ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
400 περίπου χρόνια σκλαβιάς άντεξαν στη ράχη τους οι έλληνες..Το διάστημα που η Ευρώπη τραβούσε απο πάνω της το μανδύα του Μεσαιώνα και έμπαινε στην ιστορική περίοδο της Αναγέννησης ,η χώρα μας βίωνε το δικό της Μεσαιώνα…Οι περισσότεροι φωτισμένοι άνθρωποι κατέφυγαν στο εξωτερικό μη αντέχοντας να ζήσουν στη σκλαβιά..
Απο την άλλη πλευρά το μόνο που ενδιέφερε την Οθωμανική αυτοκρατορία ηταν η εισπραξη φόρων και η εσωτερική ησυχία..Ολη της η δομή στηριζόταν στα λάφυρα των πολέμων και στην εδαφικη επέκταση.Έχοντας πατήσει ήδη το πόδι τους στα βαλκάνια
κόντεψαν να μπούν για τα καλά στη καρδιά της ευρώπης πολιορκώντας την ίδια την Βιέννη .
Τα Σύνορα της Ο.Αυτοκρατορίας(Περίοδος ακμής
Η απότυχία των Τούρκων να επεκταθουν περαιτέρω ,
οδήγησε την αυτοκρατορία σε παρακμή.
Νέα έσοδα πλεον δεν υπήρχαν κα ι ρίχτηκαν στο μάζεμα των φόρων…Στο εσωτερικό για να κρατήσουν το σκλαβωμένο λαό μοίραζαν διαρκως διάφορα προνόμια..Σχεδόν όλες τις καίριες θέσεις του οθωμανικού κράτους κρατούσαν οι έλληνες..Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που τόσα χρόνια μείναμε στη σκλαβιά… Ο λαός υπόμενε τις κακουχίες καρτερικά ,έχοντας πάντα στο μυαλό του τη λέξη ελευθερία
Στο εξωτερικό με πάθος εργαζονται οι έλληνες των παροικιών γι αυτό το σκοπό….Ήδη στην Ευρώπηστα τέλη του 18ου αιώνα και στις αρχές του 19ου επικρατεί επαναστατικός πυρετός , κυρίως ενάντια στην ανθρώπινη εκμετάλλευση και τη μοναρχία
Υπήρξε ο πρωτεργάτης του ξεσηκωμού των Ελλήνων και όχι μονο..
Θούριος Ρήγας Φεραίος
Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, στις ράχες στα βουνά;
Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,
να φεύγωμ' απ' τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;
Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Κάλλιο είναι μιάς ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιά και φυλακή.
Τι σ' ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;
στοχάσου πως σε ψένουν, καθ' ώραν στην φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθής
ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθής.
Δουλεύεις όλη ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πει,
κι' αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιει.
Ο Σούτζος, κι ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής
Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέπτης, ειν' να ιδής.
Ανδρείοι καπετάνοι, παπάδες, λαϊκοί,
σκοτώθηκαν κι αγάδες, με άδικον σπαθί.
Κι αμέτρητοι άλλοι τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί,
ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμμιά αφορμή.
Ελάτε με έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν,
να κάμωμεν τον όρκον, επάνω στον σταυρόν.
Συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν
να βάλωμεν εις όλα, να δίδουν ορισμόν.
Οι νόμοι να 'ν' ο πρώτος, και μόνος οδηγός,
και της πατρίδος ένας, να γένει αρχηγός.
Γιατί κι η αναρχία, ομοιάζει την σκλαβιά,
να ζούμε σαν θηρία, ειν' πιο σκληρή φωτιά.
Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον ουρανόν
ας πούμ' απ' την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν.
Εδώ σηκώνονται οι πατριώτες όρθιοι,
και υψώνοντας τα χέρια προς τον ουρανόν,
κάνουν τον όρκον.
Ω βασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι σε Σε,
στην γνώμην των τυράννων, να μην έλθω ποτέ.
Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,
εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.
