Το τέλος των μαθημάτων σηματοδότησε για το σχολείο μας την ολοκλήρωση της υπηρεσιακής διαδρομής δυο εξαιρετικών διδασκαλισσών, της κ. Φιλίτσας Χατζηαστερίου και της κ. Αγγελικής Περήφανου, που συνταξιοδοτούνται.
Εκ μέρους όλων των μελών της σχολικής μας κοινότητας εκφράζουμε τα συγχαρητήρια στις αγαπητές μας συναδέλφους για όσα κατάφεραν και τους ευχόμαστε να έχουν μια υπέροχη συνέχεια σε μια αξιόλογη και τόσο επιτυχημένη πορεία ζωής.
Εν αρχή ην ο δάσκαλος. Μη ο δάσκαλος η φύση θα ήταν∙ δε θα ήταν όμως οι κοινωνίες. Θα υπήρχε ο χρόνος, αλλά δεν θα υπήρχε η ιστορία. Και στο βασίλειο των ζωντανών ήχων θα άκουγε κανείς την κραυγή, τα χουγιαχτά, τα συνθήματα. Δε θα άκουγε όμως ούτε θα ’βλεπε τη φωνή, τα γράμματα της γραφής, τις συμφωνίες και τους χορούς. Γιατί; Απλά ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου.
Αυτός κατορθώνει ώστε η ματιά του καθένα μας να μη μένει βλέμμα βοδιού, αλλά να γίνεται βιβλίο ανοιχτό να το διαβάζεις. Χωρίς το δάσκαλο ο λόγος θα σάπιζε άχρηστος μέσα στο έλος του κρανίου μας. Όπως σαπίζει άχρηστο το τραίνο που ρεμίζαρε για πάντα στο σταθμό… Μ’ ένα λόγο, ο δάσκαλος είναι ο ποιητής του ανθρώπου… Αν έλειπαν οι δάσκαλοι, η γη μας θα ’ταν τυφλή. Και το σύμπαν ανυπόστατο…Και θυμηθείτε: Ο Νεύτων, ο Χάμπλ, ο Αϊνστάιν και οι άλλοι που μίλησαν στο τηλέφωνο με το θεό ήσαν όλοι τους δάσκαλοι.
Δημήτρης Λιαντίνης, Τα Ελληνικά
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons -Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή4.0.
