεως (520-536 μ. Χ.), είδαν την Υπεραγία Θεοτόκο οφαλμοφανώς, όχι σε όραμα, να μπαίνει από την κεντρική πύλη του ναού. Την συνόδευαν οι παρθένοι Ιωάννης ο Πρόδρομος και Ιωάννης ο Θεολόγος και πλήθος αγγέλων. Αφού μπήκε μέσα στο ναό προχώρησε στον σολέα. Εκεί γονάτισε και προσευχήθηκε πολλή ώρα με θερμά δάκρυα υπέρ της σωτηρίας των πιστών, ενώ την βλέπανε μόνο ο Ανδρέας και ο Επιφάνιος. Αφού προσευχήθηκε για πολύ η Θεοτόκος σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο ιερό, όπου φυλασσόταν το μαφόριο της δηλαδή το τσεμπέρι της, το πήρε στα χέρια της και βγαίνοντας έξω το άπλωσε πάνω από τους πιστούς, για να δείξει ότι τους σκέπει και τους προστατεύει.

Η τελευταία πρόταση του χθεσινού μου επετειακού λόγου στη σχολική εορτή ήταν: Η Αγία Σκέπη λοιπόν να μας σκεπάζει και να βοηθά την Ελλάδα μας που πραγματικά μια στάλα δεν μπορεί να ξαποστάσει. Να μας σκεπάζει όλους σε κάθε ιστορική και χρονική στιγμή και περίοδο ακι από οποινδήποτε κίνδυνο. Ιδαίτερα όμως να την παρακαλούμε να σκεπάζει και τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής που μάχονται καθημερινά και σε πολλαπλά επίπεδα για την Ελλάδα μας. Ένας από αυτούς είναι και ο Υφυπουργός που με το τεράστιο έργου, αρθογραφικό, βιβλιογραφικό, σε επίεδο ομιλιών στη βουλή και όχι μόνο έχει τόσο τις γνώσεις μα και την ευαισθησία σε θέματα του ελληνισμού μας. Σας ευχόμαστε η Αγία Σέπη αν σας σκεπάζει και αν ευλογεί κάθε βήαμ σας προς την υπεράσπιση εκ της θέσεώ σας του ελληνισμού ακι της ορθοδοξίας και σας εγγυώμια ότι όσο με έχει ο Θεός καλά θα προσθέτω κι εγώ το λιθαράκι μου στους δύο αυτούς τομείς εκ της θέσεώς μου εδώ στην ακριτική Ερείκουσα.

Λόγος ημέρας

Σας ευχαριστώ όλους που τη σημερινή μέρα βρίσκεστε εδώ μαζί μας στην κοινή σχολική εορτή των δύο μικρών μας σχολείων. Προσπαθώντας να γράψω το σημερινό μου λόγο το μυαλό μου κατέκλυαν συνεχόμενες εικόνες και βιώματα από τις εορτές στις οποίες συμμετείχα η ίδια ως παιδί στο δημοτικό. Θυμάμαι τα σκηνικά που με κόπο και πόθο δημιουργούσαν οι δάσκαλοί μου, τα ρούχα/φορεσιές του θεατρικού έργου, τις ατελείωτες απογευματινές ώρες που η μητέρα μου πάνω σε ένα αυτοσχέδιο σκαμνάκι με έβαζε να λέω το ποίημά μου, τις πρόβες της χορωδίας του δημοτικού σχολείου της Λευκοπηγής Κοζάνης. Έπειτα ανήμερα της επετείου τις παραδοσιακές μας φορεσιές, τον λόγο του ιερέα στην εκκλησία και φυσικά την κατάθεση στεφάνων με εκείνους τους συνταρακτικούς λόγους του εκάστοτε εκπαδιευτικού μα φυσικά και τη φυσική παρουσία ηρώων του έπους του 40 άλλοιοι με άρτια μέλη ακι άλλοι χωρίς. Μέσα από όλες αυτές τις αυθόρμητα πηγαίες αναμνήσεις κατανοήσα για άλλη μία φορά τη σπουδαιότητα του δημοτικού σχολείου και κυρίως των σχολικών εορτών. Η αλήθεια είναι ότι μετά το δημοτικό έχω κάνει πάρα πολλές σπουδές και τυπικές και άτυπες με την έννοια της προσωπικής αναζήτησης. Κι όμως, όσα έμαθα αλλά κυρίως βίωσα στο δημοτικό σχολείο είναι τα βασικά και κάποιες φορές μοναδικά. Σαν δυστυχώς κάποιες γνώσεις -που με κόπο σίγουρα κατέκτησα- να εξανεμίστηκαν. Αυτό το προσωπικό μου βίωμα με κάνει να εντείνω ακόμη περισσότερο τις προσπάθειές μου και το έργο μου ως δασκάλα στο θέμα των σχολικών εορτών. Αυτό που έγω εγώ ως ανάμνηση προέρχεται από την προσπάθεια εκπαιδευτικών που με αγάπη το κατάφεραν. Με τον ίδιο τρόπο και σε μεγαλύτερο βαθμό προσπαθώ κι εγώ και εύχομαι ο Θεός να ευλογήσει ώστε αυτά τα παιδιά που έχω αναλάβει εδώ μεγαλώνοντας να έχουν τόσο δυνατά και με νόηματα βιώματα σε κάθε εθνική εορτή όπου κι αν βρίσκονται στο μέλλον.

