Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί έντονα το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού μεταξύ παιδιών σε όλο τον κόσμο.Τα θύματα είναι συνήθως άτομα αδύναμα, ανασφαλή, ευαίσθητα και εσωστρεφή, που δεν θέλουν να προκαλέσουν την προσοχή και δεν συναναστρέφονται με πολλά άτομα. Συνήθως, χαρακτηρίζονται από μια διαφορετικότητα, που είναι και το στοιχείο που προκαλεί τους θύτες και στη συνέχεια την άσκηση οποιασδήποτε μορφής βίας επάνω τους, στην οποία αδυνατούν να αντιδράσουν.
Η βία εμφανίζεται λεκτικά (κοροϊδία, διακρίσεις, ντροπιαστικά σχόλια), κοινωνικά (διάδοση φημών, καταστροφή προσωπικών αντικειμένων, απομόνωση από την ομάδα), σωματικά (χτυπήματα, σπρωξίματα, κλωτσιές), και τέλος ηλεκτρονικά (εκβιασμός μέσω Διαδικτύου και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, μέσω μηνυμάτων στο κινητό τηλέφωνο).Λόγω της μεγάλης χρήσης του Διαδικτύου από ολοένα και μικρότερες ηλικίες το ηλεκτρονικό bullying είναι ίσως η πιο διαδεδομένη μορφή βίας μεταξύ των εφήβων.
Τα αποτελέσματα στην συμπεριφορά και στην ψυχολογία του παιδιού – θύματος είναι άμεσα. Το παιδί κλείνεται ολοένα και περισσότερο στον εαυτό του και απομονώνεται από την παρέα του και την οικογένειά του, νιώθοντας μελαγχολία, φόβο και στενοχώρια.
Δυστυχώς, οι γονείς μπορεί να αργήσουν να αντιληφθούν την αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού τους ή αν την αντιληφθούν να μην ξέρουν πώς να το βοηθήσουν. Όμως, ο έφηβος πρέπει να αισθανθεί ότι η οικογένειά του είναι δίπλα του, για να μη διστάσει να ζητήσει τη βοήθειά της. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι οι αυταρχικοί και τιμωρητικοί γονείς είναι δύσκολο να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του παιδιού τους. Αντίθετα, οι γονείς που υποστηρίζουν το παιδί τους, που βρίσκονται κοντά του και στηρίζουν κάθε βήμα του θα μπορέσουν να αντιληφθούν εγκαίρως ενδεχόμενη αλλαγή στη συμπεριφορά του.
Αλλά και η στάση του σχολείου είναι πολύ σημαντική, αφού ο εκφοβισμός εμφανίζεται περισσότερο στο σχολικό περιβάλλον. Το ιδανικό όλων είναι οι εκφοβιστικές και βίαιες συμπεριφορές στον χώρο του σχολείο να προλαμβάνονται παρά να θεραπεύονται. Αυτό σημαίνει ότι οι έφηβοι πρέπει να αισθανθούν ασφάλεια στο σχολικό περιβάλλον και να πιστέψουν ότι όλοι αποτελούν ένα μέρος μιας μεγαλύτερης ομάδας. Επαιδευτικά προγράμματα, ομαδικές εργασίες, κοινά ενδιαφέροντα που καλλιεργούνται στις σχολικές ώρες και πολιτιστικές ή άλλες εκδηλώσεις αναμφίβολα οδηγούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το παιδί να αισθανθεί ότι έχει στήριγμα τους γονείς του και το σχολείο. Οι ειδικοί επιμένουν ότι τα παιδιά πρέπει να μη φοβούνται, να έχουν το θάρρος της γνώμης τους, να σέβονται τη διαφορετικότητα και κυρίως να μάθουν να «αντιδρούν».
Γ.Κ.
Κ.Ζ
