Αγοράζετε μπουκαλάκια τέμπερες σε διάφορα χρώματα και υλικά που έχετε όλοι σπίτι σας
πιρούνια, μπατονέτες, ρολά από χαρτί υγείας, καλαμάκια, φύλλα δέντρων και τη δημιουργική σας διάθεση και φαντασία παιδιά για να φτιάξετε
έργα τέχνης και να διακοσμήσετε το δωμάτιο σας ανοιξιάτικα και για να στολίσετε τις καρτούλες
που θα χαρίσετε την Κυριακή στη μανούλα για τη γιορτή της!!!!
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα βασίζονταν στα βιβλία: «Ο Φίλιππος και τα μαγικά κρόταλα– Μια παραμυθένια περιπλάνηση στη Ζωφόρο του Παρθενώνα» της Μάνιας Δούκα και η Ζωφόρος του Παρθενώνα: Εκπαιδευτικές δραστηριότητες και παιχνίδια της Μαρίας Μπίρη – Μελά.
Η συγγραφέας του, Μάνια Δούκα, μέσα από ένα συναρπαστικό ταξίδι στην αρχαία Αθήνα, φέρνει τα παιδιά κοντά στη μεγαλειώδη πομπή των Παναθηναίων, ζωντανεύοντας με τρόπο μαγικό την ανάγλυφη σύνθεση του περίφημου γλύπτη Φειδία και των συνεργατών του.
Επισκεφτήκαμε το Μουσείο της Ακρόπολης, πριν όμως το επισκεφθούμε φθάσαμε στο στούντιο “Κινητήρας” λίγο πιο κάτω από τον ιερό βράχο, και παρακολουθήσαμε με τα παιδιά το πρόγραμμα : “Ανακαλύπτοντας τους Θεούς του Ολύμπου μέσα από τη ζωφόρο του Παρθενώνα”…
Το πρόγραμμα που παρακολουθήσαμε ήταν διαδραστικό. καθ΄όλη τη διάρκεια τα παιδιά συμμετείχαν με μεγάλο ενθουσιασμό και μεταμφιέζονταν σε θεούς. Επίσης παίξαμε και το παιχνίδι των αινιγμάτων, όπου τα παιδιά έπρεπε να βρουν την απάντηση για ποιον θεό μιλά το κάθε αίνιγμα, να βρει ποιος θεός είναι αυτός που εικονίζονται στη ζωφόρο, και να βάλει το σύμβολό του στη σωστή θέση.
Με τρόπο ευχάριστο και δημιουργικό φέρνει τα παιδιά πολύ κοντά όχι μόνο στα ίδια τα γλυπτά του Παρθενώνα αλλά και στην καθημερινή ζωή των αρχαίων Αθηναίων, βοηθώντας τα να προσεγγίσουν και να αγαπήσουν μια μοναδική κληρονομιά του παγκόσμιου πολιτισμού και, μέσα απ’ αυτή, μια ολόκληρη εποχή-σύμβολο για τη δημοκρατία και το πνεύμα.
Η πομπή των Παναθηναίων , αφιέρωση πέπλου στη θεά Αθηνά.
Αναπαράσταση των δώδεκα θεών του Ολύμπου
Τα παιδιά παρακολουθούν τη Ζωφόρο του Παρθενώνα.
Εδώ τα παιδιά βλέπουν τον ιερό βράχο της Ακρόπολης.
Η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου που καθιερώθηκε σαν εθνική γιορτή της μητέρας στις ΗΠΑ οφείλεται στην έμπνευση μιας γυναίκας από την Φιλαδέλφεια της Ana Jarvis. Η Ana Jarvis θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας της ξεκίνησε το 1907 μια εκστρατεία για να καθιερωθεί μια επίσημη γιορτή της μητέρας.
Η Τζάρβις έχασε τη μητέρα της το 1905 και καθώς δεν είχε η ίδια παντρευτεί ή αποκτήσει παιδιά ένιωσε την ανάγκη να τιμήσει τη μνήμη της. Η εκστρατεία που έκανε για την καθιέρωση της γιορτής είχε μεγάλη απήχηση και στις 10 Μαΐου εκείνης της χρονιάς, εκατοντάδες οικογένειες συγκεντρώθηκαν στο Γκράφτον, τη γενέτειρα της Τζάνις σε μια εκκλησία που αργότερα μετονομάστηκε «Διεθνής Ναός της Μητέρας» καθώς και σε άλλες πόλεις για να υποστηρίξουν την κίνηση της.
