Α. Το αμάρτημα της μητρός μου
1. Πώς αντιμετώπιζε η μάνα την Αννιώ και γιατί;
2. Ποια ήταν η σχέση της Αννιώς με τα αδέρφια της;
3. Με ποια μέσα και τρόπους προσπαθούσε να αντιμετωπίσει η μάνα την αρρώστια της Αννιώς;
4. Να περιγράψετε τη σκηνή όπου η Αννιώ και η οικογένειά της βρίσκονται στην εκκλησία.
5. Για ποιους λόγους η μάνα υιοθετούσε συνέχεια κορίτσια;
6. Πώς παρουσιάζεται η σχέση της μάνας με τον Γιωργή ;
7. Η στάση του Γιωργή απέναντι στη μάνα ήταν πάντα η ίδια ή όχι ; Να αιτιολογήσετε την απάντησή σας.
Β. Το μόνον της ζωής του ταξείδιον
1. Πώς παρακινήθηκε ο πρωταγωνιστής να γίνει ράφτης;
2. Με ποια κατάσταση ήρθε αντιμέτωπος όταν πήγε στο παλάτι;
3. Ποιες δοξασίες σχετίζονται με τους μελλοθάνατους;
4. Να περιγράψετε τη σχέση της γιαγιάς με τον παππού.
5. Για ποιους λόγους ο παππούς δεν μπόρεσε να κάνει τα ταξίδια που επιθυμούσε;
6. Τι σημαίνει ο τίτλος «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον»;
Γ. Ο Μοσκώβ Σελήμ
1. Πώς περιγράφεται ο Σελήμ από τους ντόπιους;
2. Για ποιο λόγο στρατολογήθηκε ο Σελήμ την πρώτη φορά;
3. Ποια ήταν η τύχη του μεγάλου του αδελφού;
4. Να παρουσιάσετε τη σχέση του Σελήμ με τον πατέρα του.
5. Με ποιο τρόπο μεταβάλλεται η στάση του Σελήμ απέναντι στους Ρώσους και γιατί;
6. Με ποια κατάσταση βρέθηκε αντιμέτωπος ο Σελήμ, όταν γύρισε στην πατρίδα του;
19 Απριλίου, 2013 @ 11:50 μμ
1. Α. Το αμάρτημα της μητρός μου
3. 3. Η μάνα αγωνίζεται να σώσει την Αννιώ με κάθε πιθανό τρόπο. Αφού εξαντλεί τις μεθόδους που βασίζονται στη λογική και την επιστήμη, επιστρατεύει τα μέσα που χρησιμοποιούσε τότε ο λαός δηλαδή: γιατροσόφια, φυλαχτά, βότανα, προσευχές. Σπαταλά όλη την πατρική περιουσία σε κομπογιαννίτες και γυρολόγους οι οποίοι της υπόσχονται να γιατρέψουν το κορίτσι. Η τελευταία της προσπάθεια και ελπίδα είναι η εκκλησία. Μετά από τη συμβουλή του ιερέα θα πάρει την Αννιώ και θα μείνουν μερόνυχτα πάνω στο ιερό δίχως να σκέφτεται πως έτσι όχι μόνο δε βοήθησε την άρρωστη, αλλά χειροτέρευε την κατάσταση της. Αν σκεφτούμε βέβαια την αγωνία της, τη θέληση της να σώσει το σπλάχνο της και τις προλήψεις της εποχής στην οποία ζει κατά βάθος τη δικαιολογούμε.Β. Το μόνον της ζωής του ταξείδιον
5. Ο τίτλος που δίνει ο Βιζυηνός στο συγκεκριμένο διήγημα δεν είναι φυσικά καθόλου τυχαίος. Ο κεντρικός ήρωας, ο παππούς σχεδόν καθ΄όλη τη διάρκεια της αφήγησης, λέει στο παιδί ιστορίες από μακρινούς τόπους και μαγικές περιπλανήσεις, οποίες εξάπτουν τη φαντασία και την περιέργεια του μικρού. Διηγείται τόσο παραστατικά και με λεπτομέρειες τα ταξίδια που και ο εγγονός αλλά και εμείς οι αναγνώστες θεωρούμε πως έχει επισκεφθεί τα μέρη στα οποία αναφέρεται. Προς μεγάλη έκπληξη όλων, ο παππούς τυχαία προς το τέλος φανερώνει πως έχει φθάσει μόνο μέχρι το σημείο που φαίνεται από το σπίτι τους. Αυτό είναι λοιπόν στη πραγματικότητα το μόνο ταξίδι της ζωής του παππού, παρόλο που στη φαντασία του είχε “δεί” τόσα πολλά μέρη και είχε “κάνει” αναρίθμητα ταξίδια. Για άλλη μία φορά το μυστήριο του τίτλου λύνεται περίπου στο τέλος της ιστορίας.
