Ο Θεαίτητος είναι διαλογικό έργο και συγκαταλέγεται ανάμεσα στα έργα της πνευματικής ακμής του Πλάτωνος. Πρόκειται για τον διάλογο στον οποίο καταγράφονται οι απόψεις και οι προβληματισμοί του φιλόσοφου για το ζήτημα της γνώσης, χωρίς όμως η διαδικασία να καταλήγει σε κάποιο τελικό συμπέρασμα. Η συζήτηση διεξάγεται το 399 π.Χ. ανάμεσα στον Σωκράτη, τον μαθηματικό Θεόδωρο από την Κυρήνη (φίλο προσωπικό του σοφιστή Πρωταγόρα), και τον νεαρό Θεαίτητο, ο οποίος, έφηβος ακόμη, δεν έχει γίνει ο σπουδαίος μαθηματικός που θα μείνει στην Ιστορία για τη συμβολή του στην κατανόηση των άρρητων διαστημάτων. Ωστόσο ο Πλάτων μας παρουσιάζει τη συζήτηση αναδρομικά, μέσα από την ύστερη αναδιήγησή της από δύο άλλους φίλους, τη μέρα που φτάνει η είδηση ότι ο Θεαίτητος μεταφέρεται στην Αθήνα άρρωστος και πληγωμένος θανάσιμα στον πόλεμο (~369 π.Χ.).
Σχολιασμός του διαλόγου κατά ενότητες:
142A – 151D: Η εισαγωγική ενότητα του διαλόγου || Σ01 Θεαίτητος
151Ε – 153Ε: Α΄ ορισμός: η γνώση ως αίσθηση || Σ02 Θεαίτητος
153E – 155Ε: Η αίσθηση ως «ίδιον γεγονός» || Σ03 Θεαίτητος
156C – 157C: Συνέπειες της αισθησιοκρατίας / 4. Θεαίτητος
161C – 162A: Επίθεση στον Πρωταγόρα / 5. Θεαίτητος
162C – 164C: Μικρή απολογία και επανέλεγχος / 6. Θεαίτητος
166A – 168C: Μεγάλη απολογία Πρωταγόρα / 7. Θεαίτητος
169D – 172C: Έλεγχος της διευρυμένης θεωρίας / 8. Θεαίτητος
172A – 176A: Ο φιλόσοφος και ο ρήτορας / 9. Θεαίτητος
181C – 183A: Έλεγχος του ηρακλειτισμού / 10. Θεαίτητος