Γράφουν η Γιούλη Χρονοπούλου και η Έφη Γρουσουζάκου
Ημερολόγιο
Τρίτη 14/12
Άφιξη στον Πύργο (καιρός αίθριος). Ξενοδοχείο (ζεστό και φιλόξενο). Νομαρχία. Ο Χρήστος (Ραχιώτης), που εκπροσώπησε την Εκπαιδευτική Τηλεόραση τις πρώτες μέρες του φεστιβάλ, είχε στήσει ήδη περίπτερο. Επαφές με τους υπευθύνους, κυρίως τον Νίκο Θεοδοσίου και τα «ζιζάνιά» του. Προπαγανδίζουμε το διαγωνισμό νεανικού βίντεο που διοργανώνουμε, ενημερώνουμε για τα προγράμματά μας. Φωτογραφίζουμε και βιντεοσκοπούμε τις γύρω μας δραστηριότητες, ενημερώνουμε το Twitter. Κινηματογράφος «Απόλλων», προβολές διαγωνιστικού τμήματος. Ζούμε τον παλμό του φεστιβάλ. Μοιραζόμαστε την εμπειρία, μοιράζουμε το χειροκρότημα.
Τετάρτη 15/12
Πρωινή εξόρμηση στα διάφορα εργαστήρια του φεστιβάλ. Ξεκίνημα από τη Νομαρχία. Βιντεοσκοπούμε τη ραδιοφωνική εκπομπή που οργανώνει καθημερινά το Ζιζάνιο, συνομιλούμε με τους (απροσδόκητα ώριμους) πιτσιρικάδες που παίρνουν συνέντευξη από συνομηλίκους τους Ούγγρους σχετικά με τη συμμετοχή τους στο φεστιβάλ.
Πηγαίνουμε στην Παλιά Αγορά, για να βιντεοσκοπήσουμε εργαστήρια.
Αθρόα συμμετοχή, ενθουσιασμός, πολυχρωμία, δημιουργικότητα στο εργαστήριο κατασκευής ρούχων από ανακυκλωμένα υλικά. Εκεί βρίσκεται και η ομάδα των Ρώσων με τα παιδάκια που πάσχουν από βαριές παθήσεις και τους εθελοντές εκπαιδευτές τους. Ένας απ’ αυτούς μας μιλά γι’ αυτή την προσφορά, για το εργαστήριο κινουμένου σχεδίου που συντηρούν εθελοντικά στην Αγία Πετρούπολη. Μας συγκινεί.
Στο εργαστήριο κινουμένου σχεδίου θαυμάζουμε τις λεπτές και προσεκτικές κινήσεις, την αφομοίωση της τεχνικής stop motion, την προσήλωση στο στόχο. Μας μιλά ο εκπαιδευτής Κώστας Κατράκης και κάποια από τα παιδιά. Ο ενθουσιασμός τους οφείλεται όχι μόνο στις γνώσεις που αποχτούν και στην ξεχωριστή εμπειρία που απολαμβάνουν, αλλά και στις φιλίες που αναπτύσσουν, στο δέσιμο με τους ανθρώπους.
Μεσημεριανό φαγητό (έξοχο). Επιστροφή στη Νομαρχία. Το περίπτερό μας μετατρέπεται σε στούντιο μοντάζ. Δημιουργούμε μικρά βιντεάκια από κάθε εργαστήριο και τα αναρτούμε στο youtube. Αισθανόμαστε ικανοποίηση από τον απολογισμό της ημέρας, η οποία βέβαια δεν έχει τελειώσει ακόμη.
Κινηματογράφος «Απόλλων», προβολές διαγωνιστικού τμήματος, μικρού και μεγάλου μήκους. Αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη από ανθρώπους και έξαψη. Βλέπουμε και το βίντεο με την ερώτηση της ημέρας, που καθημερινά ετοιμάζουν τα ζιζανιόπαιδα.
Η ώρα είναι ήδη 10.30 το βράδυ, είμαστε ευχάριστα κουρασμένες, έτοιμες για ένα ζεστό τσάι στην αγαπημένη μας καφετέρια κι ένα ζεστό κρεβάτι στο ξενοδοχείο. Όμως όχι! Εδώ οι μέρες είναι μακρές. Μας περιμένει το Πυργιώτικο γλέντι στην παλιά σταφιδαποθήκη, που έγινε κι αυτή χώρος του φεστιβάλ. Εκεί, την έκθεση εικαστικών δημιουργιών που ήδη φιλοξενούνται, υπερνικά η παράθεση γαστριμαργικών δημιουργιών από τις γυναίκες του Πύργου, που συμβάλλουν κι αυτές εθελοντικά στη φιλοξενία, την ψυχαγωγία και τη συνεύρεση ανθρώπων, που προσφέρει το φεστιβάλ. Και φυσικά δεν είναι μόνο τα υπέροχα εδέσματα, είναι και η ρεμπέτικη κομπανία – κι αυτή προερχόμενη από το φυτώριο του Ζιζανίου – που όχι μόνο συνοδεύει αλλά και ξεσηκώνει Έλληνες και ξένους σε γλέντι και τρελό χορό.