5Γ. Ο Μοσκώβ Σελήμ 4. Ο πατέρας του Σελήμ, ίσως επειδή η μητέρα του μη έχοντας κόρη του ντύνει κορίτσι πράγμα που ενδεχομένως κάνει τον πατέρα να ντρέπεται, είναι ψυχρός και αδιάφορος απέναντι σε αυτό του το γιο. Ότι και αν κάνει το παιδί, εκείνος το περιφρονεί. Ο Σελήμ από τη δική του πλευρά, θαυμάζει τον πατέρα και τον θεωρεί όμορφο και επιβλητικό. Όταν η μητέρα του ανακοινώνει ότι ο πατέρας βρήκε άλλη γυναίκα και δεν τους αγαπά πια, εκείνος δεν τον θυμώνει, αλλά το βρίσκει λογικό να αρέσει τέτοιος άντρας στις γυναίκες. Παρόλο που ο πατέρας δεν εκτιμά τη θυσία που στο μεγάλο αδελφό και μάλιστα βροντοφωνάζει πως αυτός είναι υπεύθυνος που πέθανε ο μεγάλος του γιος, ο Σελήμ θα τον βοηθήσει και θα του σταθεί όταν ο πατέρας θα βρεθεί σε άθλια κατάσταση από το μεθύσι και το χάσιμο της περιουσίας του.
20 Απριλίου, 2013 @ 11:48 πμ
Α5
Ο λόγος που η μάνα υιοθετούσε συνέχεια κορίτσια αποκαλύπτεται στο τέλος του διηγήματος, ύστερα από μία εξομολόγηση στον συγγραφέα και γιο της, τον Γιωργή. Κατά την εξομολόγηση της μάνας, όταν ζούσε ο άντρας της και η ίδια δεν είχε αποκτήσει ακόμα κάποιο από τα παιδιά που αναφέρονται στο διήγημα, ένα τραγικό γεγονός είχε συμβεί. Η μάνα είχε γεννήσει πρώτα ένα κορίτσι, μεγάλη επιθυμία του άντρα της. Σε μία γιορτή, όμως, το ζευγάρι είχε χορέψει και είχε πιει πολύ με αποτέλεσμα όταν γύρισαν σπίτι, να κοιμηθούν. Επειδή η μάνα θεώρησε ότι δεν ήταν σωστό να αφήσει το παιδί νηστικό, το πήρε να το θηλάσει ξαπλωμένη. Έτσι, το νεογέννητο κορίτσι πέθανε, γιατί η μάνα κατά λάθος αποκοιμήθηκε και το πλάκωσε. Συνεπώς, το αίσθημα της ενοχής που την έπνιγε , δηλαδή ότι είχε σκοτώσει το ίδιο της το κορίτσι, την οδηγούσε στο να υιοθετεί κορίτσια, γεγονός που πίστευε ότι θα την εξιλεώσει από το αμάρτημά της.
