Υπήρχε μια εποχή που το εξωσχολικό διάβασμα ήταν συνυφασμένο με το καλοκαίρι. Ησυχα, ζεστά μεσημέρια, με μοναδικό ήχο το γύρισμα των σελίδων ενός βιβλίου. Θυμάμαι το αίσθημα της απόλυτης ανεμελιάς. Τα σχολεία είχαν κλείσει και όπου να ‘ναι θα ακολουθούσε η τελετουργική βόλτα στα βιβλιοπωλεία για την επιλογή. Δεν χρειαζόταν να είναι πολλά τα βιβλία που θα διαλέγαμε, μπορούσε να ήταν μόνο ένα. Το ένα, που θα γινόταν το ταξίδι και ο κόσμος μας για όλο το καλοκαίρι.
Δεν μπορώ να πω πως ήμαστε πιο τυχεροί ή πιο άτυχοι που δεν σερφάραμε από μικροί στο Internet, αφού πια πρώτη εγώ παθαίνω στερητικό σύνδρομο στις διακοπές όταν δεν έχω πρόσβαση στα email μου… Απολαμβάναμε πάντως μια υπέροχη, χαμένη στα σίγουρα, γαλήνη. Πίεση δεν υπήρχε, στο κάτω κάτω πώς αλλιώς θα περνούσαν τα μεσημέρια; Ετσι το βιβλίο είχε την ικανότητα να γίνεται φίλος κι αυτή ήταν η μαγεία: ένας συνδυασμός ξεκούρασης, ονειροπόλησης και αυτάρκειας.
Περισσότερα στο http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_26/06/2010_405930
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.