Εν όσω ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
για να τους αφανίσω, θε νάναι σταθερός.
Πιστός εις την πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,
αχώριστος για να 'μαι, υπό τον στρατηγόν.
Κι αν παραβώ τον όρκον, ν' αστράψ' ο ουρανός,
και να με κατακάψη, να γένω σαν καπνός.
Τέλος του όρκου
Σ' ανατολή και δύση, και νότον και βοριά,
για την πατρίδα όλοι, να 'χωμεν μια καρδιά.
Στην πίστιν του καθ' ένας, ελεύθερος να ζη,
στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί.
Βουλγάροι κι Αρβανήτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,
Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,
πως είμαστ' αντριωμένοι, παντού να ξακουσθή.
Όσα απ' την τυραννίαν, πήγαν στην ξενητιά
στον τόπον του καθ' ένας, ας έλθη τώρα πιά.
Και όσοι του πολεμου, την τέχνην αγροικούν
Εδώ ας τρέξουν όλοι, τυρράνους να νικούν.
Η Ρούμελη τους κράζει, μ' αγκάλες ανοιχτές,
τους δίδει βιό και τόπον, αξίες και τιμές.
Ως ποτ' οφφικιάλος, σε ξένους Βασιλείς;
έλα να γένης στύλος, δικής σου της φυλής.
Κάλλιο για την πατρίδα, κανένας να χαθή
ή να κρεμάση φούντα, για ξένον στο σπαθί.
Και όσοι προσκυνήσουν, δεν είναι πιά εχθροί,
αδέλφια μας θα γένουν, ας είναι κ' εθνικοί.
Μα όσοι θα τολμήσουν, αντίκρυ να σταθούν,
εκείνοι και δικοί μας, αν είναι, ας χαθούν.
Σουλιώτες και Μανιάτες, λιοντάρια ξακουστά
ως πότε σταις σπηλιές σας, κοιμάστε σφαλιστά;
Μαυροβουνιού καπλάνια, Ολύμπου σταυραητοί,
κι Αγράφων τα ξεφτέρια, γεννήστε μια ψυχή.
Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμήσετε για μια,
και αίμα των τυράννων, ρουφήξτε σα θεριά.
Του Σάββα και Δουνάβου, αδέλφια Χριστιανοί,
με τα άρματα στο χέρι, καθ' ένας ας φανή,
Το αίμα σας ας βράση, με δίκαιον θυμόν,
μικροί μεγάλοι ομώστε, τυρράννου τον χαμόν.
Λεβέντες αντριωμένοι, Μαυροθαλασσινοί,
ο βάρβαρος ως πότε, θε να σας τυραννή.
Μην καρτερήτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί,
χωθήτε στο μπογάζι, μ' εμάς και σεις μαζί.
Δελφίνια της θαλάσσης, αζδέρια των νησιών,
σαν αστραπή χυθήτε, χτυπάτε τον εχθρόν.
Της Κρήτης και της Νύδρας, θαλασσινά πουλιά,
καιρός ειν' της πατριδος, ν' ακούστε την λαλιά.
Κι οσ' είστε στην αρμάδα, σαν άξια παιδιά,
οι νόμοι σας προστάζουν, να βάλετε φωτιά.
Με εμάς κι εσείς Μαλτέζοι, γεννήτε ένα κορμί,
κατά της τυραννίας, ριχθήτε με ορμή.
Σας κράζει η Ελλάδα, σας θέλει, σας πονεί,
ζητά την συνδρομήν σας, με μητρική φωνή.
Τι σκέκεις Παζβαντζιόγλου, τόσον εκστατικός;
τινάξου στο Μπαλκάνι, φώλιασε σαν αητός.
Τους μπούφους και κοράκους, καθόλου μην ψηφάς,
με τον ραγιά ενώσου, αν θέλης να νικάς.
Συλήστρα και Μπραίλα, Σμαήλι και Κιλί,
Μπενδέρι και Χωτήνι, εσένα προσκαλεί.