Β1
Ο μικρός, ήδη από την αρχή του έργου μας εξιστορεί το λόγο που τον οδήγησε να ακολουθήσει το επάγγελμα του ράφτη. Ο πολυταξιδεμένος, όπως παρουσιάζεται, παππούς του του αφηγούνταν ιστορίες τις οποίες πολλές φορές ο παππούς έλεγε ότι τις είχε ζήσει ο ίδιος. Μία από αυτές μιλούσε για την ιστορία ενός μικρού ράφτη που τον ερωτεύτηκε η κόρη του βασιλιά. Σύμφωνα με την ιστορία, η βασιλοπούλα παρακάλεσε τον πατέρα της να ζητήσει από τον ράφτη να την παντρευτεί. Ο βασιλιάς, όμως, για να δοκιμάσει το ραφτόπουλο, του ζήτησε να ράψει μέσα σε μία νύχτα φορέματα χωρίς ραφή, πράγμα που ο μικρός ράφτης έκανε με την βοήθεια μίας νεράιδας. Ο αφηγητής, λοιπόν, έχοντας στο νου του αυτό, έγινε ράφτης με την ελπίδα να τον ερωτευτεί κάποια βασιλοπούλα, αν και, όπως μαθαίνουμε στη συνέχεια, δεν τα κατάφερε.
Β6
Ο τίτλος του διηγήματος αναφέρεται στο μοναδικό ταξίδι που έκανε ο παππούς του μικρού, δηλαδή τον θάνατο. Κάτι τέτοιο αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη του αφηγητή αλλά και του αναγνώστη, καθώς ο τίτλος εκφράζει μία αντίθεση, αφού ο παππούς ισχυριζόταν ότι έχει ταξιδέψει πολύ και ότι έχει ζήσει πολλές στιγμές που εντυπωσίαζαν τον μικρό. Ακόμη, ο τίτλος του διηγήματος φανερώνει την θλίψη του αφηγητή επειδή ο ίδιος είχε πολύ έντονα στο μυαλό του τις εμπειρίες του παππού του, τόσο, που αυτές μάλιστα συντέλεσαν στο να επιλέξει επάγγελμα, το επάγγελμα του ράφτη. Μάλιστα, η απογοήτευση του αφηγητή ενισχύεται γιατί ο άνθρωπος που του είπε ψέματα είναι ο πολυαγαπημένος του παππούς, ο οποίος τώρα πεθαίνει και έτσι ο αφηγητής δεν θα μπορεί να έχει την ευκαιρία να τον ρωτήσει γιατί το έκανε αυτό.
ΘΑΝΟΣ ΠΑΠΑΧΑΜΟΣ Β5 , Β1β
3 Μαΐου, 2013 @ 5:15 μμ
ΔΗΜΗΤΡΑ ΡΩΣΣΟΠΟΥΛΟΥ
Α. Το αμάρτημα της μητρός μου
1. Ποια ήταν η σχέση της Αννιώς με τα αδέρφια της;
Στην αρχή του διηγήματος ο Βιζυηνός μας περιγράφει τη σχέση της Αννιώς με τα αδέρφια της. Η Αννιώ αγαπά τα αδέρφια της και η μόνη της χαρά είναι να βρίσκεται κοντά τους. Παρά το γεγονός ότι η μητέρα τους της συμπεριφέρεται με ιδιαίτερο τρόπο και της παρέχει ποικίλες περιποιήσεις, όπως για παράδειγμα της αγοράζει καινούργια ρούχα και της επιτρέπει να πηγαίνει σχολείο όποτε θέλει, η κοπέλα δεν υιοθετεί υπεροπτική και περιφρονητική στάση απέναντι στα αδέρφια της, αλλά παραμένει καλοσυνάτη. Από την άλλη πλευρά και τα αγόρια δεν αντιμετωπίζουν με ζήλια την υπερβολική αγάπη που της δείχνει η μητέρα τους, διότι είναι το μοναδικό κορίτσι της οικογένειας και είναι φιλάσθενη. Με τη στάση τους μάλιστα, ενθαρρύνουν αυτή την ευνοϊκή μεταχείριση. Επιπλέον, η αγάπη της Αννιώς δηλώνεται έμπρακτα μέσα από το γεγονός ότι τους δίνει κρυφά τα «αρρωστικά» που της προσέφεραν και δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσά τους. Επομένως, γίνεται σαφές ότι η σχέση της Αννιώς με τα αδέρφια της βασίζεται στην αγάπη και την τρυφερότητα, συναισθήματα που είναι αμοιβαία.
