Αὐτὸς ὁ εὐλογημένος ἦταν γέννημα καὶ θρέμμα τοῦ Ναυπλίου καὶ ζωγράφος ἐπιδέξιος ὡς πρὸς τὸ ἐπάγγελμα. Ἀρραβωνιάστηκε ἐκεῖ τὴν κόρη ἑνὸς χριστιανοῦ καὶ σὲ λίγες μέρες ἄκουσε κάποια σφάλματα γιὰ τὴν ἀρραβωνιαστικιά του καὶ τὴν ἄφησε. Οἱ συγγενεῖς τῆς κόρης τοῦ ἔκαναν μαγικά, γιὰ νὰ τὴν ἀγαπήσει καὶ νὰ τὴν πάρει. Ἔτσι σὲ λίγο καιρὸ ὑπὸ τὴν ἐπήρεια τῶν μαγικῶν, ἔχασε ὁ νέος τὰ λογικά του καὶ γυρνοῦσε ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ κεῖ.
Ὅταν τὸν εἶδαν οἱ Τοῦρκοι, ἔτσι ἀλλόκοτο, τὸν ἔκαναν νὰ ἀλλαξοπιστήσει. Ὁ Θεὸς ὅμως, τὸν λυπήθηκε καὶ σὲ λίγες μέρες τοῦ ἔδωσε τὴν ὑγεία του. Καὶ ἐρχόμενος στὰ συγκαλά του, κατανοεῖ ὅτι εἶναι Τοῦρκος καὶ ὅτι φοροῦσε στὸ κεφάλι ἄσπρο σαρίκι. Ἀμέσως τὸ πετάει στὸ χῶμα καὶ ἀρχίζει νὰ φωνάζει μὲ δυνατὴ φωνὴ καὶ μὲ τόλμη μέσα στὸ πλῆθος τῶν Τούρκων ὅτι ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι γιὰ πάντα χριστιανός.
Οἱ Τοῦρκοι μόλις εἶδαν ὅτι μετάνιωσε, ἔτρεξαν καταπάνω του καὶ δέρνοντας καὶ σπρώχνοντας τὸν ἔφεραν στὸν κριτή. Ὁ κριτὴς ἐπιχειροῦσε μὲ διάφορες πλεκτάνες, πότε κολακεύοντας καὶ πότε φοβερίζοντας, νὰ τὸν κάνει νὰ ἀρνηθεῖ τὴν Χριστιανικὴ πίστη. Ἀλλὰ ὁ Μάρτυρας δὲν τὰ λογάριαζε ὅλα αὐτὰ καὶ ἀκλόνητος ἔλεγε μὲ τόλμη ὅτι δὲν ἀρνεῖται τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τὸν ἀληθινὸ Θεό, ἀλλὰ πιστεύει καὶ Τὸν προσκυνᾶ ὡς δημιουργὸ καὶ σωτῆρα του, ἐνῶ τὴν πίστη στὸν Ἀλλὰχ δὲν τὴν χρειάζεται καὶ τὴν ἀποστρέφεται. Ὅταν ἄκουσε αὐτὰ ὁ κριτὴς ἔδωσε ἐντολὴ νὰ τὸν ἀποκεφαλίσουν.
Ἀλλὰ οἱ Τοῦρκοι δὲν τὸν ἄκουσαν καὶ μὲ τὸ ποὺ τὸν ἔβγαλαν ἀπὸ τὸ κριτήριο ὅρμησαν πάνω του ὅπως παλιὰ οἱ Ἰουδαῖοι στὸν πρωτομάρτυρα Στέφανο καὶ ἄλλοι μὲ ξύλα, ἄλλοι μὲ σπαθιά, ἄλλοι μὲ μαχαίρια κατατρυποῦσαν τὸ κορμί τοῦ Μάρτυρα μέχρι ποὺ τὸ κατέκοψαν σὲ μικρὰ κομμάτια.
Ἔτσι ἐτελειώθη τὴν 1η Φεβρουαρόυ 1655 ὁ εὐλογημένος Ἀναστάσιος καὶ ἔλαβε τοῦ μαρτυρίου τὸ στεφάνι καὶ τώρα εὐφραίνεται στὸν χορὸ τῶν Μαρτύρων εἰς δόξαν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.
Μὲ Βασιλικὸ διάταγμα τῆς 14ης Νοεμβρίου 1935 καθιερώθηκε ἡ 1η Φεβρουαρίου ὡς ἡμέρα ὁλοκληρωτικῆς ἀργίας τῶν καταστημάτων τοῦ Ναυπλίου.
Ἡ μνήμη του πανηγυριζόταν στὸν ἐν Ναυπλίῳ ἐνοριακὸ Ναὸ «Γενέσιον τῆς Θεοτόκου», ὅπου ὑπάρχει ἐλαιόδενδρο ποὺ κατὰ τὴν παράδοση συνδέεται μὲ τὴν ἄθληση τοῦ Νεομάρτυρος. Τὴν 1η Φεβρουαρίου τοῦ 1990 θεμελιώθηκε ἀπὸ τὸν Ἀείμνηστο Μητροπολίτη Ἀργολίδος κυρὸν Ἰάκωβο καὶ μὲ τὴ συνδρομὴ τῶν Τοπικῶν Ἀρχῶν καὶ τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ σύντομα ἀνηγέρθη περικαλλὴς Ναὸς στὴν παραλιακὴ ὁδὸ Ναυπλίου Νέας Κίου. Στὶς 4 Ιουνίου τοῦ 1995 – συνέπεσε ἐκείνη τὴ χρονιὰ ἡ Κυριακὴ τῶν Ἁγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων, τῆς ἐν Νικαία Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου – ὁ Μητροπολίτης Ἀργολίδος κυρὸς Ἰάκωβος συμπαραστατούμενος ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Μονεμβασίας καὶ Σπάρτης καθὼς καὶ τοῦ Μητροπολίτου Ἄρτης ἐτέλεσε τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ.
Ἔκτοτε καθιερώθηκε νὰ ἑορτάζεται κατ᾿ ἔτος πανηγυρικὰ ἐκτὸς ἀπὸ τὴ μνήμη τοῦ Μάρτυρα καὶ ἡ ἐπέτειος τῶν ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀναστασίου.
Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀναστασίου ἑορτάζεται τὴν 1η Φεβρουαρίου καὶ ἡ ἀνάμνηση τῶν ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ τὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων, τῆς ἐν Νικαία Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἀναστασίου
Ἦχος α΄ Τοῦ λίθου σφραγισθέντος
Τοῖς ξίφεσιν ἐτμήθη Σοῦ τὸ σῶμα τὸ ἅγιον, ὑπ᾿ Ἀγαρηνῶν τῶν ἀπίστων, ὦ στερρὲ Ἀναστάσιε· καὶ πλήρης θείας χάριτος δειχθείς, θαυμάσιος ἐγένου τοῖς πιστοῖς· διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς Σοῦ τὴν μνήμην τὴν σεπτὴν ἐν ᾠδαῖς εὐφημοῦμεν· Χαίροις οὖν Νεομάρτυς τοῦ Χριστοῦ, χαίροις τὸ ἡμέτερον καύχημα, καὶ χαίροις ὁ τῆς πόλεως Ναυπλίου φρουρός τε ὁ ἔνδοξος.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις τοῦ Ναυπλίου γόνος λαμπρός, καὶ προστάτης θεῖος Ἀναστάσιε Ἀθλητά· χαίροις ὁ ἀθλήσας, γενναιοτάτῃ γνώμῃ, καὶ στέφος μαρτυρίου, λαβὼν ἀμάραντον.