Στρατεύματα σου στείλε, κ' εκείνα προσκυνούν
γιατί στην τυρραννίαν, να ζήσουν δεν μπορούν.
Γκιουρντζή πιά μη κοιμάσαι, σηκώσου με ορμήν,
τον Προύσια να μοιάσης, έχεις την αφορμήν.
Και συ που στο Χαλέπι, ελεύθερα φρονείς
πασιά καιρόν μη χάνεις, στον κάμπον να φανής.
Με τα στρατεύματά σου, ευθύς να συκωθής,
στης Πόλης τα φερμάνια, ποτέ να μη δοθής.
Του Μισιριού ασλάνια, για πρώτη σας δουλειά,
δικόν σας ένα μπέη, κάμετε βασιλιά.
Χαράτζι της Αιγύπτου, στην Πόλη ας μη φανή,
για να ψοφήσει ο λύκος, όπου σας τυραννεί.
Με μια καρδιά όλοι, μια γνώμη, μια ψυχή,
χτυπάτε του τυράννου, την ρίζα να χαθή.
Να ανάψουμε μια φλόγα, σε όλην την Τουρκιά,
να τρέξει από την Μπόσνα, και ως την Αραπιά.
Ψηλά στα μπαϊράκια, σηκώστε τον σταυρόν,
και σαν αστροπελέκια, χτυπατε τον εχθρόν.
Ποτέ μη στοχασθήτε, πως είναι δυνατός,
καρδιοκτυπά και τρέμει, σαν τον λαγόν κι αυτός.
Τριακόσιοι Γκιρτζιαλήδες, τον έκαμαν να ιδή,
πως δεν μπορεί με τόπια, μπροστά τους να εβγεί.
Λοιπόν γιατί αργήτε, τι στέκεσθε νεκροί;
ξυπνήστε μην είστε ενάντιοι κι εχθροί.
Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σα θεριά,
για την ελευθερία, πηδούσαν στη φωτιά.
Έτσι κι ημείς, αδέλφια, ν' αρπάξουμε για μια
τα άρματα, και να βγούμεν απ' την πικρή σκλαβιά.
Να σφάξουμε τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,
και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.
Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψη ο σταυρός,
και στην δικαιοσύνην, να σκύψη ο εχθρός.
Ο κόσμος να γλυτώση, απ' αύτην την πληγή,
κ' ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη.
Ο Γάλλος ιστορικός Pouqeville (Πουκεβίλ) είχε γράψει:<<…Οι Έλληνες πολεμούσαν έχοντας στα χείλη τους τις τρομερές στροφές του Ρήγα…>> και φυσικά δεν είχε άδικο….
Ο Ρήγας Φεραίος γεννήθηκε στο Βελέστίνο(Το Βελεστίνο βρίσκεται στη θέση των αρχαίων Φερών –αρχαία θεσσαλική πόλη, που έφτασε σε μεγάλη ακμή στη διάρκεια του 5ου και του 4ου αι. π.Χ. ),τo 1757.
Λίγα πράγματα γνωρίζουμε για τα νεανικά του χρόνια..
Ακολουθώντας τη τύχη άλλων φωτισμένων Ελλήνων βρέθηκε στο εξωτερικό οπου εκει άρχισε να βάζει σε λειτουργία το σχέδιο του για την απελευθερωση των βαλκανίων. Το όραμά του ήταν η εξέγερση όλων των βαλκανικών λαών εναντίον των Τούρκων και η ίδρυση μιας δημοκρατίας κοινής όπου το ελληνικό στοιχείο θα ήταν κυρίαρχο.