Η προσπάθειά της είχε απήχηση και η γιορτή της μητέρας έγινε επίσημα εθνική γιορτή. Το 1914 ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Γούντροου Ουίλσον υπέγραψε προκήρυξη, σύμφωνα με την οποία η Ημέρα της Μητέρας καθιερωνόταν ως εθνική εορτή τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.
Στη χώρα μας γιορτάστηκε για 1η φορά στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, σε συνδυασμό με τη χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής. Τελικά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 60, η γιορτή μεταφέρθηκε από τις 2 Φεβρουαρίου στη 2η Κυριακή του Μαΐου.
Αν και πολλές χώρες έχουν δικές τους ημερομηνίες για τη γιορτή της μητέρας, η ημέρα αυτή έχει επικρατήσει διεθνώς.
‘Οπως και να νιώθει ο καθένας να γιορτάσει την ημέρα, όλες οι μητέρες του κόσμου γιορτάζουν κι αξίζουν τις καλύτερες ευχές για το σπουδαίο έργο τους, τη μητρότητα!
Στο Νηπιαγωγείο μας η θεματική ενότητα “Η γιορτή της Μητέρας”, κράτησε μία εβδομάδα, και η επεξεργασία της πέρασε μέσα από όλους τους γνωστικούς τομείς.
Παρακάτω σας παραθέτω ορισμένες εικαστικές δημιουργίες των παιδιών…….
Τα παιδιά θέλησαν να φτιάξουν καρδούλες για να προσφέρουν στη Μανούλα τους….
και επάνω έγραψαν “Μανούλα μου σου χαρίζω την καρδούλα μου”
Η αφορμή για το συγκεκριμένο σχέδιο εργασίας προέκυψε κατά την ώρα του διαλείμματος, όταν ένα παιδί παρατήρησε πάνω σε ένα πεύκο μια φωλιά. Άρχισε να φωνάζει φωλιά …φωλιά και σε λίγο όλα τα παιδιά έγιναν μια μεγάλη ομάδα, μέλος της ομάδας έγινε και η νηπιαγωγός, η οποία άκουγε τα παιδιά να διηγούνται σχετικές εμπειρίες. Η νηπιαγωγός θέτει ερωτήσεις και προκαλεί συζήτηση γύρω από τα πουλιά για να ανιχνεύσει τις προϋπάρχουσες γνώσεις τους. Η συζήτηση συνεχίζεται μέσα στην τάξη στην παρεούλα. Η νηπιαγωγός καταγράφει τις ιδέες των παιδιών και το τι θέλουν να μάθουν για τα πουλιά……
Σε λίγο το Ιστόγραμμα έτοιμο, και εμπλέκονται σ αυτό οι εξής γνωστικοί τομείς:
Γλώσσα
Γεωγραφία
Λογοτεχνία
Μαθηματικά
Μελέτη περιβάλλοντος
Αγωγή Υγείας
Δημιουργία και Έκφραση
Επίσης μία δημιουργική δραστηριότητα για τα παιδιά ήταν να φτιάξουν πουλιά με temperes και το αποτύπωμα της παλάμη τους,στη συνέχεια φτιάχνουν το ράμφος, κολλάνε ματάκια κ. ά.
Το θέμα μας το επεκτείναμε και σε ενδημικά πουλιά, τα παιδιά βοήθησαν πολύ στην επεξεργασία του θέματος έφεραν στο σχολείο πουλιά σε κλουβιά από το σπίτι τους και το πρόγραμμα μας απέκτησε βιωματικό χαρακτήρα.
Τα παιδιά έφεραν από το σπίτι τους παραμύθια και μύθους με πουλιά τα οποία διαβάσαμε, και είναι τα κάτωθι:
Και μερικά εξ αυτών τα είδαμε και σε videos.
