Ένας τσαλαπετεινός – μάλιστα τσαλαπετεινός – έκανε την εμφάνισή του στα δέντρα του πάρκου ακριβώς απέναντι από το Σχολείο!

Πρώτα τον ακούσαμε, ακούσαμε τον χαρακτηριστικό του ήχο: “ωπ –  ωπ!”. Στη συνέχεια τον διακρίναμε ανάμεσα στις φυλλωσιές.

Τόση ομορφιά αναπάντεχα! Τόση αναπάντεχη ομορφιά! Τα ωραία του χρώματα, οι γραμμώσεις στο φτέρωμα, το μακρόστενο σαν λεπτό σωληνάκι ράμφος του, το περήφανο λοφίο που ανοιγόκλεινε και αναδεικνυόταν σε κάθε τίναγμα του κεφαλιού!

Τι πουλί θαυμαστό! Από την αρχαιότητα το εγκωμίαζαν και είχαν δίκιο!

Σύμβολο αισιοδοξίας και ανανέωσης από το “λήθαργο” του χειμώνα. Μαζί με τα χελιδόνια αποτελεί τη διπλή επιβεβαίωση για τον ερχομό της εαρινής περιόδου. Ή καλύτερα, σαν να να μην αρκούν τα χελιδόνια, οι πελαργοί, οι κούκοι, για να σημάνουν την Άνοιξη και πρέπει να το επιβεβαιώσει πολλαπλά, οπωσδήποτε και το τσαλαπεινάκι!

Καλώς ήρθες αγγελιοφόρε της Άνοιξης!