Πέμπτη 16/12
Ξυπνάμε γύρω στις 9. Μετά το πρωινό (που το απολαμβάνουμε) ξεκινάμε για το Κέντρο Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Εκεί ο Δαμιανός Βογανάτσης διδάσκει σκηνοθεσία σε μαθητές. Μιλάμε μαζί του και με τα παιδιά, που δείχνουν ενθουσιασμένα και ετοιμάζονται να γυρίσουν μια σκηνή από το εργάκι που έγραψαν και θα
προβάλουν στην τελετή λήξης. Είναι κι αυτά ιδιαίτερα ώριμα. Δεν είναι πια απροσδόκητο, είναι η (χρόνια) επίδραση του φεστιβάλ. Τα σχολεία του Νομού (ίσως επειδή αντιλαμβάνο
νται την παιδευτική του σημασία) διευκολύνουν τη συμμετοχή των
μαθητών τους στις δραστηριότητες του φεστιβάλ. Αφού επιλέγονται με κλήρωση –λόγω αυτονόητου συνωστισμού – δίνουν την παρουσία τους στα διάφορα εργαστήρια, που με τη σειρά τους ενημερώνουν τα σχολεία. Η ζωή της πόλης, η καθημερινότητα των ανθρώπων αλλάζει για 10 μέρες (ή για πάντα).
Επόμενος σταθμός ο κινηματογράφος «Απόλλων», που στα υπόγεια καμαρίνια του φιλοξενεί το εργαστήριο μοντάζ των Γιώργου Κουρμούζα και Χρήστου Σαντατσόγλου. Κι εκεί τα παιδιά προσπαθούν να μοντάρουν στον υπολογιστή την ταινιούλα που ήδη έχουν γυρίσει. Είναι μια σφιχτή παρέα με πειράγματα και αστεία.
Νομαρχία. Υπόγειο. Η έδρα της εφημερίδας Zizanio News. Οι μαθητές γράφουν άρθρα, συσκέπτονται για την ύλη, σχολιάζουν τα περί το φεστιβάλ γεγονότα, μάχονται κατά των ελάχιστων αντιδράσεων. Εντυπωσιαζόμαστε από τη σοβαρότητα, τη μαχητικότητα και τη ζωντάνια τους. Καταλαβαίνουμε το μέγεθος της επίδρασης αυτού του θεσμού στο νου, την καρδιά, τη συνείδηση των ανθρώπων.
Νομαρχία. Περίπτερο. Την ώρα που φορτώνουμε στον υπολογιστή το καινούργιο υλικό μας ακούμε μια γυναίκα που μπαίνει βιαστικά στο χώρο να λέει: «Πήρα με το αυτοκίνητό μου την κόρη μου και δυο μαθήτριες από την Ισπανία και τις πήγα στο Κατάκολο. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπαν θάλασσα κι ενθουσιάστηκαν. Μ’ ευγνωμονούσαν, δε θα το ξεχάσουν ποτέ.» Μ’ αυτά τα λόγια η μητέρα που βοηθά εθελοντικά στο φεστιβάλ, ανέδειξε μια από τις αφανείς πλευρές του:, τον εθελοντισμό, την ανθρώπινη επαφή, τη γνωριμία με τον τόπο. (Και πράγματι δεν ξεχνούν. Παιδιά που ήταν κάποτε «ζιζάνια» και σήμερα είναι φοιτητές δουλεύουν εθελοντικά και προσφέρουν κάθε είδους υπηρεσία στο φεστιβάλ –συχνά από το πρωί μέχρι το βράδυ.)
Το μεσημέρι γεύμα στο Κατάκολο με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή και ψυχή του φεστιβάλ Δημήτρη Σπύρου και το στιχουργό Φώντα Λάδη. Αισθανόμαστε ιδιαίτερη τιμή και συνειδητοποιούμε πως το φεστιβάλ ενώνει διανοούμενους και μαθητές, ανθρώπους, χώρες, καλλιτεχνικές φωνές. Αγγίζει όσους το αγγίζουν.
Και πάλι στη Νομαρχία. Βλέπουμε ταινίες του Κάμερα Ζιζάνιο. Φέτος η Εκπαιδευτική Τηλεόραση έχει θεσπίσει δικό της βραβείο. Η Διευθύντρια, Μπέττυ Τσακαρέστου, είναι στην Κριτική Επιτροπή και θα απονείμει το βραβείο μας στην τελετή λήξης. Συνεχίζουμε το μοντάζ. Μας επισκέπτονται και μας μιλούν για την παρουσία της Εκπαιδευτικής, μας φέρνουν το βιντεοσκοπημένο υλικό από τα διαδραστικά εργαστήρια που έκανε η Σοφία Μαντουβάλου με τον Αρίσταρχο Παπαδανιήλ, δημιουργοί της σειράς «Ένα γράμμα μια ιστορία», με ένα επεισόδιο της σειράς σε παιδιά του Δημοτικού με μεγάλη επιτυχία.
Κινηματογράφος «Απόλλων». Και πάλι προβολές. Και πάλι συνωστισμός ανθρώπων και ενθουσιασμού. Περισσότερες πια οι γνωριμίες, οι χαιρετισμοί, οι αποχαιρετισμοί. Αύριο φεύγουμε. Είμαστε λυπημένες γι’ αυτό. Θα θέλαμε να μείνουμε μέχρι το τέλος. Αλλά η παρουσία της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης θα συνεχιστεί. Ο Χρήστος θα είναι αύριο στη θέση μας, στη θέση του. Το Σάββατο θα φθάσει και η Διευθύντρια για την τελετή λήξης.
Παρασκευή 17/12
9.30 το πρωί αναχωρεί το λεωφορείο για Αθήνα. Ακόμη και το ΚΤΕΛ του Πύργου μας φαίνεται ωραίο. Το λεωφορείο ξεκινά. Πιάνει βροχή….
Εξαιρετικό κείμενο! Αποτυπώνει άριστα την ατμόσφαιρα του Φεστιβάλ. Τελικά το πιο υποκειμενικό είναι ταυτόχρονα και το πιο αντικειμενικό! Πολλά ευχαριστώ!