Β. Το μόνον της ζωής του ταξείδιον
2. Πώς παρακινήθηκε ο πρωταγωνιστής να γίνει ράφτης;
Στην αρχή του διηγήματος βλέπουμε ότι ο πρωταγωνιστής, που πρόκειται για ένα μικρό παιδί πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να δουλέψει ως μαθητευόμενος ράφτης. Είναι πολύ χαρούμενος με αυτή την εξέλιξη, διότι έχει επηρεαστεί από τις ιστορίες που του έχει διηγηθεί ο παππούς του, στον οποίο έχει απόλυτη εμπιστοσύνη. Σύμφωνα με αυτές, οι βασιλοπούλες ερωτεύονται τα μικρά ραφτόπουλα, επειδή τους έχουν αδυναμία και ιδίως σε όσα ξέρουν να τραγουδούν. Όταν τα ερωτευτούν , αρρωσταίνουν και για να γίνουν καλά, ζητούν από τον πατέρα τους να τις παντρέψει με το ραφτόπουλο. Τότε, ο βασιλιάς φορώντας την κορώνα του πηγαίνει σε εκείνο και του ζητάει να παντρευτεί την κόρη του, αφού όμως πρώτα αποδείξει ότι είναι άξιο γι΄αυτό. Έτσι, το ραφτόπουλο πρέπει να φέρει εις πέρας ένα κατόρθωμα. Σε περίπτωση που τα καταφέρει ο βασιλιάς του δίνει την κόρη του, διαφορετικά το σκοτώνει. Χάρη σε αυτές τις διηγήσεις, ο πρωταγωνιστής φτάνει στην Κωνσταντινούπολη με την ελπίδα ότι σε λίγες ημέρες θα επιστρέψει στο χωριό του με την πιο όμορφη βασιλοπούλα.
4. Να περιγράψετε τη σχέση της γιαγιάς με τον παππού.
Μέσα από το διήγημα φαίνεται η σχέση της γιαγιάς με τον παππού. Αυτό που θα περιμέναμε είναι ο παππούς να διαθέτει δύναμη και να επιβάλλεται στη γιαγιά, ενώ εκείνη να είναι αδύναμη και υποταγμένη. Ωστόσο, τα στερεότυπα ανατρέπονται και οι ρόλοι αντιστρέφονται, καθώς στην πραγματικότητα ο παππούς είναι αδύναμος και η γιαγιά αρκετά δυναμική. Πιο συγκεκριμένα, η συμπεριφορά της απέναντι στον παππού είναι αυταρχική, εγωιστική και καταπιεστική, διότι κάθε φορά που ο ίδιος ετοίμαζε κάποιο ταξίδι, εκείνη προέβαλλε κάποια πρόφαση, ώστε να τον εμποδίσει και τελικά ταξίδευε με τον αδερφό της, αφήνοντας πίσω τον παππού. Από την άλλη πλευρά, βλέπουμε ότι ο παππούς υποτάσσεται σε οποιαδήποτε απόφαση της γιαγιάς χωρίς καμία αντίρρηση, επειδή είναι αφοσιωμένος σε εκείνη. Συνεπώς, η σχέση ανάμεσα στη γιαγιά και τον παππού έρχεται σε αντίθεση με τα δεδομένα της εποχής.
