Πατέρας και κόρη
Ήταν μια φορά ένας άρχοντας κι είχε μια πολύ όμορφη κόρη. Επειδή ήταν πολύ όμορφη και πολύ καλή, την αγαπούσε τρελά. Ίσως να οφείλονταν αυτό στο ότι η μητέρα της είχε πεθάνει πάνω στη γέννα κι η κόρη είχε ανατραφεί στα χέρια του πατέρα.
Κάποτε όμως η χώρα του μπλέχτηκε σε πόλεμο με μιαν άλλη χώρα κι επειδή ο άρχοντας ήταν αναγκασμένος να λάβει κι αυτός μέρος με το στρατό του, κόντευε να σκάσει από το κακό του, γιατί δεν ήθελε να αφήσει την κόρη του μόνη της.
Η βασιλοπούλα τον είδε έτσι λυπημένο και κατάλαβε.
-Πήγαινε καλέ μου πατέρα μου στη δουλειά σου, και μην ανησυχείς για μένα. Πήγαινε και γύρισε με το καλό.
-Ναι αλλά πώς να σε αφήσω μόνη σου παιδί μου; Απάντησε ο πατέρας.
-Μην φοβάσαι δεν πρόκειται να πάθω τίποτα. Θα αρχίσω να κεντάω ένα μαντήλι για να σου το χαρίσω όταν γυρίσεις.
Μετά ο βασιλιάς πήγε στον πόλεμο με τον στρατό του. Εκεί στον πόλεμο νίκησαν και γύρισαν με το καλό κι έτσι έδωσε η κόρη στον πατέρα το μαντίλι. Μετά κάθισαν και μίλησαν πώς πήγε ο πόλεμος. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Μελίνα.