Επίσης διαβάσαμε τους παρακάτω μύθους από την Ελληνική Μυθολογία:
Ακούσαμε δημοτικά τραγούδια που αναφέρονται στα πουλιά:
Επίσης ακούσαμε ήχους πουλιών και τους αναγνωρίσαμε από το site: http://www.a-athinon.gr/?p=283
Με την Καθαρά Δευτέρα ξεκινά η Σαρακοστή για την Ορθόδοξη εκκλησία, ενώ ταυτόχρονα σημάνει το τέλος των Απόκρεω. Η Καθαρά Δευτέρα ονομάστηκε έτσι γιατί οι Χριστιανοί «καθαρίζονταν» πνευματικά και σωματικά. Είναι μέρα νηστείας αλλά και μέρα αργίας για τους Χριστιανούς. Η νηστεία διαρκεί για 40 μέρες, όσες ήταν και οι μέρες νηστείας του Χριστού στην έρημο.
Την Καθαρά Δευτέρα συνηθίζεται να τρώγεται λαγάνα (άζυμο ψωμί που παρασκευάζεται μόνο εκείνη τη μέρα), και άλλα νηστίσιμα φαγώσιμα, κυρίως λαχανικά, όπως και φασολάδα χωρίς λάδι. Επίσης συνηθίζεται το πέταγμα χαρταετού.
Η Καθαρά Δευτέρα εορτάζεται 48 ημέρες πριν την Κυριακή του Πάσχα.
Η κυρά Σαρακοστή
Ένα έθιμο που έχει σχεδόν χαθεί είναι αυτό της Κυρά Σαρακοστής. Πρόκειται για ένα ιδιόμορφο ημερολόγιο με το οποίο μετρούσαν τις εβδομάδες της νηστείας (Σαρακοστής).
Η κυρά Σαρακοστή στις περισσότερες περιοχές ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά. Απεικόνιζε μια γυναίκα με σταυρωμένα χέρια, λόγω προσευχής, σαν καλόγρια, χωρίς στόμα, λόγω νηστείας, και με εφτά πόδια που αναπαριστούσαν τις επτά εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο έκοβαν ένα πόδι και έτσι ήξεραν πόσες βδομάδες νηστείας απέμεναν μέχρι το Πάσχα. Το Μεγάλο Σάββατο, έκοβαν και το τελευταίο πόδι.
Αυτό το κομμάτι χαρτί το δίπλωναν καλά και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο. Τοποθετούσαν το σύκο αυτό μαζί με άλλα, και σε όποιον το έβρισκε θεωρούνταν ότι του έφερνε γούρι.
Σε άλλα μέρη της Ελλάδας η Κυρά Σαρακοστή δεν ήταν φτιαγμένη από χαρτί, αλλά από ζυμάρι. Το ζυμάρι φτιαχνόταν με αλεύρι, αλάτι και νερό. Η διαδικασία ήταν κι εδώ η ίδια όπως και με την χάρτινη. Μια παραλλαγή του εθίμου της Κυράς Σαρακοστής είναι φτιαγμένη από πανί και γεμισμένη με πούπουλα.
Για την Κυρά Σαρακοστή έχουν γραφτεί και οι εξής στίχοι:
Την Κυρά Σαρακοστή που ‘ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν με αλεύρι και νερό.
Για στολίδι της φορούσαν στο κεφάλι έναν σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν γιατί νήστευε καιρό.
Και τις μέρες της μετρούσαν με τα πόδια της τα επτά.
Έκοβαν ένα την βδομάδα μέχρι ‘νάρθει η Πασχαλιά.
Τα έθιμα της Καθαράς Δευτέρας στην Ελλάδα
Από παλιά, η Καθαρά Δευτέρα πέρασε στη συνείδηση του λαού σαν μέρα καθαρμού. Οι βυζαντινοί την Καθαρά Δευτέρα την ονόμαζαν Απόθεση -Απόδοση και τελούσαν δρώμενα. Τραγουδούσαν σχετικά άσματα, από τα οποία έχουν σωθεί μικρά μέρη μέχρι στις μέρες μας. «Ίδε το έαρ το καλόν πάλιν επανατέλλει, φέρον υγείαν και χαρά και την ευημερίαν».