Η Χάρτα του Ρήγα
Δυστυχώς όμως Ο Ρήγας συνελήφθη στην Τεργέστη την 1η Δεκεμβρίου του 1797 μαζί με τους συνεργάτες του. Κατόπιν οδηγήθηκε στη Βιέννη, όπου ανακρίθηκε μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους του. Κατάληξη των ανακρίσεων, σε συνδιασμό με τις συνεννοήσεις με τον Σουλτάνο, ήταν να εκτοπισθούν από τους συλληφθέντες οι Αυστριακοί και άλλων εθνοτήτων υπήκοοι για να δικαστούν από τις Αυστριακές αρχές, εκτός από τους Οθωμανούς, που απελάθηκαν και οδηγήθηκαν στην Οθωμανική επικράτεια για να υποστούν τις κυρώσεις του Σουλτάνου. Ο Ρήγας (40 χρονών)και οι επτά σύντροφοί του που ανήκαν στην ίδια κατηγορία, με συνοδεία των αυστριακών αρχών παραδόθηκαν στις 10 Μαΐου 1798 στους Τούρκους του Βελιγραδίου και φυλακίστηκαν στον πύργο Nebojša, παραποτάμιο φρούριο του Βελιγραδίου. Εκεί, ύστερα από συνεχή βασανιστήρια, στις 24 Ιουνίου του 1798, στραγγαλίστηκαν και τα σώματά τους ρίχτηκαν στον Δούναβη.
Ο Θάνατος του Ρήγα έμελε να ρίξει και αλλο λάδι στο καντηλάκι της λευτεριας που σιγόκαιγε ήδη.…
Επηρεασμένοι απο τη Γαλλικη Επανάσταση και το κίνμημα του διαφωτισμου, συναντιούνται το 1814 στην Οδησσό τρεις Έλληνες και αποφασίζουν τη σύσταση μιας αυστηρά συνωμοτικής οργάνωσης, η οποία θα προετοίμαζε τον ξεσηκωμό όλων των Ελλήνων.
Νικόλαος Σκουφάς
Εμμανουήλ Ξάνθο
Αθανάσιο Τσακάλωφ
Σκοπός της Φιλικής Εταιρείας είναι η γενική επανάσταση των Ελλήνων για την «ανέγερσιν και απελευθέρωσιν του Ελληνικού Έθνους και της Πατρίδoς μας>> Προς αυτό το σκοπό οργανώνονται και βάζουν τα σχεδιά τους σε εφαρμογή … Σιγά σιγά στην Φ.Εταιρεια μυούνται άτομα σπουδαία που αργότερα θα διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ελληνική Ιστορία.
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΜΟΛΔΟΒΛΑΧΙΑ
Η Ελληνική επανάσταση ξεκινά στη Μολδοβλαχία κα ιδε κρατάει πολυ παρα μόνο 7 μήνες.. Οι φιλικοί επέλεξαν τη Μολδοβλαχία κατα πρώτον λόγο διότι μέσα τους ήλπιζαν σε βοήθεια της Ρωσίας.Κατα δευτερο λόγο η επιλογη της Μολδοβλαχίας ήτο και θέμα στρατηγικής .
Με αυτο το τρόπο το μεγαλύτερο μέρος του Τουρκικου στρατού θα απομακρυνόταν απο την Πελοπόννησο..Έτσι και έγινε… Λίγα χρόνια αργότερα όταν ξέσπασε η επανασταση, στη Πελοπόννησο δε βρισκόταν τίποτα παρα μόνο καποιες φρουρές …
H ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΞΕΚΙΝΑ ΣΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ
Οι φιλικοί θετουν σε εφαρμογη το σχέδιο τους για επανάσταση στη Πελοπόννησο..
Η πελοπόννησος γεωγραφικά ως χερσόνησος ήταν αποκομμένη απο τα υπόλοιπα κέντρα ,δύσκολα θα μπορούσε να ενισχυθει στρατιωτικα απο τις υπόλοιπες περιοχές.Λόγω του ότι οι έλληνες δεν είχαν τακτικό στρατο έπρεπε να ακολουθήσουν την τακτική του κλεφτοπόλεμου…Η πελοπόννησος εξαιτιας της ορεινής μορφολογιας του εδάφους ηταν ιδανική γα αυτο το σκοπό.
