2018-03-26

ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΑ

Του μαθητή Νικολάου Θανάση (Γ΄Τάξη)

Εδώ που φτάσαμε φοβάσαι και τρέμεις

για το τι θα γίνει με το μέλλον σου.

Σφαίρες σκότωναν την οικογένειά σου

και εσύ φοβόσουν ότι θα πέθαινες.

Το σπίτι σου έπεσε, το ‘δειξαν στις ειδήσεις

στην Γερμανία που δουλεύεις τώρα

μακριά από συγγενείς και φίλους.

Όταν μιλάς σε σχολιάζουν και όταν σε βλέπουν

σε φοβούνται – μήπως είμαι διαφορετικός?

Όμως είσαι ένας άνθρωπος όπως αυτοί

τίποτα λιγότερο, τίποτα παραπάνω!

Ο υπεύθυνος στην δουλειά σου σε έβριζε

κι έλεγε πως είσαι ένα λάθος της φύσης.

Ένα δάκρυ έπεσε από τα μάτια σου. Δεν πρέπει να το δούνε!

Το βράδυ κάτι μεθυσμένοι σε κλέψανε

και σε χτύπησαν στο κεφάλι.

Το πρωί σε βρήκανε δίπλα από ένα κάδο

μέσα σε μια λίμνη αίματος.

Σε πήγανε στο νοσοκομείο, το βαφτίσανε ατύχημα

και σου είπανε ότι πεθαίνεις.

Εκείνη την ώρα κατάλαβες για ποιο λόγο έζησες.

Γιατί κάπου σε ένα παιδικό δωμάτιο

ένα μικρό αγόρι μπορεί να έγραφε την ιστορία σου

με σκοπό να ακουστεί η σκέψη σου. 

Και μπορεί να την βάφτισε “ελπίδα”!!