του Μιχάλη

Είναι πολλές φορές που στον ελεύθερο χρόνο μου δεν είμαι σαν ένα συνηθισμένο παιδί. Τι κάνουν τα συνηθισμένα παιδιά στον ελεύθερο χρόνο τους; Παίζουν! Εγώ δεν είμαι έτσι. Εγώ κάθομαι και συλλογίζομαι με τις ώρες πόσο χρόνο έχω ξοδέψει από την πολύτιμη ζωούλα μου σε εκείνο το σπίτι. Στο σπίτι της γιαγιάς μου στην Αίγινα!

Μετρημένες στα δάχτυλα είναι οι φορές που έχω περάσει καλά σε αυτό… Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός και μου έλεγαν ότι θα πάμε στη γιαγιά μου στην Αίγινα. Οοοο! Πεταγόμουν όλο χαρά. Με τα χρόνια όμως τα πράγματα σαν να άλλαξαν. Η υπομονή κάθε ανθρώπου , βλέπετε , έρχεται η στιγμή που εξαντλείται.

Το αρχοντικό της γιαγιάς θεωρείται αρκετά μεγάλο. Εξωτερικά είναι ευρύχωρο και πολύ επιβλητικό, κερδίζει τις πρώτες εντυπώσεις. Μα όταν ο επισκέπτης μπει μέσα, ψάχνει τρόπο για να φύγει. Μα δεν μπορεί! Το σπίτι , βλέπετε , έχει τόσο πολλές πόρτες που τον ίδιο το Δαίδαλο , τον αρχαίο , τον βγάζει νοκ άουτ!

Για τη συνέχεια … ΚΛΙΚ ΕΔΩ !