Ποδόσφαιρο: Στους Ολυμπιακούς το ποδόσφαιρο δεν έχει την αίγλη του Παγκόσμιου κυπέλου και πολλά έθνη δεν δηλώνουν συμμετοχή. Με εξαίρεση τρεις παίχτες, όλοι οι υπόλοιποι σε κάθε ομάδα πρέπει να είναι κάτω των 23, ενώ δεν υπάρχουν ηλικιακοί περιορισμοί σε γυναίκες.
Βόλεϊ: Το βόλεϊ διεξάγεται σε κλειστό χώρο με δυο ομάδες από έξι αθλητές. Οι παίχτες πρέπει να περάσουν την μπάλα με τα χέρια πάνω από ψηλό δίχτυ.
Ιππασία: Η ιππασία αποτελεί μέρος των αγώνων από το 1912. Υπάρχουν 3 αγωνίσματα- υπερπήδηση εμποδίων, ντρεσάζ και το πλήρες (τριήμερο αγώνισμα). Το τελευταίο αποτελείται από ντρεσάζ, αντοχή και υπερπήδηση εμποδίων, αγωνίσματα που διεξάγονται σε τρεις διαφορετικές μέρες. Σε κάθε αγώνισμα απονέμονται ατομικά και ομαδικά μετάλλια.
Στίβος: Τα περισσότερα από τα αγωνίσματα στίβου ταξινομούνται σε τρεις κατηγορίες- αγώνες δρόμου, ρίψης και άλματος. Τα υπόλοιπα αγωνίσματα είναι τα: βάδην, το δέκαθλο για τους άντρες και το έπταθλο για τις γυναίκες.
Ταε κβο ντο: Σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «η τέχνη του να κλωτσάς και να δίνεις γροθιές». Διεξάγεται σε γύρους και οι πόντοι κερδίζονται με χτυπήματα στον κορμό και στο πρόσωπο.
Παγκράτιο: σχεδόν τα πάντα επιτρέπονται στο αγώνισμα πάλης με την ονομασία Παγκράτιο, ένα μείγμα πάλης και πυγμαχίας χωρίς γύρους ή χρονικούς περιορισμούς. Μόνο τα χτυπήματα στα μάτια και το δάγκωμα ήταν ενάντια στους κανόνες, αν και οι αθλητές κατάφερναν συχνά να τους παρακάμπτουν. Ο σκοπός ήταν να κάνεις τον αντίπαλο να εγκαταλείψει τον αγώνα.
Ποδηλασία: η ποδηλασία σε δημόσιο δρόμο συμπεριλήφθηκε στους Ειδικούς Αγώνες το 1938 και σε πίστα το 1996. Οι αθλητές αγωνίζονται σε τρεις κατηγορίες- για άτομα με προβλήματα όρασης, με εγκεφαλική παράλυση και με ακρωτηριασμένα άκρα. Οι τυφλοί ποδηλάτες συμμετέχουν στα αγωνίσματ σε διθέσια ποδήλατα μαζί με κάποιο που βλέπει.
Πηγή: Βιβλίο Ολυμπιακοί Αγώνες
Εσμεράλντα
