[slideboom id=605396&w=425&h=370]

[slideboom id=605392&w=425&h=370]

[slideboom id=620180&w=425&h=370]

Υδροβιότοποι είναι περιοχές που συνδυάζουν το υδάτινο με το χερσαίο περιβάλλον δίνοντας τη δυνατότητα συνύπαρξης σε πολλούς διαφορετικούς οργανισμούς. Σαν υδροβιότοποι αναφέρονται, σύμφωνα με τη σύμβαση Ramsar, «εκτάσεις που καλύπτονται φυσικά ή τεχνητά, μόνιμα ή εποχιακά από στάσιμα ή ρέοντα γλυκά, υφάλμυρα ή αλμυρά νερά, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι εκτάσεις που καλύπτονται από θαλάσσιο νερό, του οποίου το βάθος δεν υπερβαίνει τα 6 μέτρα κατά την άμπωτη». Η οικολογική σημασία των υδροβιοτόπων αναγνωρίστηκε παγκόσμια με τη σύμβαση που υπογράφτηκε το 1971, στο Ramsar του Ιράν, και από την Ελλάδα. Με αυτή καθορίστηκαν οι υγρότοποι διεθνούς σημασίας και το πλαίσιο προστασίας τους. Ένα από τα στοιχεία που κάνουν εξαιρετική τη σημασία των υδροβιοτόπων της χώρας μας είναι το ότι αποτελούν σταθμούς στο ταξίδι των αποδημητικών πουλιών ή τόπους όπου ξεχειμάζουν. Τα μέρη αυτά εμπλουτίζονται με υλικά που μεταφέρουν τα ποτάμια και οι παλίρροιες της θάλασσας και ευνοούν την ανάπτυξη πλούσιας βλάστησης που δίνει τη δυνατότητα επιβίωσης σε πλήθος οργανισμών. Επιπρόσθετα, οι υγρότοποι ρυθμίζουν την υδρομηχανική ισορροπία και το κλίμα της περιοχής (μετριάζοντας τον καύσωνα και το υπερβολικό ψύχος). Από τη σύμβαση Ramsar προστατεύονται 11 υγρότοποι στη χώρα μας. Αυτοί ειναι :Ο υδροβιότοπος του Αμβρακικού,το Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα, το Δέλτα Έβρου, το Δέλτα Νέστου, η Λίμνη Βιστονίδα και  η λιμνοθάλασσα Πόρτο Λάγος ,  η Λίμνη Βόλβη και Κορώνεια, η Λίμνη Ισμαρίδα και το σύμπλεγμα λιμνοθαλασσών Θράκης,η Λίμνη Κερκίνη, η Λίμνη Μικρή Πρέσπα, η  Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου , η Λιμνοθάλασσα Κοτύχι και δάσος Στροφυλιάς. Εκτός από αυτούς υπάρχουν και τουλάχιστον 20 άλλοι υγρότοποι εξαιρετικής σημασίας στη χώρα μας, όπως το Δέλτα των ποταμών Αχελώου, Λούρου και Άραχθου και η λίμνη Βεγορίτιδα.

αργυροπελεκάνος

σταχτοτσικνιάς

καλαμοκάνας

λιβελούλα

δεντροβάτραχος

Το Κολοσσαίο άρχισε να κατασκευάζεται στην εποχή του Βεσπασιανού το 72 μ.Χ., συνεχίστηκε την εποχή του Τιτου και ολοκληρώθηκε όταν ήταν αυτοκράτορας ο Δομιτιανός 80 μ.Χ. Ονομαζόταν αμφιθέατρο των Φλαβίων, από το όνομα της δυναστείας των αυτοκρατόρων που το έκτισαν. Για να κατασκευαστεί, εργάστηκαν χιλιάδες Ιουδαίοι αιχμάλωτοι που είχαν συλληφθεί από τον Τίτο μετά την καταστροφή των Ιεροσολύμων. Πήρε το όνομά του από το κολοσσαίο άγαλμα του Νέρωνα (Ο Κολοσσός), που βρισκόταν στην τοποθεσία που χτίστηκε.

