Σήμερα (4-12-2017) το σχολείο μας υλοποίησε μια σειρά εκδηλώσεων – δράσεων με αφορμή την 3η Δεκέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Οι δράσεις ήταν ποικίλες (προβολή οπτικοακουστικού υλικού προς ενημέρωση, διαλογική συζήτηση, καλλιτεχνική ενασχόληση, βιωματικά παιχνίδια. Προβολή ταινιών μικρού μήκους: «Pet shop”, “Τα γυαλιά της διαφορετικότητας», «Ελάτε πιο κοντά»).
Οι μαθητές ενημερώθηκαν και ευαισθητοποιήθηκαν σχετικά με: α) τα δικαιώματα των μαθητών με αναπηρία ή / και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, β) την αναγκαιότητα επίδειξης σεβασμού στη διαφορετικότητα καθώς και γ)τις δυνατότητες παραγωγής ίσων ευκαιριών στη μάθηση.
- Παιχνίδι για την αποδοχή
Οι στόχοι του παιχνιδιού είναι: η κατανόηση της σχέσης μεταξύ γενίκευσης και στερεότυπων, αποδοχή της διαφορετικότητας, ενσυναίσθηση.
Θα χρειαστείτε τα εξής υλικά: λεμόνια, μήλο.
Διαδικασία:
α) Ο/η εκπαιδευτικός ζητεί από τα παιδιά να περιγράψουν τα χαρακτηριστικά ενός λεμονιού (κίτρινο, στρογγυλό, πικρό, ξινό κτλ). Γράφει τις απαντήσεις στον πίνακα.
β) Χωρίζει τα παιδιά σε μικρότερες ομάδες και δίνει στην καθεμιά από ένα λεμόνι. Τους ζητεί να γνωρίσουν το λεμόνι τους εξετάζοντάς το, παρατηρώντας όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Τους λέει να μην σημαδέψουν ή παραμορφώσουν το λεμόνι τους με οποιοδήποτε τρόπο. Μπορούν να δώσουν στο λεμόνι τους ένα όνομα, να δημιουργήσουν μια ιστορία, να αρχίσουν να το προσωποποιούν, σαν να είχε προσωπικότητα.
γ) Ένα παιδί από κάθε ομάδα μιλά στην ολομέλεια για το λεμόνι της ομάδας του και τους λέει την ιστορία του.
δ) Ο/η εκπαιδευτικός βάζει όλα τα λεμόνια στο κέντρο του κύκλου και τα ανακατεύει. Ζητεί από κάποιο παιδί να έρθει να αναγνωρίσει και να πάρει το λεμόνι της δικής του ομάδας (αναμένεται ότι μετά τη δουλειά που έγινε, θα του είναι εύκολο).
ε) Τα παιδιά βάζουν και πάλι όλα τα λεμόνια στο κέντρο του κύκλου. Ο/η εκπαιδευτικός φέρνει δίπλα τους ένα κόκκινο μήλο. Ρωτά τα παιδιά αν αυτό το νέο φρούτο χωράει σε αυτό το λεμονόκοσμο.
Θέματα για τη συζήτηση
-Γιατί ήταν τόσο εύκολο να αναγνωρίσετε το λεμόνι σας;
-Είχατε ποτέ ιδέες/γνώμη για κάποιο πρόσωπο που δεν ίσχυαν πια όταν τον/την γνωρίσατε;
-Είχε ποτέ κανείς ιδέες/γνώμη για σας που τις εγκατέλειψε όταν σας γνώρισε;
-Γιατί τα στερεότυπα είναι επικίνδυνα;
-Υπήρξατε ποτέ το άλλο φρούτο σε ένα λεμονόκοσμο; Πώς το χειριστήκατε;
2.Παιχνίδι ενσυναίσθησης για την έλλειψη της όρασης
Οι στόχοι μέσα από το παιχνίδι είναι: Ενσυναίσθηση, αποδοχή της διαφορετικότητας, έκφραση συναισθημάτων, μετάδοση μηνυμάτων με τη γλώσσα του σώματος.
Κατά τη διαδικασία του παιχνιδιού δεν μιλά κανείς. Οι μαθητές χωρίζονται σε ζευγάρια. Ο ένας κρατά τα μάτια του κλειστά και ο άλλος τον/την οδηγεί γύρω στην αίθουσα ώστε να μην χτυπήσει οπουδήποτε και να προκαλέσει την έκρηξη του ναρκοπέδιου (το ναρκοπέδιο μπορεί να αναπαρασταθεί με κομμάτια εφημερίδας στο πάτωμα, που έχει τοποθετήσει από πριν ο/η εκπαιδευτικός). Στη συνέχεια με σήμα του/της εκπαιδευτικού τα παιδιά αλλάζουν ρόλους. Αρκετά παιδιά δυσκολεύονται να κρατούν κλειστά τα μάτια για πολλή ώρα. Δεν τα πιέζουμε. Ακολουθεί συζήτηση:
-Πώς αισθανθήκατε ως τυφλός;
-Πώς αισθανθήκατε ως οδηγός;
-Ποιό ήταν το δυσκολότερο για σας; Γιατί;
– Πώς επικοινωνούσατε αφού δεν ήσασταν ικανοί να μιλήσετε;
-Πώς λάβατε τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν/ην που σας καθοδηγούσε;
-Ήσασταν καλοί ακροατές;
-Ήταν σημαντικό να ακούσετε τη γλώσσα των σωμάτων (αφή), αυτήν που σας οδηγούσε γύρω;
-Τι σημαίνει ακρόαση εδώ; (η ικανότητα να στραφεί κάποιος απόλυτα και να εστιαστεί σε ένα άλλο πρόσωπο)
Ονόματα συγγραφέων των παιχνιδιών: Νικολαΐδης Νίκος, Χρυσοστόμου Ανδριανή
