Αρχείο μηνός Σεπτέμβριος 2016

Το ότι έζησες σου το θυμίζουν τα λάθη που επίμονα προσπάθησες να σβήσεις.  

Η ελαφράδα προσπάθησε τη μολυβένια ζωή να κάνει πούπουλο.

Όπως πειράχτηκαν οι δείχτες του ρολογιού , έτσι κι η ζωή πήγε παρακάτω.

Όσοι σε φακελώνουν στις εξομολογητικές σου ώρες, ανθρωπάρια…..

Γιατί να ζώ; γιατί έρχεται το σύμπαν ώρες -ώρες και με παίρνει. Αντίσταση στο θάνατο.

Η νύχτα άπλωσε τα σκοτεινά στρωσίδια της. Ώρα να λογαριαστούμε. Εγώ και τα όχι, τα καθαρά κι εκείνα τα ξέκαρδα ναι, ναι, ναι… τα πολλά, που εξορίζουν την ψυχή και ξενητεύουν το σώμα.    

Σελήνη.. με τις αιώνιες διαδρομές σου στα βαθειά σκοτάδια και  στις ερήμους του ουρανού. Σταμάτα τον κυκλικό χορό, δείξε τα μονοπάτια που φέρνουν το νου κοντά σου. Οι γήινες ομορφιές είναι θανατερές. Όσο τις πλησιάζεις χάνονται. Πάρε το νου να … Συνέχεια →

Φεύγω… απ’ την εθελούσια σκλαβιά, τ’ ακριβοπληρωμένα βαρίδια. Παίρνω το δρόμο μεσοπέλαγα ψάχνω ανθοβόλια ευωδιαστά κουρνιάζω σε απομεινάρια γιασεμιών και σε σκληρή αλμύρα. Πηγαίνω…… Συναντώ στον αέρα το διάνεμα της μάνας “πρόσεχε παιδί μου , θα κουραστείς” κι η ψυχή … Συνέχεια →

Ηλιε της δύσης άσε τα χρυσάφια σου να εισβάλλουν στις αισθήσεις. Ύστερα…. κάνε το λογαριασμό της μέρας. Πόσοι από μας ακουμπήσαμε τις ζεστές παλάμες σου.

Η ζωή είναι καλή. Οι χαραυγές δίνουν ελπίδες. Οι μέρες θορυβούν, γεμάτες πρόσωπα και τα σκοτάδια…. τα φοράς και κοιμάσαι.