« Η περγάντα μένει πάντα όπου είναι γυναίκες, ή στα σπίτια μέσα ή όξω στα χωράφια. Τις βοηθάει όταν ξαίνουν μαλλιά ή νέθουν ή ετοιμάζουν τα μπαμπάκια, γιατί της αρέσουν πολύ αυτές οι δουλειές.
Γι αυτό για τις προκομμένες γυναίκες λένε: « Δουλεύει μέρα νύχτα σαν Περγάντα». Και αν θέλουν να περιπαίξουν καμιά ακαμάτρα, λεν: «Είναι μνια Περγάντα!».
Γι αυτό για τις προκομμένες γυναίκες λένε: « Δουλεύει μέρα νύχτα σαν Περγάντα». Και αν θέλουν να περιπαίξουν καμιά ακαμάτρα, λεν: «Είναι μνια Περγάντα!».
Παλιά οι Αραχωβίτισσες ήταν άξιες και προκομμένες νοικοκυρές. Κάνανε και τις πιο δύσκολες δουλειές. Στ’ αμπέλι, στο σπίτι και στις ελιές. Έφτιαχναν όλα τα ρούχα, τα υφαντά, τις βελέντζες… ήταν γυναίκες εργατικές. Στο πλευρό τους δούλευε πάντα η Περγάντα. Αυτή ήταν η παρηγοριά τους μα και η συντροφιά τους. Τους έδινε δύναμη να συνεχίσουν και κουράγιο για να μην τα παρατήσουν!
Έτσι έγινε γνωστός ο μύθος της Περγάντας .Του καλόψυχου κοριτσιού που βοηθούσε τις γυναίκες που της μοιάζανε στην προκοπή. Όποια όμως Αραχωβίτισσα ήταν τεμπέλα και οκνή, την κορόιδευαν οι άλλες λέγοντας: «Eίναι μια Περγάντα αυτή…»
Εσείς ξέρετε καμιά Περγάντα;
Τα κείμενα «υφαίνει» η Μαριάννα Χονδρού, νηπιαγωγός
Βρείτε το μύθο:
Στην ενότητα «Στοιχειά και στοιχειωμένοι τόποι» του βιβλίου «Παραδόσεις του Ελληνικού λαού», Ν. Πολίτη