Το πέταγμα του χαρταετού είναι ένα έθιμο μεταγενέστερο. Κούλουμα ονομάζεται η καθαροδευτεριάτικη έξοδος στην εξοχή και το πέταγμα του αετού. Οι χριστιανοί, παρέες παρέες, βγαίνουν στην εξοχή, παίρνοντας μαζί τους νηστίσιμα φαγητά και το ρίχνουν στη διασκέδαση και το χορό.
Σε όλη η Ελλάδα οι κάτοικοι υποδέχονται τη Σαρακοστή με τα δικά της ξεχωριστά έθιμα. Μερικά από αυτά τα παρουσιάζει το Visit Greece. Σε όλη σχεδόν την Ελλάδα –και σε διάφορες παραλλαγές– το χορευτικό δρώμενο, το λεγόμενο Γαϊτανάκι, έθιμο που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, ξεσηκώνει μικρούς και μεγάλους.
Πηγή: Τι γιορτάζουμε την Καθαρά Δευτέρα -Τα έθιμα σε όλη την Ελλάδα | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/192858/ti-giortazoyme-tin-kathara-deytera-ta-ethima-se-oli-tin-ellada#ixzz3Sh5YgBp9
τγγγγγχχχζζ
Τα παιδιά κατασκευάζουν χαρταετούς…….. τηρώντας το έθιμο.
Φτιάχνουν τις ουρές……….για να πετάξουν ψηλά.
Έφτιαξαν και την κυρά Σαρακοστή……..κάθε παιδί τη δική του, είναι το ημερολόγιο του ως το Πάσχα!!!
Σήμερα στο Νηπιαγωγείο μας κάναμε το Αποκριάτικο πάρτι μας. Τα παιδιά ήρθαν το πρωί μεταμφιεσμένα, έχοντας μαζί τους διάφορα σνακ, χυμούς, γλυκά, διότι όπως λέει και η παροιμία “νηστικό αρκούδι δεν χορεύει…..”. Αφού στρώσαμε το μπουφέ μας με όλα τα καλούδια, φάγαμε και ευχαριστηθήκαμε, αρχίσαμε το χορό. Οι ρυθμοί ξέφρενοι, τα παιδιά ξεφάντωσαν με κατάλληλα Δημοτικά τραγούδια και Λάτιν ρυθμούς…………..
Τα παιδιά χορεύουν παραδοσιακούς χορούς, ακούγοντας Δημοτικά παραδοσιακά τραγούδια………., όπως φαίνεται παρακάτω από τις φωτογραφίες.
Ο Αρλεκίνος και το κοστούμι της αγάπης
Τις απόκριες διαβάσαμε στα παιδιά το παραμύθι της Ζωρζ Σαρρή « Ο Αρλεκίνος», και στη συνέχεια επεξεργαστήκαμε τον πίνακα του Πάμπλο Πικάσο « Ο Αρλεκίνος» .Μαζί με τα παιδιά κατασκευάζουμε τη στολή του Αρλεκίνου, την οποία θα χρησιμοποιήσουμε στο θεατρικό μας. Στη συνέχεια. δραματοποιούμε την ιστορία του Αρλεκίνου.
Μετά ένα – ένα παιδί ντύνεται με τη στολή του Αρλεκίνου που έχουμε ετοιμάσει και το φωτογραφίζουμε, ενώ παίζουμε «παιχνίδι εκφράσεων»
Κάθε παιδί Αρλεκίνος παίρνει την έκφραση του πίνακα και στη συνέχεια την έκφραση που του λέμε μέσα από ερωτήσεις του τύπου:
Η νηπιαγωγός διαβάζει το παραμύθι “Ο Αρλεκίνος”
Έκπληκτος
Θυμωμένος
Ανέκφραστος
Απορημένος
Θυμωμένος
Απόκριες
Η ελληνική αποκριά έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα. Συνδέεται µε την λατρεία του ∆ιονύσου, θεού του κρασιού και των εορτασµών. Η αγγλική λέξη «carnival» προέρχεται από το λατινικό «carnem levare» ή «carnis levamen», που σηµαίνει «διακοπή της βρώσης κρέατος». Στα ελληνικά χρησιµοποιείται η λέξη «αποκριά» και σηµαίνει ακριβώς το ίδιο. Αυτή η δηµοφιλής παράδοση προέρχεται από τις παγανιστικές τελετουργίες των αρχαίων Ελλήνων και τις γιορτές προς τιµή του ∆ιονύσου, θεού του κρασιού και της ευθυµίας. Οι άνθρωποι µεταµφιέζονταν σε σατύρους ή φορούσαν µάσκες και ξεχύνονταν στους δρόµους και στις γειτονιές συµπεριφερόµενοι «προκλητικά» µε τολµηρές φράσεις και πράξεις. Αυτό εξυπηρετούσε το σκοπό να επιτρέπεται να εκφράζονται ελεύθερα ερωτικές σκέψεις ενώ έκρυβαν την αληθινή τους ταυτότητα πίσω από τις µάσκες.
