ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Συνεχίζοντας τις δραστηριότητες μας στην Ψηφιακή μας Τάξη ασχοληθήκαμε με τα φρούτα του Φθινοπώρου. Τα αναγνωρίσαμε μέσα από εποπτικό υλικό και προσπαθήσαμε να ανακαλύψουμε ποια από αυτά έχουμε στη διατροφή μας.

 ΏΡΑ ΓΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ……

Ποιο είναι το αγαπημένο σας φρούτο; Μέτρησε σε πόσα μέλη της οικογένειας σου αρέσουν τα παρακάτω φρούτα. Γράψε το σωστό αριθμό κάτω από κάθε κουτάκι.

ΏΡΑ ΓΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ ΧΟΡΟ!

Γνωρίσαμε τον αριθμό ένα και το δουλέψαμε σε φύλλο εργασίας.

                                           Λύσε το αίνιγμα

Μάτια γουρλωτά,

Ψιλόλιγνη κορμοστασιά

και μύτη που βλέπει προς τα αριστερά!

Τι είναι;

Μιλήσαμε για το σταφύλι και τον τρύγο και τα γνωρίσαμε μέσα από πίνακες ζωγραφικής.

The-Grape-Harvest

                                     Βαν Γκογκ. Το κόκκινο αμπέλι.

Γκουίντο Ρενί. Βάκχος

Murillo-Vendedores-de-fruta

.Jules-Breton-The-Grape-

Elizabeth-Jane-Gardner-Bouguereau-Young-Girl

Συγκομιδή σταφυλιών

Μιλήσαμε για το θεό Διόνυσο

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ : ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ

Κάποτε ο θεός Διόνυσος βρισκόταν στην άκρη μιας ακρογιαλιάς και ξεκουραζόταν.

Ένα καράβι περνούσε, εκείνη την στιγμή, από την αφρισμένη θάλασσα, γεμάτο με Τυρρηνούς πειρατές. Όταν τον είδαν, πήδησαν έξω από το πλοίο, και τον άρπαξαν, νομίζοντας ότι είναι γιος βασιλιά.

Τον ανέβασαν στο καράβι και προσπάθησαν να τον δέσουν στο κατάρτι. Τα σχοινιά, όμως παρ’ όλη την προσπάθεια τους, κάθε φορά, λυνόταν και έπεφταν στο κατάστρωμα. Ο Διόνυσος καθόταν ήσυχος και τους κοιτούσε χαμογελώντας. Τότε ο πηδαλιούχος καταλαβαίνει ότι δεν είναι κάποιο πριγκιπόπουλο, που θα το παραδώσουν και θα πάρουν λύτρα, αλλά έχει θεϊκή προέλευση, οπότε, απευθυνόμενος στον καπετάνιο και τους άλλους συναδέλφους του, λέει:

«Καπετάνιε, ποιος είναι αυτός που τον πιάσατε και προσπαθείτε να τον δέσετε. Ούτε το πιο καλό και εξοπλισμένο πλοίο δεν μπορεί να τον κρατήσει και να τον μεταφέρει. Δεν μοιάζει με τους θνητούς, αλλά με τους θεούς που κατοικούν στον Όλυμπο. Ελάτε, λοιπόν, να τον αφήσουμε ελεύθερο στη σκοτεινή ακτή αμέσως. Μην βάζετε χέρια πάνω του, για να μην θυμώσει και μας ανακατέψει με επικίνδυνους ανέμους και βαρύτατες θύελλες ». Μην είναι ο πατέρας των θεών Δίας ή ο Απόλλωνας με το αργυρό το τόξο ή ο άρχοντας της θάλασσας Ποσειδώνας;

Μα που ν’ ακούσουν οι κουρσάροι! ‘‘Πρέπει κάποιος θεός να τον έριξε στα χέρια μας, για να κερδίσουμε πολλά‘‘, είπε ο καπετάνιος, ελπίζοντας να πάρει πολλά λύτρα για τον νεαρό.

Έτσι οι πειρατές απλώσανε τα πανιά, ο αγέρας φύσηξε κι άρχισαν να αρμενίζουνε.

Τότε σα να συνέβη ένα θαύμα, δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους! Κρασί κυλούσε στο καράβι, αρωματισμένο,  το πλημμύρισε και θεία ευωδιά πλανιόταν ολόγυρά του. Ψηλά στο πανί απλώθηκε κλήμα με πλήθος αρωματικά σταφύλια.

Γύρω από το κατάρτι τυλίχτηκε ανθισμένος κισσός, ενώ οι σκαρμοί των κουπιών στεφανώθηκαν με λουλουδένιες πλεξούδες.

Σαν τα είδαν αυτά οι κωπηλάτες τα έχασαν και φώναξαν στον τιμονιέρη να αλλάξει γραμμή και να γυρίσει το καράβι κατά την ξηρά.

Τότε ο θεός μεταμορφώθηκε σε φοβερό λιοντάρι, που με ολόρθη τη χαίτη από την πλώρη με άγριους βρυχηθμούς, τους έδειχνε τα κοφτερά του δόντια.

Αμέσως μετά, στη μέση του καραβιού, μια πελώρια καστανόμαυρη, δασύτριχη αρκούδα, ολόρθη στα πισινά της πόδια, κουνούσε απειλητικά τα μπροστινά της πόδια, έτοιμη να τους ριχτεί. Τρομαγμένοι οι κουρσάροι έτρεξαν στην πρύμνη, γύρω από τον ήρεμο τιμονιέρη, που ’ξερε πως ο θεός, όποιος κι αν ήταν, θα τον λυπόταν και δε θα του έκανε κακό.

Οι πειρατές  για να γλιτώσουν από τη θλιβερή τους τύχη, ρίχτηκαν τρομαγμένοι στη θάλασσα, όπου μεταμορφώθηκαν σε δελφίνια.

Στο καράβι είχαν απομείνει ο τιμονιέρης και ο Διόνυσος. Ο θεός του εμφανίστηκε μ’ όλη του την μεγαλοπρέπεια, τον έσφιξε στην αγκαλιά του και του είπε:

“Τίποτα μη φοβάσαι, πιστέ μου γέροντα! Είσαι ακριβός για την καρδιά μου! Είμαι ο ζωηρός Διόνυσος, που γέννησε η Σεμέλη.

Η δύναμη του Διόνυσου αναγνωρίστηκε τότε από όλον τον κόσμο, ενώ έμαθε στους ανθρώπους πως να καλλιεργούν το αμπέλι.