Μπορούσε να χωρέσει 45.000 θεατές και είχε σχήμα έλλειψης με περιφέρεια 524 μέτρων. Οι διαστάσεις του ήταν τεράστιες: 156 x 188 μέτρα και το ύψος του έφτανε τα 48 μέτρα και είχε 4 ορόφους. Από αυτούς, οι τρεις πρώτοι είχαν αψίδες και ο 4ος 40 παράθυρα. Πάνω από τον 4ο όροφο υπήρχε στοά. Ο τελευταίος όροφος προοριζόταν για τις γυναίκες και τις κατώτερες τάξεις των πολιτών, ενώ ο πρώτος για τους επιφανείς πολίτες. Το εσωτερικό του ήταν χωρισμένο σε κερκίδες, ενώ στο κέντρο του είχε κονίστρα που χωριζόταν από τις κερκίδες με ένα ψηλό βάθρο. Κάτω από την κονίστρα βρίσκονταν τα υπόγεια. Εκεί βρίσκονταν τα κλουβιά με τα ζώα, τα οποία μπορούσαν να ανυψωθούν για να ανεβαίνουν τα ζώα στην αρένα, καθώς και οι μηχανικές συσκευές του κτηρίου. Πάνω από την αρένα υπήρχε μια μεγάλη τέντα, προκειμένου οι θεατές να προστατεύονται από τον ήλιο. Οι θεατές έμπαιναν στο κτήριο μέσα από 80 εισόδους, 4 από τις οποίες χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά από τους ρωμαίους γερουσιαστές και άρχοντες. Οι πολλές πύλες έδιναν στο Κολοσσαίο τη δυνατότητα να γεμίσει μέσα σε 15 λεπτά, και να αδειάσει μέσα σε μόλις 5. Στην κονίστρα (αρένα) οδηγούσαν δύο πύλες: η «πύλη της ζώσης σαρκός», από την οποία οι μονομάχοι εισέρχονταν στην αρένα, και η «νεκρική πύλη», από την οποία απομακρύνονταν οι νεκροί της μάχης. Το Κολοσσαίο έμεινε θρυλικό ως το κέντρο των αιμοχαρών θεαμάτων που απολάμβανε η ρωμαϊκή αυλή στην εποχή της παρακμής της. Η ορχήστρα είχε διαμορφωθεί κατάλληλα για να πραγματοποιούνται ναυμαχίες, μονομαχίες και θηριομαχίες τις οποίες χρηματοδοτούσαν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες. Εκεί γίνονταν επίσης μαρτύρια χριστιανών.

Στο Κολοσσαίο πραγματοποιούνταν αγώνες με ελεύθερη είσοδο, οι οποίοι διοργανώνονταν από τους αυτοκράτορες για να αυξάνουν τη δημοτικότητά τους. Οι αγώνες διαρκούσαν μία μέρα ή και περισσότερες. Ξεκινούσαν με κωμικές πράξεις και εξωτικά ζώα, και ολοκληρώνονταν με τις μονομαχίες μεταξύ ζώων και μονομάχων, ή μόνο μεταξύ μονομάχων. Οι μονομάχοι ήταν αιχμάλωτοι πολέμου ή δούλοι. Το 80 μ.Χ. πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Κολοσσαίου, με αγώνες που διήρκεσαν συνολικά 100 ημέρες. Το Κολοσσαίο λειτούργησε για περίπου 400 χρόνια, με μια διακοπή μεταξύ των ετών 217-238 μ.Χ., εξαιτίας ενός κεραυνού που κατέστρεψε μεγάλο τμήμα του.

Πηγή: Βικιπαίδεια

Πατήστε εδώ για να δείτε μια τρισδιάστατη απεικόνιση του Κολοσσαίου.