Αυτή η παράδοση τελικά εξαπλώθηκε και σε άλλα µέρη του κόσµου µέσω της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας και την ανακάλυψη του Νέου Κόσµου. Όµως, οι παγανιστικές πρακτικές ήταν τόσο βαθιά ριζωµένες που δεν καταργήθηκαν τελείως . Αργότερα, όταν εµφανίστηκε ο χριστιανισµός, αν και οι άνθρωποι σταµάτησαν να λατρεύουν τους θεούς του Ολύµπου, οι συνήθειες των Ελλήνων να µεταµφιέζονται και να γιορτάζουν στους δρόµους παρέµειναν.
Μια φορά τον χρόνο, τα καρναβάλια συµβαίνουν σε πολλές πόλεις και χωριά της χώρας µας. Στην πραγµατικότητα, η αποκριά διαρκεί τρεις εβδοµάδες, και ξεκινάει 60 µέρες πριν το Πάσχα. Ονοµάζεται Τριώδιο. Η λέξη προέρχεται από το «τρεις ωδές» που σηµαίνει οι τρεις ύµνοι που συνηθίζουµε να λέµε στην εκκλησία. Ξεκινά την πρώτη Κυριακή, που αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του «Τελώνη και Φαρισαίου». Την δεύτερη Κυριακή , στο Ευαγγέλιο του «Ασώτου Υιού». Η τρίτη είναι της «Απόκρεω” και η τελευταία Κυριακή της αποκριάς, κατά την οποία οι εορτασµοί και οι εκδηλώσεις φτάνουν στο απόγειο τους, είναι η «Τυρινή» (τυροφάγου). Το τέλος της αποκριάς είναι την αυγή της επόµενης µέρας: η πρώτη µέρα της Σαρακοστής, που ονοµάζεται Καθαρά ∆ευτέρα. Κατά την διάρκεια αυτών των ηµερών, γιορτές και εκδηλώσεις οργανώνονται παντού και οι άνθρωποι διασκεδάζουν πολύ, και κυρίως τα παιδιά. Οι ενήλικες και τα παιδιά µεταµφιέζονται µε αστεία κουστούµια, χορεύουν, τραγουδούν και παρακολουθούν παρελάσεις καρνάβαλων καθώς και άλλες δραστηριότητες, που οργανώνονται από τους δήµους όλων σχεδόν των πόλεων της Ελλάδας.
Τσικνοπέμπτη
Η Τσικνοπέµπτη είναι µια ετήσια τελετή, της οποίας η αρχή χάνεται µέσα στους αιώνες. Είναι η µέρα που τρώγεται κρέας. Η λέξη Τσικνοπέµπτη προέρχεται από τις λέξεις «τσίκνα» (η µυρωδιά του καµένου ψηµένου κρέατος) και «Πέµπτη», και γιορτάζεται την Πέµπτη που είναι 11 µέρες πριν την Καθαρά ∆ευτέρα. Είναι µια µέρα χαράς αλλά και προετοιµασίας για τους Ελληνορθόδοξους χριστιανούς, καθώς η 40-ήµερη περίοδος της Σαρακοστής πριν το Πάσχα πλησιάζει. Σε κάποια µέρη στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στην επαρχεία της Πελοποννήσου, την εβδοµάδα της Τσικνοπέµπτης, οι άνθρωποι σφάζουν τα γουρούνια τους και ετοιµάζουν νόστιµους µεζέδες: «πηχτή», «οµάτια», «τσιγαρίδες», λουκάνικα, κτλ.
