Με έπιασε η κακιά η ώρα

και δυο μήνες προσπαθούσα

τον θάνατο μην συναντούσα.

Μα χθες το βράδυ

είδα ένα φως φωτεινό

που είχε πάνω του ένα σταυρό.

Βάλθηκα να τον ακουμπήσω

και μπήκε στην ψυχή μου.

Και από τότε φοράω άσπρα

και παίζω άρπα.

Τους προστατεύω απ’ το κακό

για να έρθουν αργά εδώ.

“Μα ποιοι είναι Γιάννη αυτοί;”

Αυτοί που αγαπώ!

Αναστασία