Το στοιχειό του Καστριού παλεύει με το στοιχειό της Αράχοβας στη βρύση τη Χτουργιαρού, κοντά στην Αράχοβα. Αν νικήσει το Αραχοβίτικο, πεθαίνουν Καστρίτες, αν νικήσει το άλλο, τότε πάλι πεθαίνουν Αραχοβίτες. Πολλοί τα είδαν, άλλος το ένα κι άλλος το άλλο, πότε σα μουσκαράκι, πότε σαν άλλο ζώο.
Αράχοβα Λεβαδείας
Τον παλιό καλό καιρό, κάθε χωριό είχε και το φύλακα της. Το φρουρό της, το στοιχειό της!
Η Αράχωβα λοιπόν είχε το δικό της. Το ίδιο και οι Δελφοί που παλιά τους λέγανε Καστρί. Τα στοιχειά αυτά έμοιαζαν με ζώα αλλόκοτα, παράξενα, περίεργα κι απόκοσμα…
Στην πέτρινη βρύση του χωριού, στην ξακουστή τη Χτιριαρού, με τις πολλές τις γούρνες, έτρεχε το νερό ποταμάκι…Εκεί οι Αραχωβίτισσες πλέναν τα ρούχα τους τα μάλλινα, κάθε καλοκαιράκι.
Σ’ αυτή τη βρύση πάλευαν τα δυο στοιχειά. Της Αράχωβας και του Καστριού. Σαν νικούσε το Αραχωβίτικο μεγάλη συμφορά έβρισκε τους Καστρίτες. Μα σαν νικούσε το Καστριώτικο μαύρο κακό πάθαιναν οι Αραχωβίτες.
Αυτό το πάλεμα, τελειωμό δεν είχε…Οι γιαγιάδες μας άκουγαν τις νύχτες των στοιχειών τις φωνές, τις κραυγές τις δυνατές…Κι ίσως λέγανε στα εγγόνια τους:
«Η Αράχωβα και το Καστρί, τα δυο στοιχειά μαλώνουν».
Εσύ πώς φαντάζεσαι τα δυο στοιχειά; Μπορείς να τα ζωγραφίσεις;
Τα κείμενα «υφαίνει» η Μαριάννα Χονδρού, νηπιαγωγός
Βρείτε το παραμύθι στην ενότητα: «Στοιχειά και στοιχειωμένοι τόποι», Οι Παραδόσεις του Ελληνικού λαού, Νικόλαος Πολίτης