3 Μαΐου, 2013 @ 5:22 μμ
A. 1)
Η μάνα αγαπούσε ιδιαίτερα την Αννιώ, ήταν προσκολλημμένη σε αυτήν και την αντιμετώπιζε διαφορετικά από τα υπόλοιπα παιδιά της. Φρόντιζε την κόρη της περισσότερο από τους γιους της, η στάση της προς τους οποίους ήταν μάλλον αδιάφορη και δεν ήταν αυστηρή μαζί της, ενώ έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να τη σώσει όταν αρρώστησε. Τα παιδιά βέβαια απέδιδαν την αδυναμία της μητέρας τους στην Αννιώ στην ασθένεια της αδερφής τους, αλλά η αδυναμία αυτή “ξεπέρασε τα όρια” στα μάτια του μικρού Γιωργή, όταν άκουσε τη μητέρα του να προσεύχεται για την υγεία της αδερφής του με αντάλλαγμα τη ζωή ενός από τα αγόρια. Η πραγματική, όμως, αιτία αυτής της μεροληπτικής στάσης δεν αποκαλύπτεται παρά μόνο στο τέλος του διηγήματος, όταν η μάνα αφηγείται στο Γιωργή το “αμάρτημά της”, το πώς η αμέλειά της οδήγησε στο θάνατο της πρώτης της κόρης. Μετά από αυτό το περιστατικό η μάνα βασανιζόταν για χρόνια από ενοχές. Αφού γεννήθηκε η Αννιώ, άρχισε να τη φροντίζει υπερβολικά, ανησυχώντας για αυτή και προσπαθώντας να εξιλεωθεί για το λάθος της, ενώ η αρρώστια του κοριτσιού ενίσχυε ακόμα περισσότερο την εμμονή της μάνας να το προστατεύσει.
Α. 2)
Η σχέση της Αννιώς με τα αδέρφια της είναι πολύ καλή, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικογένεια. Η Αννιώ είναι ευγενική, καλοσυνάτη και τρυφερή απέναντι στα αδέρφια της και δεν επηρεάζεται από τη μεροληπτική στάση της μητέρας της απέναντί της, ώστε να αναπτύξει υπεροπτική συμπεριφορά. Αγαπά εξίσου όλα τα αδέρφια της και δεν κάνει διακρίσεις, όπως φαίνεται από το γεγονός ότι μοιράζεται τους καρπούς που της δίνουν οι γείτονες μαζί τους, κρυφά μάλιστα από τη μάνα, αλλά και από την άρνησή της να επιλέξει ένα από τα αδέρφια της για να μείνει μαζί της στην εκκλησία. Ούτε η αρρώστια της μικρής επηρεάζει αρνητικά το χαρακτήρα της, αλλά παραμένει υπομονετική και φιλική με όλους. Τα αγόρια από την άλλη αγαπούν πολύ την αδερφή τους και νοιάζονται για αυτή, συναισθήματα που ενισχύονται από την ασθένειά της. Παραβλέπουν την παραμέλησή τους από τη μητέρα τους και η υπερβολική αγάπη της για την Αννιώ δεν τους προκαλεί ιδιαίτερη ζήλια, καθώς την αποδίδουν στην ασθένεια της μικρής.
B. 6)
Στο διήγημα ο παππούς παρουσιάζεται από τον εγγονό του και αφηγητή ως ένας άνθρωπος πολυταξιδεμένος και σοφός, που έχει δει και ζήσει πολλά. Ο αφηγητής φαίνεται να τον θαυμάζει, να τον εμπιστεύεται και να έχει μια ιδιαίτερη σχέση μαζί του, καθώς και να έχει επηρεαστεί από τις ιστορίες που του αφηγείται όλα αυτά τα χρόνια. Η παραστατικότητα των αφηγήσεων του παππού έκαναν τον αφηγητή και τελικά και τον αναγνώστη, να πιστεύει πως ο παππούς έχει όντως ταξιδέψει στους τόπους των ιστοριών του. Στο τέλος του διηγήματος όμως ο παππούς αποκαλύπτει πως όλες αυτές τις ιστορίες τις έχει φέρει από τα ταξίδια της η γιαγιά, ενώ ο ίδιος έχει ταξιδέψει μόλις μέχρι την κορυφή του βουνού που φαίνεται από το σπίτι τους. Ο τίτλος του διηγήματος, που έρχεται σε αντίθεση με την εικόνα του πολυταξιδεμένου παππού και εκπλήσσει τον αναγνώστη, αναφέρεται σε δύο ταξίδια: Στο μοναδικό πραγματικό ταξίδι του παππού μέχρι το βουνό και στο τελευταίο του ταξίδι, το θάνατό του στο τέλος του διηγήματος.