ΚΑΛΩΣ ΜΑΣ ΉΡΘΕΣ ΆΝΟΙΞΗ!
Η ΆΝΟΙΞΗ ΜΑΣ ΈΦΤΑΣΕ!
Με τα παιδιά αποχαιρετήσαμε το χειμώνα και καλωσορίσαμε την άνοιξη και τα παιδιά της!
ο Μήνας Μάρτιος
ο μήνας Μάρτιος, ο 1ος μήνας της Άνοιξης είναι γνωστός με πολλά ονόματα :
Βλάσταρος και Ανοιξιάτης καθώς μας φέρνει την άνοιξη, Βαγγελιώτης λόγω της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, Γδάρτης και παλουκοκαύτης, όπως τον έλεγαν τα παλιά χρόνια που οι άνθρωποι ζεσταίνονταν με τζάκια και ξυλόσομπες, λόγω του άστατου καιρού του.
Λαικές Δοξασίες
Σύμφωνα με τις Λαικές δοξασίες κάποτε οι 12 μήνες αποφάσισαν να παντρευτούν. Επέλεξε λοιπόν ο καθένας τη γυναίκα που του ταίριαζε. Όμως ο Μάρτης αποφάσισε να βάλει προξενητάδες. Η γυναίκα λοιπόν που του διάλεξαν από μπροστά ήταν πολύ όμορφη και από πίσω πολύ άσχημη. Κάθε φορά λοιπόν που κοιτάζει την όμορφη πλευρά της είναι πολύ ευχαριστημένος, και ο καιρός είναι πολύ καλός. Ενώ κάθε φορά που αντικρύζει την άσχημη πλευρά της, δυσαρεστείται, ο καιρός χαλάει, έχει κρύο, συννεφιά και βροχές!
Γι’ αυτό και τα παλιά τα χρόνια έλεγαν την παροιμία :
Με τα παιδιά συζητήσαμε για την παραπάνω παροιμία, και τη δουλέψαμε εικαστικά.
Το Μάρτη τον έλεγαν και Δίγαμο καθώς είχε παντρευτεί 2 γυναίκες, η μία πολύ όμορφη και φτωχή και η άλλη πολύ πλούσια και άσχημη. Κάθε φορά που κοιτάζει την άσχημη κατσουφιάζει και ο καιρός χαλάει, ενώ όταν κοιτάζει την όμορφη χαίρεται, γελάει και λάμπει όλος ο κόσμος!
Οι 12 μήνες και το βαγένι τους!
Μια φορά κι ένα καιρό οι 12 μήνες αποφάσισαν να βάλουν κρασί σ’ ένα βαγένι, ώστε να πίνουν όποτε τους έκανε όρεξη.
“Πρώτος θα ρίξω εγώ κρασί στο βαρέλι, είπε ο Μάρτης στα αδέρφια του και ύστερα ρίχνετε και σεις”!
Οι υπόλοιποι μήνες συμφώνησαν, και αφού έριξαν ο καθένας με τη σειρά του το μούστο στο βαρέλι, περίμεναν να ωριμάσει για να μπορέσουν να πιούν.
Όταν λοιπόν έφτασε η ώρα να απολαύσουν το κρασί τους, ο Μάρτης είπε στα αδέρφια του :
“αφού πρώτος έριξα εγώ το μούστο στο βαγένι, να πιω και πρώτος από το κρασί μας”. Οι υπόλοιποι μήνες και πάλι συμφώνησαν. Πήγε λοιπόν ο Μάρτης και άρχισε να πίνει κρασί μέχρι που σώθηκε όλο. Κάποτε πήγαν και οι άλλοι μήνες στο βαγένι, χωρίς όμως να βρουν κρασί για να πιούν. Για να τον τιμωρήσουν για την πονηριά του αποφάσισαν να χάσει τα πρωτεία ως 1ος μήνας του έτους και την έδωσαν στο Γενάρη, και του τράβηξαν και ένα χέρι ξύλο. Κάθε φορά που ο Μάρτης θυμάται την πονηριά του, γελάει και ο καιρός καλοσυνεύει ενώ όταν θυμάται τα αδέρφια του που τον τιμώρησαν κατσουφιάζει και ο καιρός χαλάει.
Ο Μάρτης
Την 1η μέρα του Μαρτίου δένουμε στον καρπό του δεξιού μας χεριού το Μάρτη ή Μαρτιά ή Μαρτίτση. Πρόκειται για αυτοσχέδιο βραχιολάκι από κόκκινη και λευκή κλωστή, που σύμφωνα με το έθιμο μας προστατεύει από τον πολύ ζεστό ήλιο του Μαρτίου. Στο τέλος του μήνα το βγάζουμε από το χέρι μας και το αφήνουμε πάνω στα κλαδιά των δέντρων για να το πάρουν τα χελιδόνια για τις φωλιές τους ή το δένουμε στην πασχαλινή μας λαμπάδα για να καεί.