Από τα παλιά χρόνια οι Αραχωβίτες έλεγαν για τον καιρό διάφορες φράσεις τόσο για τα σύννεφα όσο και για τη βροχή, αλλά και για άλλα μετεωρολογικά φαινόμενα. Η λαϊκή σοφία των παππούδων και των γιαγιάδων μας πέρασε από στόμα σε στόμα, μ’ αποτέλεσμα ν’ ακούγονται ως τις μέρες μας. Καιρός…να θυμηθούμε κάποιες απ’ τις εκφράσεις της Αραχωβίτικης ντοπιολαλιάς που θέλουμε πολύ, αν δεν τις ξέρετε, να τις λέτε και να τις ξαναλέτε … Γιατί φράσεις που δε λέγονται, εύκολα ξεχνιούνται!
Όταν ο ουρανός γεμίζει πάνω απ’ το χωριό μας μ’ άσπρα συννεφάκια, λέμε:
«το ’χει βαμβακιάσ’»
Κι όταν το σύννεφο κατέβει χαμηλά, τόσο που «γαργαλά» τα σπίτια μας και μπορούμε ακόμη και να το «πιάσουμε» σηκώνοντας τα χέρια μας, συνηθίζουμε να λέμε:
«του σύννεφου κρέμασ’»
Κι όταν μας «επισκέπτεται» η ομίχλη η λευκή… μας αρέσει να λέμε:
«έπεσ’ αρκούδα»
Κι όταν περπατάμε στα δρομάκια «μέσα» στην πυκνή ομίχλη, λέμε:
«δε ’λέπου ούτι το δάχ’λο μ’»
Στην Αράχωβα, οι κάτοικοι παλιά λέγανε αστειευόμενοι για τη βροχή και τον καιρό τον «κατουρλή»:
«τσουρ, τσουρ, τσουρ κατουρώντας ου Θεός μας σάπ’σι»
και πως τη βροχή
«του ρίχν’(ει) μι του κόσκινου»
κι όταν βρέχει πολύ πολύ πολύ…
«ρίχν’(ει) θάλασσα»
Κλείνοντας ο μικρός αργαλειός έχει πάντα στο μυαλό του πως πάντα μετά από κάθε καταιγίδα βγαίνει ο ήλιος!
«θα βαρήσ’ ήλιους»
Τα κείμενα “υφαίνει” η Μαριάννα Χονδρού, νηπιαγωγός