Περί ποίας παιδείας

Αυτήν την Παιδεία, σκοπίμως, στερεί η πολιτεία, η οποία δεν θέλει πολίτες, αλλά υπήκοους-μαζάτομα, για να τα χειρίζονται, κατά τα καλά και συμφέροντά τους, οι λαομπαίχτες πολιτικατζήδες, διαπλεκόμενοι με τους εμπόρους του χρήματος, αντλώντας δύναμη και εξουσία η μια φάρα από την άλλη.

Όμως, «Παιδεία που αποβλέπει στην απόκτηση χρημάτων ή δύναμης ή σοφίας χωρίς νου και δικαιοσύνη, θα πρέπει να την θεωρούμε ανελεύθερη και βάναυση – και καθόλου άξια να καλείται παιδεία: Την εις χρήματα τείνουσαν ή τινά πρὸς ισχύν, ή και προς άλλην τινὰ σοφίαν άνευ νου και δίκης, βάναυσόν τ’ είναι καιανελεύθερον και οὐκ αξίαν το παράπαν παιδείαν καλείσθαι.» (Πλάτων)

Νέοι στόχοι

Κι’ όμως, τέτοια, βάναυση και ανελεύθερη, εκτεχνικεύμενη παιδεία, παρέχει το Κράτος, και οι διάφοροι δεφόμενοι, (δέφω: μαλακώνω το πετσί τρίβοντάς το) βυρσοδέψες Υπουργοί της (α)Παιδείας.

Και η κορνίζα, του κορνιζαρισμένου πτυχίου, αξίζει περισσότερο από το ίδιο το πτυχίο. Και η ακριβή παραπαιδεία είναι συμπλήρωμα της δωρεάν λειψής παιδείας.

Περί ορέξεως

Και οι μαθητές, οι φοιτητές, απαίδευτοι, πικραμένοι, απελπισμένοι, «όλοι οι άνθρωποι, (σ.σ. και ιδίως οι νέοι), επιζητούν τη γνώση από την φύση τους: Πάντες οι άνθρωποι του ειδέναι ορέγονται φύσει» (Αριστοτέλης), γεμίζουν το κενό της πίκρας τους και της απαιδευσίας, με τη βία, με την αδιαφορία, με τη βακχεία, με την διαδικτυακή αποξένωση, νομίζοντας, οι περισσότεροι, πως επικοινωνούν.
Με ποιόν; Με τι; Με το τιποτατίποτα!

Αρθρο για την παιδεία