Πάνθεον (Ρώμη)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Πάνθεον της Ρώμης

Το Πάνθεον της Ρώμης
Τοποθεσία	Piazza della Rotonda,Ρώμη
Ημερομηνία Κατασκευής	-27 και 125
Εντολείς	Αγρίππας, Αδριανός
Τύπος Κατασκευής	Ναός

Το Πάνθεον της Ρώμης είναι αρχαία θρησκευτική κατασκευή η οποία βρίσκεται στην Piazza della Rotonda (Ρώμη). Κατασκευάστηκε ύστερα από εντολή του Αγρίππα κατά τον 1ο αιώνα π.Χ. και υπέστη αρκετές καταστροφές από πυρκαγιές, με αποτέλεσμα να ανακατασκευαστεί πλήρως από τον Αδριανό στις αρχές του 2ου αιώνα μ.Χ. Αρχικά, το Πάνθεον ήταν ναός αφιερωμένος σε όλες τις θεότητες της Αρχαίας Ρώμης. Μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία κατά τον 7ο αιώνα. Αποτελεί το μεγαλύτερο σε μέγεθος ρωμαϊκό μνημείο που να έχει διασωθεί έως σήμερα, σχεδόν άφθαρτο, λόγω της ασταμάτητης χρήσης του έως και σήμερα. Έχει δώσει την ονομασία του σε συνοικία της Ρώμης.

Η ονομασία του πάνθεον προέρχεται από το αρχαιοελληνικό επίθετο πάνθειον, το οποίο σημαίνει «όλων των θεών». Η πλειοψηφία των Ρωμαίων συγγραφέων το αναφέρουν με την ελληνική του ονομασία Πάνθεον. Η εκλατινισμένη εκδοχή του ονόματός του,Pantheum απαντάται στον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο.

Το Πάνθεον διέθετε τον μεγαλύτερο θόλο σε όλη την Αρχαιότητα (43,3 μέτρα διαμέτρου στο εσωτερικό του), ο οποίος και παραμένει έως σήμερα ο μεγαλύτερος από béton non-armé. Έπειτα από σχεδόν δύο χιλιετίες, η αξιοσημείωτη αυτή κατασκευή δεν παρουσιάζει κανένα σημάδι κατάρρευσης, παρά τις αρκετές αφαιρέσεις τμημάτων της διακόσμησής του, καθώς και τις επαναλαμβανόμενες τελουρικές κινήσεις^[1].

Δείτε το εδώ  το εξωτερικό του σε τρισδιάστατη απεικόνιση και εδώ το εσωτερικό του.

Επίσης εδώ μπορείτε να δείτε τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή έξω από το Πάνθεον μέσα από ζωντανή κάμερα!

Tι είναι οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας

Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας είναι μορφές ενέργειας που μπορεί να εκμεταλλευθεί ο άνθρωπος για να παράξει ηλεκτρισμό και να ικανοποιήσει τις ανάγκες της σύγχρονης ζωής του χωρίς να επιβαρύνει το φυσικό περιβάλλον. Είναι δηλαδή πηγές που δεν εκπέμπουν βλαβερά αέρια για το περιβάλλον.
Παρακάτω παρουσιάζονται αναλυτικά.

Η αιολική ενέργεια  είναι μια ανανεώσιμη πηγή ενέργειας η οποία παρέχει δυναμικό για μεγάλης κλίμακας παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με τη χρήση ανεμογεννητριών χωρίς σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Οι ανεμογεννήτριες (οριζόντιου ή κατακόρυφου άξονα) χρησιμοποιούνται τόσο μαζί με μπαταρία σε μικρές εγκαταστάσεις όσο και συμπληρωματικά μαζί με φωτοβολταϊκά στοιχεία, και είναι τις περισσότερες φορές συνδεδεμένες με το δίκτυο. Η επερχόμενη απελευθέρωση της ηλεκτρικής ενέργειας το 2001 έχει οδηγήσει στην κατασκευή πολλών αιολικών πάρκων ανά την Ελλάδα.

Τι είναι η Υδροηλεκτρική Ενέργεια