Ο τουρκικος στρατός βρίσκεται 800 χλμ μακριά και πολιορκει τον Αλη Πασά στα Γιάννενα.
Α)Το Μαρτιο του 1821 γενικευεται η επανάσταση και ξεσπούν εξεγέρσεις παντού..Οι Τούρκοι εγκαταλειπουν τις περιοχές και κλείνοταν στα φρούρια και στα κάστρα διάφορων περιοχών.Η πλειοψηφία τους μαζεύεται στη Τρίπολη που ήταν και το στρατιωτικό κέντρο.Ακολουθεί η Άλωση της Τριπολιτσάς και σιγά σιγά έρχοτναι και άλλες στρατιωτικές επιτυχίες.
Μία από τις σημαντικότερες μάχες του αγώνα της Ανεξαρτησίας, στην οποία διαφάνηκε η στρατηγική ιδιοφυΐα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Στις αρχές Ιουλίου του 1822, ένας νέος κίνδυνος εμφανίστηκε για την Επανάσταση, με την κάθοδο στην Πελοπόννησο ισχυρής τουρκικής δύναμης υπό τον ικανότατο Μαχμούτ Πασά, γνωστότερο ως Δράμαλη. Χωρίς να συναντήσει την παραμικρή αντίσταση στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα, ο Δράμαλης με 25.000 άνδρες προέλασε ταχύτατα και στις 6 Ιουλίου στρατοπέδευσε στην Κόρινθο. Βασικός του στόχος ήταν η ανακατάληψη της Τριπολιτσάς και η κατάπνιξη της Επανάστασης στον Μοριά με τη βοήθεια του στόλου, που θα κατέπλεε στον Αργολικό Κόλπο.
Τη δύσκολη αυτή στιγμή όρθωσε το ανάστημά του ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο κήρυξε πανστρατιά, ενώ με δραστήρια μέτρα και συντονισμένες ενέργειες κατόρθωσε να περιορίσει τον στρατό του Δράμαλη στην Αργολίδα και να ματαιώσει την πορεία του προς την Τριπολιτσά. Τα μέτρα του Κολοκοτρώνη εστιάστηκαν στην κατάληψη στρατηγικών και στην τακτική της καμένης γης
Στις 26/7 1822 στα στενά των Δερβενακίων, κοντά στη Νεμέα, οι Τούρκοι υπέστησαν δεινή ήττα, χάνοντας πάνω από 3.000 άνδρες
Β)Δυστυχώς όμως για διάφορους λόγους ,η επανασταση εισέρχεται σε κρίσμο στάδιο…Δεν απελευθερώνονται πλεον νεες περιοχές και πλεόν υπάρχει ανοικτός κίνδυνος για το μέλλον του αγώνα.
ο Δ>ΣΟΛΩΜΟΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΗΣ ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ
Η Διχόνοια που βαστάει
ένα σκήπτρο η δολερή•
καθενός χαμογελάει,
παρ’το,λέγοντας,και συ.
‘Κειό το σκήπτρο που σας δείχνει
έχει αλήθεια ωραία θωριά•
μην το πιάστε,γιατί ρίχνει
εισέ δάκρυα θλιβερά.
Από στόμα οπού φθονάει,
παλικάρια,ας μην ‘πωθεί,
πως το χέρι σας κτυπάει
του αδελφού την κεφαλή.
Μην ειπούν στον στοχασμό τους
τα ξένη έθνη αληθινά•
εάν μισούνται ανάμεσά τους
δεν τους πρέπει ελευθεριά.
Γ)Την ώρα που οι Στρατιωτικοί (έχουν θριαμβεύσει στο πεδίο των μαχών ,στα μάτια του λαού είναι ήρωες) και οι πολιτικοί (κυβερνούσαν κατα κάποιο τρόπο και πριν την επανάσταση) αντιμάχονται για το ποιος θα εξουσίασει, οι Τουρκοι αναδιοργανώνονται και πλέον με τη βοήθεια του Αιγυπτιακού στρατού(Ιμπραήμ Πασάς) πνίγουν στο αίμα τη μια περιοχή μετα την άλλη.
Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΚΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Μετά τις άκαρπες επιθέσεις του ο Κιουταχής αποσύρθηκε στις γύρω υπώρειες και κατά διαστήματα βομβάρδιζε την πόλη.
Μετά την απόρριψη από τους πολιορκούμενους της πρότασής του για παράδοση, η πολιορκία έγινε στενότερη και από το Φεβρουάριο οι πολιορκούμενοι πιέζονταν από τις επιθέσες και από την πείνα.
Τα νησάκια της λιμνοθάλασσας, προπύργια του Μεσολογγίου, έπεσαν στα χέρια του εχθρού, εκτός από την Κλείσοβα,.
Οι πολιορκούμενοι μάταια περίμεναν την ενίσχυσή τους από το Ναύπλιο, και η προσπάθεια του ελληνικού στόλου να λύσει την πολιορκία από τη θάλασσα αποδείχτηκε αδύνατη. Μόνη λύση μέσα σε αυτές τις συνθήκες, που διαρκώς χειροτέρευαν, απέμεινε η έξοδος.
Δ)ΞΕΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ -ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΟΙ Μεγάλες δυναμεις της εποχής ήταν ενάντιες σ` όλα τα απελευθερωτικά κινήματα και φυσικά και της επανάστασης του 1821, γιατί ήθελαν να διατηρήθει η πολιτική κατάσταση στην Ευρώπη αμετάβλητη.
Αυτό αλλάζει σιγά σιγά και πλέον δημιουργείται “φιλλεληνικο πνεύμα ”
μεταξύ των Ευρωπαίων ηγεμόνων . Ο φόβος μήπως η ρωσική επιρροή διατηρήσει το μονοπώλιο στους επαναστατημένους Έλληνες οδήγησε στη διατύπωση σχεδίου ίδρυσης ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους
Η καταβύθιση του οθωμανικού μεσογειακού στόλου έσωσε την Ελληνική Επανάσταση από την κατάρρευση προς την οποία έβαινε μετά από 6 και πλέον χρόνια άνισου αγώνα του ελληνικού λαού εναντίον δυνάμεων που επιστράτευε η Οθωμανική Αυτοκρατορία από τα Βαλκάνια, την Μικρά Ασία, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική, ακόμα και τη Δυτική Ευρώπη .
1829
Το Νοέμβριο οι τρεις “Προστάτιδες Δυνάμεις” υπέγραψαν το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, με το οποίο ορίστηκε αυτόνομο ελληνικό κράτος, με επικυριαρχία του σουλτάνου, το οποίο θα εκτεινόταν εντός της συνοριακής γραμμής Αμβρακικού – Παγασητικού, περιλαμβάντοντας, αυτή τη φορά, την Εύβοια, τις Κυκλάδες και τα νησιά γύρω από την Πελοπόννησο… Με σκληρό διπλωματικό αγώνα, ο Καποδίστριας προσπάθησε να ανατρέψει αυτή την απόφαση, καθώς και μεταγενέστερες αποφάσεις, οι οποίες αν και καθόριζαν ευρύτερα σύνορα δεν ικανοποιούσαν τις ελληνικές αξιώσεις.
1830
Στις 3 Φεβρουαρίου, υπογράφεται το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, με το οποίο ιδρύεται ανεξάρτητο ελληνικό κράτος με κληρονομικό βασιλιά και με σύνορα στη γραμμή Σπερχειού – εκβολών Αχελώου. Στο νεοϊδρυθέν ανεξάρτητο ελληνικό κράτος συμπεριλαμβάνονταν εκτός από την Πελοπόννησο και τα νησιά, το μεγαλύτερο τμήμα της Στερεάς και η Εύβοια.
Η σταδιακή αύξηση της ελληνικής επικράτειας
Κάντε κλίκ στην εικόνα( http://users.sch.gr//ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/xartes.htm)
Αφήστε μια απάντηση