Σε όλα αυτά φυσικά έρχεται να προστεθεί και το γεγονός πως διδάσκω στην ακριτική Ερείκουσα. Η θέση αυτή απαιτεί επιτακτικά τον αγώνα μου στον τομεά του Ελληνιμού και της Ορθοδοξίας.

Για να βρίσκομαι όμως εγώ εδώ και να επιτελώ το έργο μου αυτό που περιέχει και δυσκολίες φυσικά, κάποιοι άνθρωποι πριν από εμένα και για εμένα προσπάθησαν πολύ ώστε οι δυσκολίες μου να είναι αυτές που είναι και όχι αυτές που είχαν οι ίδιοι. Φυσικά αναφέρομαι σε όλους τους ανθρώπους, τους Έλληνες που έδωσαν τα πάντα και τη ζωή τους σε όλη τη ιστορία της χώρας μας και συγκεκριμένα σήμερα μιλώντας για τους ήρωες, τους αμέτρητους ήρωες του 1940. Τι να ονομάσω και τι να προσδιορίσω; Ποιον να περικλείσω και ποιον να αποκλείσω; άντρες, γυναίκες και παιδιά μια ψυχή, μια γροθιά. Ποιες δυσκολίες τους να γράψω; Πάντα όταν τους σκέφτομαι μου έρχεται το αίσθημα ότι κρυώνω. Όμως θέλω να γράψω κάτι. Την επέτειο του “οχι” τη γιόρταζαν οι Έλληνες μέσα στην κατοχή και μάλιστα το ακριβώς επόμενο έτος. 28 Οκτωβρίου 1941 και ανελλειπώς μέχρι και την επίσημη εορτή της στις 28/10/1944 ενώπιον του Γεωργίου Παπανδρέου. Γιόρτασε πανεπιστημιακός και απολύθηκε, γιόρταζαν φοιτητές και άνθρωποι ανβαίνοντας σε καρεκλάκια και με την απειλή ανα πάσα στιγμή του όπλου, της τιμωρίας ψυχικής και σωματικής και φυσικά των χωρις γυρισμό ενίοτε εξοριών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

20/10/1940 Διάγγελμα του Ιωάννη Μεταξά προς τον ελληνικό λαό, Διάγγελμα του βασιλιά Γεωργίου Β προς τον ελληνικό λαό, μήνυμα αρχιεπισκόπου Αθηνών, ημερήσια διαταγή αρχιστράτηγου. Τηλεγράφημα Τσώρτσιλ προς Ιωάννη Μεταξά. Στο σχολείο μας έχουμε εκτυπώσει τα παραπάνω τα οποία δε σταματούν να μας συγκινούν όσες φορές και να τα διαβάσουμε. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα ίδια τα παιδιά ζητούν μόνα τους συνεχόμενα να τα ξαναδιαβάσουμε. Θα παραθέσω μία πρόταση του τότε Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου: Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου του Θεού και εν τη γενναιότητι και ανδρεία μεγαλυνθησόμεθα. Δε φοβήθηκαν οι Έλληνες μέσα σε μία διορία 5 ημερών ανεξαρτήτου φύλου, πολιτκών πεποιθήσεων κλπ έκαναν το σταυρό τους και με χαμόγελο πήγαν στη μάχη. Θα ακούσουμε σε λιγάκι τους μαθητές μας να τραγουδούν όσα με τόσο βάθος ψυχής μας λέει η Σοφία Βέμπο: “Με το χαμόγελο στα χείλη παν οι φαντάροι μας μπροστά” Να προσθέσω και τα αυτά τα λόγια που ακόμη ηχούν σε όσους έζησαν το εφιαλτικό ξύπνημα της 28ης Οκτωβρίου του 1940: «Ἡ στιγμή ἐπέστη, πού θά ἀγωνισθῶμεν διά τήν ἀνεξαρτησίαν τῆς Ἑλλάδος, τήν ἀκεραιότητα καί τήν τιμή της. Ἡ Ἑλλάς δέν πολεμᾶ διά τήν νίκη. Πολεμᾶ διά τήν δόξαν καί τήν τιμήν της». Θα σταματήσω όμως εδώ καθώς θα ήθελα για τη μέρα αυτή να σας μιλήσουν τα ίδια τα παιδιά και επίσης γιατί πάντοτε φορτίζομαι συναισθηματικά με τα αυτούσια κείμενα και λόγια τους. Πρώτα ο θεός αύριο στην κατάθεση στεφάνων θα σας μιλήσω όπως σε κάθε εορτή και για το δεύτερο σκέλος της γιορτής μας. Όλες οι εθνικές εορτές της Πατρίδος μας είναι και θρησκευτικές. Η Αγία Σκέπη λοιπόν να μας σκεπάζει και να βοηθά την Ελλάδα μας που πραγματικά μια στάλα δεν μπορεί να ξαποστάσει.