Τα παραπάνω στοιχεία είναι από: http://www.arcadians.gr/
Την Τσικνοπέμπτη τα παιδιά εργάστηκαν σε ομάδες και έφτιαξαν μάσκες, και όταν αποχώρησαν από το Σχολείο έφυγαν μεταμφιεσμένα.
Μία ομάδα από παιδιά κατασκευάζει καπέλα λουλούδια……
Στη συνέχεια μεταμφιέζονται και χορεύουν “το χορό των λουλουδιών”
Άλλη ομάδα από κορίτσια κατασκευάζει μάσκες…..
Μάσκες της Ντόρας της εξερευνήτριας…..
Άλλη ομάδα παιδιών φτιάχνει μάσκες παπάκια…………
Στη συνέχεια ντύνονται παπάκια και χορεύουν με το παρακάτω Video
Την Τσικνοπέμπτη στο τέλος του προγράμματος τσικνίσαμε…….και φάγαμε
τηρώντας το έθιμο
Μερικά τραγούδια που μάθαμε για τις απόκριες:
Σε ένα πρώτο επίπεδο επεξεργασίας του θέματος η Νηπιαγωγός αναζητά την κατάλληλη αφόρμηση η οποία δεν αργεί να έρθει μέσα από κάποιο σχόλιο ενός παιδιού για ένα αλλοδαπό συμμαθητής του.
Η νηπιαγωγός παίρνει αφορμή και και εφαρμόζοντας την τεχνική “καταιγισμού ιδεών”, παροτρύνει τα παιδιά να σκεφτούν και να αφηγηθούν προηγούμενες εμπειρίες με αλλοδαπά παιδιά, να ανακαλύψουν τις γνώσεις τους και να καταθέσουν τις ιδέες αλλά και τους προβληματισμούς τους γύρω από το θέμα.
Μερικές μόνο από τις δραστηριότητες που κάναμε κατά την επεξεργασία του θέματος.
Διαβάσαμε “το γαϊτανάκι” της Ζωρζ Σαρρή και μετά ακούσαμε το ” Άν όλα τα παιδιά της γης”
Τα νήπια ζωγράφισαν όλα τα παιδιά της γης πιασμένα χέρι – χέρι.
Ταξιδέψαμε με τα παιδιά σε πολλά κράτη της γης μέσα από εποπτικό υλικό και σχετικά βιβλία, έτσι γνωρίσαμε τις συνήθειες, τον τρόπο ζωής, τα ήθη τα έθιμα των παιδιών του κόσμου……..
Στη συνέχεια αποφασίσαμε να φτιάξουμε παιδιά που έχουν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά
Φτιάξαμε Κινεζάκια.
Στη συνέχεια δραματοποιήσαμε σκηνές από την καθημερινή ζωή τους
Μαγειρέψαμε με τα παιδιά ρυζάκι και μαθαίνουμε να τρώμε και μεις με ξυλάκια…….
Βλέπουμε τα ιδεογράμματα και αντιλαμβανόμαστε τη διαφορετική γραφή…..
Προσπαθούμε να μάθουμε να λέμε Κινέζικα τις μέρες της Εβδομάδας, τους Μήνες, τις Εποχές κλπ
Στη συνέχεια διαβάσαμε το παραμύθι ” Η κούκλα που φέρνει την Άνοιξη” της Γεννειατάκη, και τα παιδιά εξέφρασαν την επιθυμία να ακούσουμε Ινδιάνικη μουσική , αφού αναζητήσαμε στο Διαδίκτυο και ακούσαμε τέτοια μουσικά κομμάτια, μάθαμε και το τραγούδι “τα ταμ – ταμ μέσ στη Ζούγκλα ηχούνε” και το Δραματοποιήσαμε. Τα παιδιά έφτιαξαν Ινδιάνικα καπέλα, μεταμφιέστηκαν και ξεκίνησε ο χορός των Ινδιάνων.
