Το παρακάτω άρθρο θα σας φανεί πολύ χρήσιμο. Πηγή iatronet.gr Η αποτύπωση των γνωστών και αγαπημένων συμπεριφορών…
Πολλές φορές συμβαίνει αυτό που θεωρούμε εμείς αυτονόητο να ακούγεται σε άλλους μια μακρινή ουτοπία. Το να έχουμε καλές σχέσεις με τους συναδέλφους μας, για παράδειγμα, δεν είναι κάτι που συμβαίνει σε όλες τις δουλειές. Το να μπορούμε να μοιραζόμαστε μαζί τους τα προσωπικά μας, να βοηθάμε ο ένας τον άλλο για να ολοκληρωθεί ένα project ταχύτερα, ακόμα και να «αλληλοκαλυπτόμαστε» όταν υπάρχει ανάγκη, σε κάποιους ακούγεται εξωπραγματικό.
Ακόμα χειρότερα, δεν είναι λίγοι οι φίλοι που μου παραπονιούνται πως στο γραφείο υποφέρουν, πως υπάρχει κάποιος ή κάποια που τους εκνευρίζει μονίμως και τους βάζει «τρικλοποδιές», που επιστρέφουν καθημερινά σπίτι με κλάματα ενώ σκέφτονται μέχρι και να παραιτηθούν από τη δουλειά που κατά τ’ άλλα τους ευχαριστεί. Και με τον καιρό, προς μεγάλη μου απογοήτευση, ανακαλύπτω πως οι φίλοι αυτοί… πολλαπλασιάζονται.
Ένα από τα πιο συνηθισμένα προφίλ του/της «συνάδελφου-σαμποτέρ» είναι αυτό του/της τόσο ανασφαλούς που προσπαθεί να αναδειχθεί μειώνοντας τους άλλους. Αν, λοιπόν, αυτήν την εποχή απολαμβάνετε την εύνοια των αφεντικών σας, αποβλέποντας σε μία προαγωγή που κερδίσατε με το σπαθί σας, προετοιμαστείτε γιατί θα αποτελέσετε στόχο συκοφαντιών για το συγκεκριμένο άτομο.
Άλλες υποκατηγορίες τέτοιων δύσκολων, δυσάρεστων ή προβληματικών συναδέλφων αποτελούν όσοι: δημιουργούν προβλήματα σε άλλους συναδέλφους, διαδίδουν φήμες και κουτσομπολιά, αποθαρρύνουν ή κριτικάρουν τη δουλειά των άλλων, δεν συνεργάζονται, δεν προσπαθούν αρκετά όταν τους ανατίθεται μία ομαδική δουλειά, δεν είναι πρόθυμοι να ακούσουν, έχουν πάντα να πουν κάτι αρνητικό για κάποιον ή για κάτι. Σε γενικές γραμμές, «συνάδελφοι-σαμποτέρ» είναι όσοι το κάνουν αδύνατο να συνεργαστεί κανείς μαζί τους.
Και βεβαίως να προσθέσω σε όλα αυτά ότι μάλλον δεν αξίζει να ασχολούμαστε μαζί τους, όσο γίνεται βέβαια. Η συμπεριφορά αυτή αποτελεί εξωτερίκευση προσωπικών προβλημάτων, όπως μειονεξία, χαμηλή αυτοεκτίμηση, έλλειψη ενδιαφερόντων, κακία, που παρέμειναν για καιρό άλυτα και έτσι θα τους συντροφεύουν για μια ζωή. Μάλλον αυτή είναι και η μεγαλύτερη τιμωρία τους. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι …
1 Απριλίου, 2011 @ 8:14 μμ
Όλοι περνάμε κάπως άσχημα καθημερινά…
Και θα σας πω κάτι που είπε κάποτε κάποιος…”το λόφο να μην το κάνεις βουνό!”